Read Ewangeliczny Instytut Biblijny 2 Samuela 12 Bible Online

2 Samuela 12 - Ewangeliczny Instytut Biblijny bible

2 Samuela 12

¹Wtedy JHWH posłał do Dawida Natana,[220] a ten przyszedł do niego i powiedział:[221] Dwóch ludzi było w pewnym mieście, jeden bogaty, a drugi ubogi.

²Bogaty miał owiec i bydła bardzo wiele,

³ubogi nie miał nic prócz jednej małej owcy, którą nabył [sobie]. Karmił ją, a ta wyrosła przy nim, wraz z jego synami, jadała z jego kęsów, pijała z jego kubka, sypiała mu na łonie — i była mu jak córka.

⁴Lecz przyszedł raz podróżny do tego bogatego, a jemu było żal wziąć [sztukę] z własnych owiec albo z własnego bydła, aby ją przyrządzić dla przybyłego wędrowca, zabrał więc owieczkę temu ubogiemu i przyrządził [ją] dla tego, który do niego przybył.

⁵Wtedy mocno zapłonął gniew Dawida przeciwko temu człowiekowi i powiedział do Natana: Jak żyje JHWH, że człowiek, który to zrobił, zasługuje na śmierć,[222]

⁶a za owcę zapłaci poczwórnie,[223] dlatego że uczynił taką rzecz i dlatego, że nie miał litości.

⁷Wtedy Natan powiedział do Dawida: Ty jesteś tym człowiekiem! Tak mówi JHWH, Bóg Izraela: To Ja cię namaściłem na króla nad Izraelem i Ja cię wyrwałem z ręki Saula.

⁸Dałem ci dom twojego pana i żony twojego pana na twoje łono, dałem ci dom Izraela i Judy, a jeśli tego byłoby za mało, dodałbym ci jeszcze tej albo tamtej [rzeczy].

⁹Dlaczego wzgardziłeś Słowem JHWH, popełniając zło w moich[224] oczach? Uriasza Chetytę ugodziłeś mieczem, a jego żonę wziąłeś sobie za żonę, jego zaś [samego] zabiłeś mieczem synów Ammona.

¹⁰Teraz więc miecz nie odstąpi od twojego domu na wieki, dlatego że Mną wzgardziłeś i wziąłeś żonę Uriasza Chetyty, by była twoją żoną.

¹¹Tak mówi JHWH: Oto Ja wzbudzam przeciw tobie nieszczęście z twojego domu. I wezmę twoje żony na twoich oczach i dam je twojemu bliźniemu, i będzie obcował z twoimi żonami w świetle[225] tego słońca.

¹²Ty wprawdzie uczyniłeś to potajemnie, Ja jednak spełnię to Słowo[226] wobec całego Izraela i w [blasku] słońca.

¹³Wtedy Dawid powiedział do Natana: Zgrzeszyłem względem JHWH. Natan zaś powiedział do Dawida: Również JHWH przebaczył[227] twój grzech, nie umrzesz.

¹⁴Ponieważ jednak w tej sprawie całkowicie zbezcześciłeś [nawet] wrogów JHWH,[228] syn urodzony tobie musi umrzeć.

¹⁵I Natan poszedł do swojego domu. JHWH zaś ugodził dziecko, które żona Uriasza urodziła Dawidowi, i ono zachorowało.[229]

¹⁶Wtedy Dawid szukał Boga z powodu chłopca, podjął też Dawid post, a gdy przyszedł na noc, kładł się[230] na ziemi.

¹⁷Nawet gdy stawali[231] nad nim[232] starsi jego domu, aby go podnieść z ziemi, nie chciał ani nie jadł[233] z nimi chleba.

¹⁸Siódmego zaś dnia dziecko zmarło i słudzy Dawida bali się mu donieść o tym, że dziecko zmarło, bo mówili [sobie]: Oto gdy dziecko było żywe, mówiliśmy do niego, a [on] nie słuchał naszego głosu, to jak mamy mu powiedzieć, że dziecko umarło? Gotów zrobić coś złego!

¹⁹Dawid jednak zauważył, że jego słudzy szepcą między sobą, i Dawid domyślił się, że dziecko umarło. Powiedział więc Dawid do swoich sług: Czy dziecko umarło? I odpowiedzieli: Umarło.

²⁰Wtedy Dawid wstał z ziemi, umył się, namaścił, zmienił swoje szaty i przyszedł do domu JHWH, pokłonił się, po czym przyszedł do swojego domu i poprosił [o posiłek], i położyli przed nim chleb — i jadł.

²¹Wtedy jego słudzy powiedzieli do niego: Co ma znaczyć to, co uczyniłeś? Póki[234] dziecko żyło, pościłeś i płakałeś, a gdy dziecko zmarło, podniosłeś się i spożyłeś chleb?

²²A on odpowiedział: Dopóki dziecko żyło, pościłem i płakałem, gdyż mówiłem [sobie]: Kto wie? Może JHWH zmiłuje się nade mną i dziecko będzie żyło?

²³Ale teraz zmarło, więc dlaczego mam pościć? Czy jestem w stanie przywrócić je [życiu]? To ja pójdę do niego, ono nie wróci do mnie.

²⁴Następnie Dawid pocieszał Batszebę, swoją żonę. Przyszedł do niej i obcował z nią. A [ona] urodziła syna i nadała[235] mu imię Salomon.[236] JHWH zaś kochał go.

²⁵I posłał go pod rękę[237] Natana, proroka, a ten dał mu na imię Jedidiasz,[238] ze względu na JHWH.

²⁶Joab zaś walczył przeciwko Rabbie synów Ammona i [w końcu] zdobył tę stolicę.[239]

²⁷Wtedy Joab wysłał posłańców do Dawida i powiedział: Walczyłem przeciw Rabbie, zdobyłem też miasto wód.

²⁸Teraz więc zbierz resztę ludu, rozłóż się przeciw miastu, zdobądź je, abym ja go nie zdobył i by nie wzywano nad nim mojego imienia.

²⁹Dawid zebrał zatem cały lud i udał się do Rabby, walczył przeciwko niej i zdobył ją.

³⁰Następnie zdjął koronę ich króla[240] z jego głowy — jej waga zaś wynosiła talent[241] złota, [miała] też drogocenny kamień i była [potem] na głowie Dawida — i wyprowadził z miasta bardzo obfity łup.

³¹Lud zaś, który był w nim, wyprowadził i postawił[242] przy pile[243] i przy żelaznych bronach, i przy żelaznych siekierach,[244] i kazał im przejść[245] do form do cegieł.[246] Tak zrobił ze wszystkimi miastami synów Ammona, po czym — wraz z całym ludem — Dawid wrócił do Jerozolimy.