Read Ewangeliczny Instytut Biblijny 1 Królewska 18 Bible Online

1 Królewska 18 - Ewangeliczny Instytut Biblijny bible

1 Królewska 18

¹Po wielu dniach — w trzecim roku — stało się Słowo JHWH do Eliasza tej treści: Idź, pokaż się Achabowi, bo chcę spuścić deszcz na ziemię.

²Eliasz poszedł więc, by pokazać się Achabowi, a w Samarii panował wielki głód.

³Achab wezwał wówczas Obadiasza, który zarządzał [jego] domem, Obadiasz zaś był [człowiekiem] żyjącym w wielkiej bojaźni JHWH.

⁴Gdy bowiem Izebel wycinała proroków JHWH, Obadiasz wziął stu proroków i ukrył ich, po pięćdziesięciu ludzi w jaskini, gdzie żywił ich chlebem i wodą.

⁵Achab zatem powiedział do Obadiasza: Przejdź się po ziemi, po wszystkich źródłach wód i po wszystkich dolinach rzecznych, może znajdzie się trawa i zachowamy przy życiu konia oraz muła i nie wybijemy części bydła.

⁶Podzielili więc ziemię między siebie i ruszyli. Achab poszedł osobno jedną drogą, a Obadiasz poszedł osobno drugą drogą.

⁷Wtedy, gdy Obadiasz był w drodze, oto Eliasz wyszedł mu naprzeciw! Gdy [Obadiasz] go rozpoznał,[466] padł na twarz i powiedział: Czy to ty, mój panie, Eliaszu?

⁸A [on] mu odpowiedział: [Tak, to] ja. Idź, powiedz swojemu panu: Oto jest Eliasz.

⁹A on na to: Czym zgrzeszyłem, że wydajesz swojego sługę w rękę Achaba, by kazał mnie uśmiercić?

¹⁰Jak żyje JHWH, twój Bóg, że nie ma narodu ani królestwa, do którego nie posłałby mój pan, aby cię tam szukano. A gdy mówiono: Nie [ma go tu], to zaprzysięgał[467] to królestwo i ten naród,[468] że cię nie znaleziono.

¹¹A teraz mówisz: Idź, powiedz swojemu panu: Oto Eliasz![469]

¹²Co będzie, gdy ja odejdę od ciebie, a Duch JHWH przeniesie cię na miejsce, którego nie znam? Pójdę donieść Achabowi, on ciebie nie znajdzie[470] i wtedy mnie zabije! A twój sługa boi się przecież JHWH od swojej młodości.

¹³Czy nie doniesiono mojemu panu, co uczyniłem, gdy Izebel wycinała proroków JHWH, że to ja ukryłem stu spośród proroków JHWH, po pięćdziesięciu mężczyzn w jaskini, i żywiłem ich chlebem i wodą?

¹⁴A ty teraz mówisz: Idź, powiedz swojemu panu: Oto jest Eliasz! On mnie zabije!

¹⁵Wtedy Eliasz powiedział: Jak żyje JHWH Zastępów, przed którego obliczem stoję, że dziś mu się pokażę.

¹⁶Obadiasz poszedł zatem, by spotkać się z Achabem, doniósł mu o tym i Achab ruszył na spotkanie Eliasza.

¹⁷Gdy Achab zobaczył Eliasza, powiedział Achab do niego: Czy to ty, dręczycielu[471] Izraela?

¹⁸A [on] odpowiedział: Nie ja dręczę Izraela, lecz ty i dom twojego ojca — przez to, że porzuciliście przykazania JHWH,[472] a [ty] poszedłeś za baalami.

¹⁹A teraz poślij, zbierz mi całego Izraela na górze Karmel oraz proroków Baala, czterystu pięćdziesięciu, i proroków Aszery, czterystu, objadających stół Izebel.

²⁰Achab posłał zatem [wezwanie] między wszystkich synów Izraela, a też zgromadził na górze Karmel proroków.

²¹Wówczas Eliasz wystąpił wobec całego ludu i powiedział: Jak długo będziecie kuśtykać między jedną stroną a drugą?[473] Jeśli JHWH jest Bogiem, idźcie za Nim, a jeśli Baal, idźcie za nim! Lecz lud nie odpowiedział mu ani słowem.

²²Wtedy Eliasz powiedział do ludu: Tylko Ja sam pozostałem jako prorok JHWH, a proroków Baala jest czterystu pięćdziesięciu.[474]

²³Niech więc nam dadzą dwa cielce. Niech [oni] sobie wybiorą jednego cielca, poćwiartują go i położą na drwach, ale ognia niech nie podkładają, a ja też przygotuję jednego cielca i położę go na drwach, lecz ognia nie podłożę.

