Read Ewangeliczny Instytut Biblijny 1 Królewska 12 Bible Online

1 Królewska 12 - Ewangeliczny Instytut Biblijny bible

1 Królewska 12

¹Rechabeam[319] udał się do Sychem, ponieważ do Sychem przybył cały Izrael, aby obwołać go królem.

²Tymczasem gdy usłyszał [o tym] Jeroboam, syn Nebata — a przebywał on wciąż w Egipcie, dokąd uciekł przed królem Salomonem — bo mieszkał Jeroboam w Egipcie,[320]

³posłano i wezwano go, i przyszedł Jeroboam i całe zgromadzenie Izraela, i przemówili do Rechabeama tymi słowy:

⁴Twój ojciec obciążył nasze jarzmo, lecz ty teraz ujmij z tej ciężkiej pracy [narzuconej nam] przez twojego ojca, z tego ciężkiego jarzma, które na nas włożył, a będziemy ci służyli.[321]

⁵I odpowiedział im: Odejdźcie jeszcze na trzy dni, a potem wróćcie do mnie. I lud odszedł.

⁶Król Rechabeam tymczasem [poszedł] radzić się starszych, którzy stawali przed Salomonem,[322] jego ojcem, za jego życia: Jakim słowem radzicie odpowiedzieć temu ludowi?

⁷A oni mu odpowiedzieli: Jeśli dziś okażesz się sługą tego ludu i usłużysz im, wysłuchasz ich i przemówisz do nich w dobrych słowach, to po wszystkie dni będą twoimi sługami.

⁸[On] jednak odrzucił radę starszych, której mu udzielili, i [poszedł] radzić się chłopców, którzy z nim wyrośli, którzy [teraz] stawali przed nim.

⁹I zapytał ich: Co wy radzicie, jakim słowem mamy odpowiedzieć temu ludowi, który przemówił do mnie tymi słowy: Ujmij z jarzma, które nałożył na nas twój ojciec?

¹⁰Wówczas chłopcy, którzy z nim wyrośli, przemówili do niego w te słowa: Tak odpowiedz temu ludowi, który przemówił do ciebie: Twój ojciec obciążył nasze jarzmo, ale ty nam ulżyj. Tak im oświadcz: Mój mały palec[323] jest grubszy niż biodra mojego ojca!

¹¹A teraz, mój ojciec narzucił wam ciężkie jarzmo, a ja dołożę do waszego jarzma! Mój ojciec smagał was biczami, a ja będę smagał was skorpionami![324]

¹²Gdy Jeroboam wraz z całym ludem przyszedł do Rechabeama trzeciego dnia, jak król polecił w słowach: Wróćcie do mnie trzeciego dnia,

¹³król odpowiedział ludowi twardo — odrzucił radę starszych, której mu udzielili,

¹⁴a przemówił do nich według rady chłopców — tymi słowy: Mój ojciec obciążył wasze jarzmo, a ja dołożę do waszego jarzma! Mój ojciec smagał was biczami, lecz ja będę smagał was skorpionami!

¹⁵Król nie wysłuchał zatem ludu, bo JHWH nadał sprawie taki bieg,[325] po to, by spełniło się Jego Słowo, które JHWH wypowiedział za pośrednictwem Achiasza Szilonity do Jeroboama, syna Nebata.

¹⁶Gdy więc cały Izrael zobaczył, że król ich nie wysłuchał, odpowiedział lud królowi takim słowem: Co za dział mamy w Dawidzie! Nie ma dziedzictwa w synu Jiszaja! Do swych namiotów, Izraelu! Doglądaj[326] teraz swego domu, Dawidzie! I udał się Izrael do swoich namiotów.

¹⁷A co do synów Izraela, mieszkających w miastach Judy, nad tymi panował Rechabeam.[327]

¹⁸Gdy potem król Rechabeam posłał [do ludzi] Adorama, który stał nad przymusową pracą, cały Izrael obrzucił go kamieniami, tak że [ten] umarł. Król Rechabeam zaś sprawił się z wejściem na rydwan, by uciec do Jerozolimy.

¹⁹W ten sposób Izrael zbuntował się przeciw domowi Dawida [i tak pozostało] aż do dnia dzisiejszego.

²⁰Gdy cały Izrael usłyszał, że Jeroboam wrócił, posłano i wezwano go na zgromadzenie, gdzie obwołano go królem nad całym Izraelem. Za domem Dawida nie było nikogo, za wyjątkiem jedynie plemienia Judy.

²¹Gdy zaś Rechabeam przybył do Jerozolimy, zgromadził cały dom Judy oraz plemię Beniamina, sto osiemdziesiąt[328] tysięcy doborowych, doświadczonych w walce [wojowników], aby walczyć z domem Izraela i przywrócić władzę Rechabeamowi, synowi Salomona.

²²Wtedy stało się Słowo Boga do Szemajasza, męża Bożego, tej treści:

²³Powiedz Rechabeamowi, synowi Salomona, królowi Judy, i całemu domowi Judy i Beniamina oraz pozostałemu ludowi:

²⁴Tak mówi JHWH: Nie wyruszajcie i nie walczcie z waszymi braćmi, synami Izraela! Wróćcie każdy do swojego domu, gdyż ode Mnie wyszła ta sprawa. Posłuchali więc Słowa JHWH i zawrócili z wyprawy, zgodnie ze Słowem JHWH.[329]

²⁵A Jeroboam rozbudował Sychem na pogórzu Efraima i zamieszkał w nim. Potem wyszedł stamtąd i rozbudował Penuel.

²⁶Wówczas Jeroboam powiedział sobie w sercu:[330] Wkrótce królestwo wróci do domu Dawida.

²⁷Jeśli ten lud będzie chodził składać ofiary rzeźne w domu JHWH w Jerozolimie, to serce tego ludu wróci do ich pana, do Rechabeama, króla Judy — mnie zabiją i wrócą do króla Judy Rechabeama.

²⁸Król naradził się więc i sporządził dwa cielce[331] ze złota. Następnie powiedział im: Dość już macie chodzenia do Jerozolimy! Oto twoi bogowie,[332] Izraelu, którzy cię wywiedli z ziemi egipskiej!

²⁹I ustawił jednego w Betel, a drugiego umieścił w Dan.

³⁰Rzecz ta stała się grzechem,[333] bo lud chadzał przed oblicze jednego [z nich] aż po Dan.

³¹Pobudował też domy na wzniesieniach i poprzysposabiał kapłanów z obrzeży ludu,[334] takich, którzy nie byli z synów Lewiego.

³²Jeroboam ustanowił ponadto święto w miesiącu ósmym,[335] piętnastego dnia tego miesiąca, podobne do święta obchodzonego w Judzie, i składał na ołtarzu ofiary. Tak uczynił w Betel, złożył tam ofiary rzeźne cielcom, które sporządził, i ustanowił w Betel kapłanów dla wzniesień, które [tam] pobudował.

³³Do ołtarza, który ustawił w Betel, przystąpił w piętnastym dniu miesiąca ósmego, miesiąca, który sam wymyślił[336] i w którym ustanowił święto dla synów Izraela, a przystąpił do ołtarza, aby złożyć ofiarę.[337]