Read Ewangeliczny Instytut Biblijny 2 Samuela 3 Bible Online

2 Samuela 3 - Ewangeliczny Instytut Biblijny bible

2 Samuela 3

¹Wojna między domem Saula a domem Dawida była długa, jednak Dawid stawał się coraz mocniejszy, a dom Saula stawał się coraz słabszy.[32]

²Dawidowi urodzili się w Hebronie synowie: jego pierworodnym był Amnon[33] należący do Achinoam Jizreelitki.

³Jego drugim [synem] był Kilab[34] należący do Abigail, [dawnej] żony Nabala[35] Karmelity,[36] trzecim był Absalom,[37] syn Maaki,[38] córki Talmaja, króla Geszur,[39]

⁴czwartym był Adoniasz,[40] syn Chaggit,[41] piątym Szefatiasz,[42] syn[43] Abital,[44]

⁵szóstym Jitream[45] należący do Egli,[46] żony Dawida. Ci urodzili się Dawidowi w Hebronie.

⁶Dopóki trwała wojna między domem Saula a domem Dawida, Abner wyraźnie umacniał się w domu Saula.

⁷A Saul miał [za życia] nałożnicę imieniem[47] Rispa,[48] córkę Aji.[49] [W związku z nią] Isz-Boszet powiedział do Abnera: Dlaczego zbliżyłeś się[50] do nałożnicy mojego ojca?

⁸Abner rozgniewał się bardzo z powodu tych słów Isz-Boszeta i powiedział: Czy ja jestem psią głową z Judy?[51] [To ja] dziś okazuję łaskę domowi Saula, twojego ojca, jego braciom i przyjaciołom, i nie dopuszczam, byś się znalazł w ręku Dawida,[52] a ty dziś obciążasz mnie winą z powodu tej kobiety?

⁹Tak niech uczyni Bóg Abnerowi i do tego niech mi doda, jeśli nie postąpię z Dawidem stosownie do tego, co przysiągł mu JHWH,

¹⁰kiedy przeniósł władzę królewską z domu Saula i wzniósł tron Dawida nad Izraelem i nad Judą od Dan aż po Beer-Szebę.

¹¹I [Isz-Boszet] nie był już w stanie odpowiedzieć Abnerowi słowem, ponieważ się go obawiał.

¹²A Abner wysłał od siebie[53] posłów do Dawida ze słowami: Do kogo należy ta ziemia? Kazał też powiedzieć:[54] Zawrzyj ze mną przymierze, a oto moja ręka będzie z tobą,[55] aby zwrócić ku tobie całego Izraela.

¹³[Dawid] odpowiedział: Dobrze, ja zawrę z tobą przymierze, lecz proszę cię o jedną rzecz. Mianowicie, nie zobaczysz mojego oblicza, jeśli — przychodząc zobaczyć me oblicze — nie sprowadzisz [mi] najpierw Michal, córki Saula.

¹⁴Dawid wysłał przy tym posłów do Isz-Boszeta, syna Saula, z wezwaniem: Oddaj mi moją żonę Michal, którą zaręczyłem sobie za sto filistyńskich napletków.

¹⁵Wysłał więc Isz-Boszet [posłańców] i odebrał ją mężowi, Paltielowi,[56] synowi Laisza.

¹⁶Jej mąż szedł z nią, idąc i płacząc za nią, aż do Bachurim. Tam Abner powiedział do niego: Idź, zawróć! I ten zawrócił.

¹⁷Abner zaś układał się ze starszymi Izraela, przekonując: Już dawno[57] staraliście się o to, by Dawid został królem nad wami.

¹⁸Zróbcie to teraz, o Dawidzie bowiem JHWH powiedział: Za pośrednictwem Dawida, mojego sługi, wybawię mój lud Izraela z ręki Filistynów oraz z ręki wszystkich jego wrogów.

¹⁹Abner rozmawiał poufnie[58] również z Beniaminitami, po czym udał się Abner porozmawiać poufnie z Dawidem w Hebronie o wszystkim, co Izrael oraz cały dom Beniamina uznał za właściwe w swoich oczach.

