Read Ewangeliczny Instytut Biblijny Rodzaju 41 Bible Online

Rodzaju 41 - Ewangeliczny Instytut Biblijny bible

Rodzaju 41

¹Po upływie dni dwóch lat[840] faraon śnił, że oto stoi nad Nilem

²i oto z Nilu wyszło siedem krów pięknych z wyglądu i tłustych na ciele, i pasło się w zaroślach.

³Lecz oto siedem innych krów wyszło za nimi z Nilu, brzydkich z wyglądu i wychudłego ciała, i stanęło obok tamtych krów nad brzegiem Nilu.

⁴I pożarły krowy brzydkie z wyglądu i wychudłego ciała siedem krów pięknych z wyglądu i tłustych — tu obudził się faraon.

⁵A gdy zasnął, śnił znowu: Oto siedem kłosów wyrastało z jednej łodygi, zdrowych i dorodnych.

⁶A oto za nimi pięło się siedem kłosów lichych i wysuszonych wiatrem wschodnim.

⁷Te liche kłosy pochłonęły siedem kłosów zdrowych i pełnych — tu obudził się faraon, a oto był to sen.

⁸I stało się rano, że był zaniepokojony w duchu, i posłał, i wezwał wszystkich wróżbitów[841] Egiptu i wszystkich jego mędrców — i opowiedział im faraon swoje sny.[842] Nie było jednak nikogo, kto mógł je[843] wyłożyć faraonowi.

⁹Wtedy do faraona przemówił książę podczaszych: Przypominam dziś sobie moje grzechy.

¹⁰Faraon rozgniewał się na swoich służących i oddał mnie pod straż w domu księcia straży przybocznej, mnie i księcia piekarzy.

¹¹Wtedy, jednej nocy, mieliśmy sen. Każdy z nas miał sen mający swe własne znaczenie.

¹²A był tam z nami młody Hebrajczyk, sługa[844] księcia straży przybocznej, i opowiedzieliśmy mu [je], i wyłożył nam nasze sny, każdy zgodnie z jego znaczeniem.

¹³Potem stało się tak, jak nam wyłożył: Mnie przywrócono na urząd, a jego powieszono.

¹⁴Posłał zatem faraon i wezwał Józefa, i prędko wyprowadzono go z lochu. A gdy ogolił się i zmienił szaty, przyszedł do faraona.

¹⁵Wtedy faraon powiedział do Józefa: Miałem sen, a nie ma nikogo, kto by go wyłożył. Ale usłyszałem o tobie, że gdy usłyszysz sen, potrafisz go wyłożyć.[845]

¹⁶Wówczas Józef odpowiedział faraonowi: To nie ode mnie — Bóg odpowie[846] w [sprawie] pokoju faraona.

¹⁷Wtedy faraon powiedział do Józefa: Oto ja w moim śnie stałem nad brzegiem Nilu.

¹⁸I oto z Nilu wyszło siedem krów tłustych na ciele i o pięknych kształtach, i pasło się w zaroślach.

¹⁹A potem oto wyszło za nimi siedem innych krów, bardzo chudych, o brzydkich kształtach i o wychudłym ciele. Tak wycieńczonych jak te nie widziałem w całej ziemi egipskiej.

²⁰I pożarły krowy chude i brzydkie siedem pierwszych krów tłustych.

²¹A choć dostały się do ich wnętrza, nikt by nie poznał, że dostały się do nich, bo ich wygląd był tak samo brzydki, jak na początku. Wtedy obudziłem się.

²²Potem zobaczyłem w moim śnie[847] — oto siedem kłosów wyrastało z jednej łodygi, pełnych i dorodnych.

²³A za nimi oto pięło się siedem kłosów lichych, wysuszonych przez wiatr wschodni.

²⁴I pochłonęły kłosy liche siedem kłosów dorodnych — i opowiedziałem [to] wróżbitom, lecz nikt mi niczego nie wyjaśnił.

²⁵Wtedy Józef powiedział do faraona: Sen faraona jest [w wymowie] jeden. Bóg oznajmia faraonowi to, co zamierza uczynić.

²⁶Siedem krów pięknych, to siedem lat, i siedem kłosów dorodnych, to też siedem lat — bo to [co do znaczenia] jeden sen.

²⁷A siedem krów chudych i brzydkich, które wyszły za nimi, to siedem lat, i siedem kłosów lichych, wysuszonych przez wschodni wiatr, to będzie siedem lat — głodu.

²⁸To sprawa, o której powiedziałem faraonowi, że Bóg oznajmia faraonowi to, co zamierza uczynić.

²⁹Oto nadchodzi siedem lat wielkiego dostatku w ziemi egipskiej.

³⁰Po nich jednak nastąpi siedem lat głodu i zapomni się o całym dostatku w ziemi egipskiej, i głód wyniszczy ziemię.