²⁴Potem wzywajcie imienia waszego boga, ja zaś wezwę imienia JHWH.[475] I niech ten Bóg, który odpowie ogniem, okaże się [prawdziwym] Bogiem. Wówczas cały lud odpowiedział: Dobra to rzecz!

²⁵Eliasz powiedział zatem do proroków Baala: Wybierzcie sobie jednego cielca i przygotujcie go pierwsi, bo was jest więcej, i wzywajcie imienia waszego boga, lecz ognia nie podkładajcie.

²⁶Wzięli więc cielca, którego im dano,[476] przygotowali i wzywali imienia Baala od rana aż do południa:[477] Baalu, wysłuchaj nas! Lecz nie było żadnego głosu i nie było odpowiedzi, choć podskakiwali przy ołtarzu, który sobie wznieśli.

²⁷Po południu Eliasz zaczął z nich drwić. Powiedział: Wołajcie donośnym głosem, przecież jest bogiem, lecz może ma kłopot albo jakieś zajęcie,[478] może jest w drodze[479] albo może jest śpiący? Niech się obudzi!

²⁸Wołali więc donośnym głosem i według swojego zwyczaju nacinali się mieczami i pikami, aż spływała po nich krew.

²⁹Gdy jednak minęło południe, a oni [nadal] prorokowali aż do [czasu] składania ofiary z pokarmów, choć nie było żadnego głosu ani żadnej odpowiedzi, ani żadnego zwrócenia uwagi,[480]

³⁰Eliasz powiedział do całego ludu: Zbliżcie się do mnie. A gdy cały lud zbliżył się do niego, on naprawił zburzony ołtarz JHWH.

³¹Eliasz wziął dwanaście kamieni według liczby plemion synów Jakuba, do którego stało się Słowo JHWH tej treści: Izrael będzie twoje imię!

³²Z tych kamieni zbudował ołtarz w imię JHWH i zrobił rów dookoła ołtarza niczym zbiornik na dwie miary[481] ziarna.

³³Potem ułożył drwa, poćwiartował cielca, ułożył [go] na drwach

³⁴i powiedział: Napełnijcie cztery dzbany wodą i wylejcie [ją] na ofiarę całopalną i na drwa. Następnie powiedział: Powtórzcie to! I wylali po raz drugi. I [znów] powiedział: Zróbcie to trzeci raz. Wylali więc po raz trzeci.

³⁵I woda spływała dookoła ołtarza tak, że i nawet rów wypełnił się wodą.

³⁶Gdy więc nadszedł czas składania ofiary [z pokarmów],[482] Eliasz, prorok, podszedł[483] i powiedział: JHWH, Boże Abrahama, Izaaka i Izraela![484] Niech się dziś okaże, że Ty jesteś Bogiem w Izraelu, a ja Twoim sługą i że na Twoje Słowo przygotowałem to wszystko.

³⁷Odpowiedz mi, JHWH, odpowiedz mi, i niech ten lud pozna, że to Ty, JHWH, jesteś Bogiem i że to Ty zawracasz ich serca z powrotem.

³⁸Wtedy spadł ogień JHWH i strawił ofiarę całopalną i drwa, i kamienie, i proch [ziemi], a wodę, która była w rowie, wysuszył.[485]

³⁹Gdy cały lud to zobaczył, padł na twarz. Mówili: JHWH! On jest Bogiem! JHWH! On jest Bogiem!

⁴⁰A Eliasz powiedział do nich: Schwytajcie proroków Baala, niech żaden z nich nie umknie! Schwytali ich więc, po czym Eliasz sprowadził ich nad potok Kiszon i tam ich wyciął.

⁴¹Potem Eliasz powiedział do Achaba: Podnieś się, jedz i pij, bo [słychać] szum deszczu.

⁴²Achab podniósł się więc, aby jeść i pić, Eliasz zaś wszedł na szczyt Karmelu, przykucnął na ziemi, a twarz ukrył między kolanami.

⁴³A do swojego sługi powiedział: Wejdź wyżej, proszę, i spójrz w stronę morza. [Ten] wszedł zatem, spojrzał i powiedział: Nic nie ma! Wtedy powiedział: Powtórz[486] to siedem razy!

⁴⁴Za siódmym razem powiedział: Oto chmura, mała jak dłoń ludzka, podnosi się z morza.[487] Wtedy powiedział: Ruszaj! Powiedz Achabowi: Zaprzęgaj i jedź w dół, aby nie zatrzymał cię deszcz!

⁴⁵Tymczasem niebiosa pokryły się chmurami, [zerwał się] wiatr i spadł ulewny deszcz. Achab zaś wsiadł na rydwan i jechał do Jizreela.

⁴⁶A na Eliaszu spoczęła ręka JHWH, przepasał swoje biodra i biegł przed Achabem aż po wejście do Jizreela.