Read Ewangeliczny Instytut Biblijny 2 Samuela 15 Bible Online

2 Samuela 15 - Ewangeliczny Instytut Biblijny bible

2 Samuela 15

¹Potem[306] stało się tak, że Absalom przygotował[307] sobie rydwan i konie, i pięćdziesięciu ludzi, którzy biegali przed nim.

²Wstawał[308] też Absalom wcześnie rano, stawał przy drodze do bramy[309] i przywoływał[310] Absalom do siebie każdego,[311] kto udawał się do króla na sąd w jakiejś spornej sprawie. Pytał: Z którego jesteś miasta? A zapytany odpowiadał: Twój sługa jest z takiego a takiego plemienia Izraela.

³Wtedy Absalom mawiał: Spójrz, twoja sprawa jest uzasadniona i słuszna, lecz u króla nie będzie nikogo, kto by cię [z uwagą] wysłuchał.

⁴Mawiał też Absalom: Gdyby mnie ustanowiono[312] sędzią w tej ziemi i do mnie przychodziłby każdy, kto ma sprawę do rozstrzygnięcia, to wymierzałbym mu sprawiedliwość.

⁵Również kiedykolwiek podchodził do niego ktoś, kto chciał mu się pokłonić, [Absalom] wyciągał do niego rękę, obejmował go i [witał] pocałunkiem.

⁶W taki sposób Absalom postępował z każdym Izraelitą, który szedł do króla na sąd — i [tak] wykradał Absalom dla siebie serca Izraelitów.

⁷Po upływie czterech[313] lat Absalom powiedział do króla: Pozwól, że wybiorę się do Hebronu, aby dopełnić mojego ślubu, który złożyłem JHWH.[314]

⁸Twój sługa bowiem złożył ślub, gdy przebywał w Geszur w Aramie: Jeśli rzeczywiście JHWH pozwoli mi wrócić do Jerozolimy, to złożę JHWH hołd.

⁹Król zaś powiedział do niego: Idź w pokoju. On zatem wstał i udał się do Hebronu.

¹⁰I rozesłał Absalom zwiadowców[315] do wszystkich plemion Izraela z wiadomością: Gdy usłyszycie dźwięk rogu, mówcie: Absalom zapanował w Hebronie!

¹¹Z Absalomem wyruszyło z Jerozolimy również dwustu ludzi, którzy zostali zaproszeni i szli ze szczerymi zamiarami, nie znali całej sprawy.

¹²Absalom posłał także i wezwał[316] Achitofela[317] Gilonitę, doradcę Dawida, z jego miasta, z Gilo, w czasie, gdy on składał rzeźne ofiary.[318] W ten sposób spisek nabierał rozmachu, a przy Absalomie było coraz więcej ludu.

¹³Do Dawida przybył wówczas posłaniec z wiadomością: Serce Izraelitów opowiedziało się po stronie Absaloma.

¹⁴Wtedy Dawid powiedział do wszystkich swoich sług, którzy byli z nim w Jerozolimie: Wstańcie i uchodźmy, bo nie będziemy mieli ratunku[319] przed Absalomem! Pośpieszcie się z wymarszem, aby nas nie uprzedził i nie ubiegł, nie wpędził nas w nieszczęście, a miasta nie wybił ostrzem miecza.

¹⁵Wówczas słudzy królewscy powiedzieli do króla: Cokolwiek postanowi nasz pan, król — oto jesteśmy twoimi sługami.

¹⁶Król wyruszył więc pieszo wraz z całym swoim domem. Pozostawił zaś król dziesięć kobiet, nałożnic, do pilnowania domu.

¹⁷A gdy król wyszedł pieszo wraz z całym ludem,[320] zatrzymali się [oni] przy najbardziej odległym domu.

¹⁸Gdy wszyscy jego słudzy maszerowali przy nim, przemaszerowali też przed królem wszyscy Kreteńczycy i wszyscy Pletejczycy, i wszyscy Gitejczycy — sześciuset mężczyzn — którzy przyszli pieszo z Gat.[321]

¹⁹Wtedy król powiedział do Itaja Gitejczyka: Dlaczego i ty idziesz z nami? Wróć i pozostań przy królu, bo jesteś cudzoziemcem, a też wygnańcem ze[322] swojego miejsca.

