Read Ewangeliczny Instytut Biblijny 2 Samuela 20 Bible Online

2 Samuela 20 - Ewangeliczny Instytut Biblijny bible

2 Samuela 20

¹Zdarzyło się jednak, że znalazł się tam pewien niegodziwy człowiek[402] imieniem Szeba,[403] syn Bikriego,[404] Beniaminita.[405] Zadął on w róg i powiedział: Nie mamy udziału w Dawidzie, nie mamy dziedzictwa w synu Jiszaja — każdy do swoich namiotów,[406] Izraelu!

²Wszyscy Izraelici poszli zatem za Szebą, synem Bikriego, zamiast za Dawidem, natomiast Judejczycy przylgnęli do swojego króla [i podążali za nim] od Jordanu do Jerozolimy.

³Gdy Dawid przybył do swojego domu w Jerozolimie, wziął król dziesięć kobiet, nałożnic, które pozostawił, aby strzegły domu, i umieścił je[407] w strzeżonym domu, gdzie je utrzymywał, lecz z nimi nie obcował. I pozostawały one strzeżone aż do dnia swojej śmierci, żyjąc we wdowieństwie.

⁴Następnie król powiedział do Amasy:[408] Skrzyknij mi w trzy dni Judejczyków; ty także się staw!

⁵Amasa poszedł więc, aby skrzyknąć Judejczyków, ale przeciągnął oznaczony czas, który mu król ustalił.

⁶Wówczas Dawid powiedział do Abiszaja:[409] Teraz Szeba, syn Bikriego, zaszkodzi nam bardziej niż Absalom. Ty weź sługi swego pana i goń za nim, aby nie znalazł sobie miast warownych i nie pozbawił nas oczu.[410]

⁷Wyszli zatem za nim ludzie Joaba oraz Kreteńczycy i Pletejczycy, i wszyscy dzielni wojownicy — wyszli z Jerozolimy, aby ścigać Szebę, syna Bikriego.

⁸Gdy byli oni przy Wielkim Kamieniu, który jest pod Gibeonem, Amasa przybył przed nimi. Joab był wówczas przepasany, miał na sobie żołnierski płaszcz[411] i pas z mieczem przypasanym u swych bioder w jego pochwie. A gdy on wyszedł, [sprawił, że miecz] wypadł.

⁹Potem Joab powiedział do Amasy: Czy masz się dobrze, mój bracie? I chwycił Joab Amasę prawą ręką za brodę, aby go pocałować,

¹⁰lecz Amasa nie zauważył miecza, który był w ręce Joaba. I [Joab] ugodził go pod piąte [żebro],[412] i wylał jego wnętrzności na ziemię bez powtórzenia mu [ciosu], i [ten] umarł. Joab zaś — i Abiszaj, jego brat — ruszył[413] w pogoń za Szebą, synem Bikriego.

¹¹A nad [Amasą] stanął człowiek spośród [młodych] sług Joaba i wołał: Ten, kto sprzyja Joabowi i kto jest za Dawidem — za Joabem.

¹²Amasa zaś walał się we krwi na środku gościńca i gdy ten człowiek spostrzegł, że przystaje [przy nim] cały lud, stoczył Amasę z gościńca na pole i narzucił na niego płaszcz — gdy zobaczył, że każdy podchodzi do niego i przystaje.

¹³Gdy zepchnięto go z gościńca, przechodził [już tamtędy] każdy za Joabem, aby ścigać Szebę, syna Bikriego.

¹⁴[Szeba] zaś przeszedł przez wszystkie plemiona Izraela aż do Abel[414] i[415] do Bet-Maaka, i do wszystkich Bikrytów.[416] Zgromadzili się[417] oni i przyszli zaraz za nim.

¹⁵Gdy więc [Joab ze swoimi ludźmi] przyszli, oblegli go w Abel-Bet-Maaka, usypali wał[418] do miasta, stanął [on] naprzeciw umocnień i cały lud, który był z Joabem, szturmował,[419] aby zburzyć mur.

¹⁶Wówczas pewna mądra kobieta zawołała z miasta: Słuchajcie, słuchajcie! Powiedzcie Joabowi: Podejdź tutaj, a przemówię do ciebie.

¹⁷Podszedł więc do niej, a kobieta zapytała: Czy ty jesteś Joab? I odpowiedział: [Tak, to] ja. Wtedy powiedziała do niego: Posłuchaj słów swojej służącej! I odpowiedział: Słucham!

¹⁸A ona: Powtarzano dawniej powiedzenie: Niech koniecznie zapytają w Abel,[420] a na tym skończą [sprawę].[421]

¹⁹Ja jestem spokojne, wierne [miasto] Izraela, [a] ty usiłujesz zniszczyć miasto i matkę[422] w Izraelu. Dlaczego chcesz pochłonąć dziedzictwo JHWH?

²⁰A Joab odezwał się i powiedział: Jak najdalej! Jak najdalej mi, bym miał [je] pochłaniać albo niszczyć!

²¹Nie tak ma się sprawa, ale pewien człowiek z pogórza Efraima imieniem Szeba, syn Bikriego, podniósł swoją rękę przeciw królowi, przeciw Dawidowi. Wydajcie tylko jego samego, a odstąpię od miasta. Wtedy kobieta powiedziała do Joaba: Oto jego głowa zostanie ci wyrzucona przez mur.

²²Potem kobieta przyszła[423] w swej mądrości do całego ludu i ucięli głowę Szebie, synowi Bikriego, po czym wyrzucili ją Joabowi. Wówczas [Joab] zadął w róg i [ludzie] rozeszli się spod miasta, każdy do swojego namiotu, Joab zaś wrócił do Jerozolimy, do króla.

²³Wówczas Joab [został postawiony] nad całym wojskiem Izraela, Benajasz, syn Jehojady, [stał] nad Kreteńczykami i Pletejczykami,

²⁴Adoram[424] [stał] nad przymusową pracą, a Jehoszafat, syn Achiluda, był kanclerzem,[425]

²⁵Szewa[426] był pisarzem, Sadok i Abiatar byli kapłanami.

²⁶Również Ira,[427] Jairyta, był kapłanem Dawida.