²⁰A gdy Abner przyszedł do Dawida do Hebronu, a wraz z nim dwudziestu ludzi, Dawid wyprawił dla Abnera i dla jego ludzi ucztę.

²¹Abner powiedział wówczas do Dawida: Wstanę i pójdę, by zgromadzić u mojego pana, króla, całego Izraela. Niech zawrą z tobą przymierze i będziesz królował nad wszystkim, czego pragnie twoja dusza. I Dawid wyprawił Abnera, a ten odszedł w pokoju.

²²A oto przyszli z wyprawy słudzy Dawida i Joab. Przynieśli ze sobą obfity łup. Abnera zaś już nie było u Dawida w Hebronie, ponieważ go wyprawił i ten odszedł w pokoju.

²³Gdy więc przybył Joab i cały zastęp, który był z nim, Joabowi doniesiono: Abner, syn Nera, przyszedł do króla,[59] a on go wyprawił i [Abner] odszedł w pokoju.

²⁴Joab przyszedł więc do króla i powiedział: Co [ty] zrobiłeś?! Oto przyszedł do ciebie Abner! Dlaczego to wyprawiłeś go tak, że mógł odejść?

²⁵Znasz przecież Abnera, syna Nera. [Wiesz], że przyszedł, by cię omamić i by poznać twoje wyjścia i przyjścia,[60] i aby dowiedzieć się o wszystkim, co robisz!

²⁶Następnie Joab wyszedł od Dawida i wysłał za Abnerem posłańców, a ci zawrócili go od studni Sira.[61] Dawid zaś o tym nie wiedział.

²⁷Gdy Abner wrócił do Hebronu, Joab odprowadził go na bok do bramy, aby z nim porozmawiać w spokoju, a tam uderzył go pod piąte [żebro],[62] tak że ten skonał, za krew Asaela, swego brata.

²⁸Gdy Dawid potem o tym usłyszał, powiedział: Niewinny jestem przed JHWH krwi Abnera, syna Nera, ja i moje królestwo na wieki.

²⁹Niech zawiruje[63] [ona] na głowie Joaba i na całym domu jego ojca,[64] i niech nie zostanie odcięty od domu Joaba cierpiący na wycieki ani trędowaty, ani dzierżący wrzeciono,[65] ani poległy od miecza, ani cierpiący na brak chleba.

³⁰Joab zaś i Abiszaj, jego brat, zabili Abnera za to, że uśmiercił Asaela, ich brata, w bitwie pod Gibeonem.

³¹Potem Dawid powiedział do Joaba i do całego ludu, który był z nim: Rozedrzyjcie swoje szaty i przepaszcie sobie wory, i płaczcie przed Abnerem. Król Dawid szedł zaś za marami.

³²A gdy pochowali Abnera w Hebronie, król podniósł swój głos i płakał nad grobem Abnera, płakał też cały lud.

³³A król zanucił nad Abnerem tren tej treści: Czy Abner musiał umrzeć jak niegodny?[66]

³⁴Twoje ręce nie były związane ani twe nogi zakute w miedź, a padłeś jak ten, który pada przed synami nieprawości. Cały zaś lud[67] zapłakał nad nim na nowo.

³⁵Gdy potem cały lud przyszedł nakłonić Dawida do spożycia chleba jeszcze tego dnia, Dawid przysiągł tymi słowy: Tak niech mi uczyni Bóg i do tego doda,[68] jeśli przed zachodem słońca skosztuję chleba lub czegokolwiek innego.

³⁶Gdy cały lud dowiedział się o tym, uznał to w swoich oczach za słuszne, tak [zresztą], jak wszystko, co król czynił, uchodziło w oczach całego ludu za słuszne.[69]

³⁷Tego dnia przekonał się też cały lud oraz cały Izrael, że nie od króla wyszło to, by uśmiercić Abnera, syna Nera.

³⁸Potem powiedział król do swoich sług: Czy nie wiecie, że książę, i to wielki, poległ dziś w Izraelu?

³⁹Ja jestem dziś jeszcze słaby, mimo że jestem namaszczony na[70] króla, ci zaś ludzie, synowie Serui, są dla mnie za mocni.[71] Niech JHWH odpłaci temu, kto dopuszcza się niegodziwości, stosownie do tej niegodziwości.