Read Ewangeliczny Instytut Biblijny 1 Królewska 8 Bible Online

1 Królewska 8 - Ewangeliczny Instytut Biblijny bible

1 Królewska 8

¹Następnie Salomon zebrał starszych Izraela, wszystkich naczelników plemion, książąt [rodów] ojców synów Izraela, [u siebie, to jest] u króla Salomona w Jerozolimie, aby przenieść skrzynię Przymierza z JHWH z Miasta Dawida, czyli z Syjonu.

²Zebrali się zatem na to święto u króla Salomona wszyscy Izraelici, w miesiącu Etanim,[222] to jest w miesiącu siódmym.[223]

³A gdy przybyli wszyscy starsi Izraela, kapłani wzięli skrzynię

⁴i przenieśli skrzynię JHWH, namiot spotkania oraz wszystkie poświęcone przybory, które były w namiocie, przenieśli to kapłani i Lewici,

⁵a król Salomon i całe zgromadzenie Izraela, zebrane u niego, ofiarowało wraz z nim przed skrzynią owce i bydło, którego nie liczono ani nie sumowano z powodu wielkiej liczby.

⁶Kapłani zaś wnieśli skrzynię Przymierza z JHWH do jej miejsca w domu, do pomieszczenia wewnętrznego, do świętego świętych, pod skrzydła cherubów.

⁷Cheruby bowiem rozpościerały skrzydła nad miejscem skrzyni i okrywały cheruby skrzynię oraz jej drążki od góry.

⁸Drążki zaś były tak długie, że widać było końce drążków [wystające] z [miejsca] świętego, sprzed pomieszczenia wewnętrznego, choć nie było ich widać z zewnątrz — i są tam aż do dnia dzisiejszego.[224]

⁹W skrzyni natomiast nie było nic prócz dwóch kamiennych tablic, które złożył tam Mojżesz na Horebie, gdzie JHWH zawarł [przymierze] z synami Izraela po ich wyjściu z ziemi egipskiej.

¹⁰A gdy kapłani wychodzili ze świątyni, obłok napełnił dom JHWH,

¹¹tak że kapłani nie byli w stanie [tam] ustać z powodu obłoku, aby pełnić służbę, ponieważ chwała JHWH wypełniła dom JHWH.

¹²Wtedy Salomon powiedział:[225] JHWH powiedział, że będzie mieszkał w mroku![226]

¹³Z oddaniem zbudowałem Ci ten wspaniały dom, miejsce Twojego pobytu na wieki![227]

¹⁴Potem król zwrócił swoją twarz i pobłogosławił całą społeczność Izraela, a cała społeczność Izraela stała.

¹⁵Powiedział: Błogosławiony niech będzie JHWH, Bóg Izraela, który ustami Dawida, mojego ojca, zapowiedział, a swoją ręką spełnił te słowa:

¹⁶Od dnia, w którym wyprowadziłem mój lud, Izrael, z Egiptu, nie wybrałem spośród wszystkich plemion Izraela miasta, by w nim zbudować dom dla przebywania mojego imienia, za to wybrałem Dawida, aby był nad moim ludem, Izraelem.

¹⁷Wprawdzie sercu Dawida, mojego ojca, było bliskie, by zbudować dom dla imienia JHWH, Boga Izraela,

¹⁸jednak JHWH powiedział do Dawida, mojego ojca: Ponieważ bliskie twojemu sercu było to, by zbudować dom dla mojego imienia, słusznie postąpiłeś, czyniąc to bliskim swojemu sercu,

¹⁹ale nie ty zbudujesz ten dom, lecz twój syn, ten, który wyjdzie z twoich bioder — on zbuduje dom dla mojego imienia.

²⁰I JHWH spełnił swoje Słowo, które wypowiedział, tak że powstałem w miejsce Dawida, mojego ojca, zasiadłem na tronie Izraela, jak zapowiedział JHWH, i zbudowałem dom dla imienia JHWH, Boga Izraela,

²¹gdzie przygotowałem miejsce dla skrzyni, w której jest Przymierze JHWH, które zawarł z naszymi ojcami, po tym, jak ich wyprowadził z ziemi egipskiej.

²²Następnie Salomon stanął przed ołtarzem JHWH wobec całej społeczności Izraela, wyciągnął swoje dłonie ku niebu

²³i powiedział: JHWH, Boże Izraela! Nie ma takiego Boga, jak Ty, na niebiosach w górze ani na ziemi w dole, który dotrzymywałby przymierza i [okazywał] łaskę względem swoich sług, całym sercem oddanych Tobie w swym postępowaniu.