²⁰Ledwie wczoraj przyszedłeś, a dziś miałbym cię niepokoić pójściem z nami, skoro idę, dokąd idę? Zawróć i pozwól zawrócić swoim braciom, niech ci towarzyszy łaska i wierność.[323]

²¹Itaj jednak odezwał się do króla i powiedział: Jak żyje JHWH i jak żyje mój pan, król, że będę w miejscu, gdzie będzie mój pan, król, czy to na śmierć, czy na życie — tam będzie twój sługa.

²²Wtedy Dawid powiedział do Itaja: Idź [więc] i przemaszeruj! I przemaszerował Itaj Gitejczyk wraz ze wszystkimi swoimi ludźmi i z całym przychówkiem,[324] który był z nim.

²³A co do całej [ludności] ziemi, płakali [oni] donośnym głosem, cały zaś lud przemaszerował, po czym król przeprawił się przez potok Kidron, a cały lud skierował się drogą w kierunku pustyni.[325]

²⁴A oto był również Sadok, a z nim wszyscy Lewici, noszący skrzynię Przymierza z Bogiem. I ustawili[326] [oni] skrzynię Bożą. Obecny był też Abiatar, aż cały lud skończył wymarsz z miasta.

²⁵Wówczas król powiedział do Sadoka: Każ odnieść skrzynię Bożą do miasta. Jeśli znajdę łaskę w oczach JHWH, to pozwoli mi powrócić i zobaczyć ją wraz z jej przybytkiem.

²⁶A jeśli tak powie: Nie mam w tobie upodobania, to oto jestem, niech mi zrobi to, co uzna za słuszne w swoich oczach.

²⁷Powiedział też król do Sadoka, kapłana: Czy możesz być tym, który się [wszystkiemu] przygląda?[327] Wracaj w pokoju do miasta, [ty i Abiatar], Achimaas, twój syn, i Jonatan, syn Abiatara, dwaj wasi synowie z wami.

²⁸Patrzcie, Ja czekam przy brodach[328] pustyni, aż nadejdzie od was słowo, aby mnie powiadomić.

²⁹Odniósł więc Sadok i Abiatar skrzynię Bożą do Jerozolimy i tam pozostali.

³⁰Dawid zaś wyruszył na Górę[329] Oliwną, a wchodząc, płakał. Głowę miał nakrytą[330] i szedł boso, a cały lud, który był z nim, [też] okryli każdy swoją głowę i szli w górę, a idąc, płakali.

³¹Gdy zaś doniesiono Dawidowi, że Achitofel jest przy Absalomie między spiskowcami, Dawid powiedział: Obróć, JHWH, w głupotę radę Achitofela!

³²A gdy Dawid wszedł na szczyt, gdzie kłaniał się[331] Bogu, oto [wyszedł] mu na spotkanie Chuszaj Arkita w podartej szacie i z prochem na głowie.

³³Wtedy Dawid powiedział do niego: Jeśli przeprawisz się ze mną, będziesz mi ciężarem,

³⁴lecz jeśli wrócisz do miasta i powiesz do Absaloma:[332] Będę twoim sługą, królu! Do tej chwili byłem sługą twojego ojca, ale teraz chcę być twoim sługą — to zniweczysz na mą [korzyść] radę Achitofela.

³⁵Czy nie będą tam z tobą Sadok i Abiatar, kapłani? Każde zaś słowo, które usłyszysz z domu królewskiego, donieś Sadokowi i Abiatarowi, kapłanom.

³⁶Oto są tam z nimi dwaj ich synowie, Achimaas, [syn] Sadoka, i Jonatan, [syn] Abiatara. Za ich pośrednictwem każde słowo, które usłyszycie, przesyłajcie do mnie.

³⁷Przybył zatem Chuszaj, przyjaciel Dawida, do miasta. Przyszedł też do Jerozolimy Absalom.