³¹I nie będzie się [już] wiedziało, [co to] dostatek, z powodu tego głodu potem, gdyż będzie bardzo ciężki.

³²A że sen został powtórzony faraonowi dwukrotnie, to [dlatego], że ta rzecz została postanowiona przez Boga i Bóg ją niezwłocznie wykona.

³³Teraz więc niech się faraon rozejrzy za rozsądnym i mądrym człowiekiem i postawi go nad ziemią egipską.

³⁴Niech faraon [to] zrobi[848] — i niech ustanowi namiestników nad ziemią i odkłada piątą część plonów[849] w ziemi egipskiej przez siedem lat obfitości.

³⁵Niech nagromadzą wszelkiej żywności w tych nachodzących dobrych latach i naskładają ziarna pod ręką faraona — żywności w miastach — i przechowują ją.[850]

³⁶Żywność ta będzie zapasem dla ziemi na siedem lat głodu, które nastaną w ziemi egipskiej, a ziemia nie zostanie zniszczona przez głód.

³⁷I dobrze wyglądała ta rzecz w oczach faraona oraz wszystkich jego sług.

³⁸Powiedział więc faraon do swoich sług: Czy znajdziemy człowieka jak ten — w którym byłby Duch Boży?

³⁹Powiedział też faraon do Józefa: Skoro Bóg oznajmił ci to wszystko, nie ma nikogo, kto by był tak rozsądny i mądry jak ty.

⁴⁰Ty będziesz nad moim domem i twoim ustom będzie z pocałowaniem posłuszny[851] cały mój lud, tylko tronem będę większy od ciebie.

⁴¹I [dalej] powiedział faraon do Józefa: Zobacz, stawiam cię nad całą ziemią egipską.[852]

⁴²I zdjął faraon sygnet ze swojej ręki, i włożył go na rękę Józefa, i kazał go odziać w szaty z delikatnego płótna, i włożył złoty łańcuch na jego szyję.

⁴³Kazał go też obwozić drugim rydwanem, który posiadał, i wołano przed nim: Na kolana! Tak postawił go nad całą ziemią egipską.

⁴⁴Następnie powiedział faraon do Józefa: Ja jestem faraonem, lecz bez ciebie nikt nie podniesie swojej ręki ani nogi w całej ziemi egipskiej.

⁴⁵I nadał faraon Józefowi imię Safenat-Paneach,[853] i dał mu za żonę Asenat,[854] córkę Poti-Fery,[855] kapłana z On — i wyszedł Józef nad ziemię egipską.[856]

⁴⁶Józef zaś miał trzydzieści lat, gdy stanął przed faraonem, królem Egiptu. Potem wyszedł Józef sprzed oblicza faraona i przemierzał całą ziemię egipską.

⁴⁷A ziemia przynosiła przez siedem lat obfitość garściami.

⁴⁸I gromadził wszelką żywność przez siedem lat,[857] które były w ziemi egipskiej, i składał żywność w miastach; żywność z pola, które otaczało dane miasto, składał w jego obrębie.

⁴⁹I nagromadził Józef zboża jak piasku morskiego, bardzo wiele, aż przestano je mierzyć, bo nie miało miary.

⁵⁰A zanim nastał rok głodu, urodzili się[858] Józefowi dwaj synowie, których urodziła mu Asenat, córka Poti-Fery, kapłana z On.[859]

⁵¹I nadał Józef swojemu pierworodnemu imię Manasses,[860] bo — [jak] powiedział — Bóg mi pozwolił zapomnieć o wszelkiej mej udręce i o całym domu mego ojca.

⁵²A drugiemu nadał imię Efraim,[861] bo — [jak] powiedział — Bóg sprawił, że zaowocowałem w ziemi mojej niedoli.

⁵³A gdy skończyło się siedem lat urodzaju, który był w ziemi egipskiej,

⁵⁴rozpoczęło się siedem lat głodu, by nadejść zgodnie z tym, co powiedział Józef. I nastał głód we wszystkich ziemiach, lecz w całej ziemi egipskiej był chleb.

⁵⁵A gdy zgłodniała cała ziemia egipska, lud zawołał do faraona o chleb. Wtedy faraon powiedział całemu Egiptowi: Idźcie do Józefa i czyńcie, co wam powie.

⁵⁶Głód był natomiast na całym obliczu ziemi. Wtedy Józef otworzył wszystko, spichlerze ziarna[862] [i to], co było w nich, i sprzedawał Egiptowi, szczególnie że głód w ziemi egipskiej się wzmagał.

⁵⁷Z całej też ziemi[863] schodzili się do Egiptu — na zakupy, do Józefa, gdyż głód na całej ziemi był srogi.