²⁴Bo dotrzymałeś swojemu słudze Dawidowi, mojemu ojcu, tego, co mu zapowiedziałeś — zapowiedziałeś swoimi ustami i spełniłeś [to] własną ręką — jak to dzieje się właśnie w dniu dzisiejszym.

²⁵A teraz, JHWH, Boże Izraela, dotrzymaj swojemu słudze Dawidowi, mojemu ojcu, tego, co mu zapowiedziałeś, mówiąc: Nie zostanie ci odcięty przed moim obliczem mężczyzna,[228] który by zasiadał na tronie Izraela, jeśli tylko twoi synowie będą pilnować swej drogi i postępować przed moim obliczem tak, jak przed moim obliczem ty postępowałeś.

²⁶Teraz zatem, Boże Izraela, potwierdź, proszę, swoje Słowo, które wypowiedziałeś do swojego sługi Dawida, mojego ojca.

²⁷Bo czy naprawdę Bóg zamieszka na ziemi? Oto niebiosa i niebiosa niebios nie są w stanie Cię ogarnąć, a cóż dopiero ten dom, który zbudowałem?

²⁸Zwróć się ku modlitwie Twojego sługi i ku jego błaganiu, JHWH, mój Boże, i wysłuchaj wołania i modlitwy, którą Twój sługa modli się dziś przed Tobą.

²⁹Niech Twoje oczy będą otwarte nocą i dniem nad tym domem, nad tym miejscem, o którym powiedziałeś: Tam będzie moje imię — aby wysłuchać modlitwy, którą Twój sługa będzie modlił się ku temu miejscu.

³⁰Wówczas wysłuchaj błagania Twojego sługi i Twojego ludu Izraela, tych, którzy będą modlić się ku temu miejscu. Tak, Ty sam wysłuchaj z[229] miejsca, gdzie przebywasz, na niebiosach — wysłuchaj i odpuść.

³¹Kiedy ktoś zgrzeszy przeciw swojemu bliźniemu, a [ten] wniesie przeciw niemu przysięgę, aby go zaprzysiąc, i przyjdzie przysiąc przed Twoim ołtarzem w tym domu,

³²to Ty usłysz na niebiosach, wkrocz i osądź swoje sługi. Potęp bezbożnego, sprowadzając mu na głowę jego drogę,[230] i oddaj sprawiedliwość sprawiedliwemu, traktując go według jego sprawiedliwości.

³³Gdy Twój lud, Izrael, zostanie pobity wobec wroga za to, że zgrzeszyli przeciw Tobie, lecz zawrócą ku Tobie i uwielbią Twoje imię,[231] będą modlić się i szukać u Ciebie zmiłowania w tym domu,

³⁴to Ty wysłuchaj na niebiosach i odpuść grzech Twojego ludu Izraela, i sprowadź ich z powrotem do ziemi, którą dałeś ich ojcom.

³⁵Gdy zostaną powstrzymane niebiosa i nie będzie deszczu, dlatego że zgrzeszyli przeciw Tobie, lecz będą modlić się ku temu miejscu i uwielbią Twoje imię, i odwrócą się od swojego grzechu — bo ich upokorzyłeś —

³⁶to Ty wysłuchaj na niebiosach i odpuść grzech Twoich sług i Twojego ludu Izraela, bo uczysz ich słusznej drogi, tej, którą mają kroczyć — i spuść deszcz na Twoją ziemię, którą dałeś jako dziedzictwo Twojemu ludowi.

³⁷Głód, gdy nastanie w ziemi; zaraza, gdy będzie śnieć, rdza, szarańcza, konik polny; owszem, gdy zdarzy się, że pognębi go wróg w ziemi, w jego bramach, bądź [nastąpi] jakakolwiek plaga, jakakolwiek choroba,

³⁸to wszelką modlitwę, wszelkie błaganie, które będzie u kogokolwiek w całym Twoim ludzie, w Izraelu — bo zauważą każdy tę plagę swoim sercem — tak, że [człowiek] wzniesie swoje dłonie ku temu domowi,

³⁹to Ty wysłuchaj na niebiosach, w miejscu swego przebywania, i odpuść, i wkrocz, i daj każdemu według wszystkich jego dróg, bo Ty znasz jego serce — tak, Ty jedynie znasz serce wszystkich synów ludzkich —

⁴⁰po to, by bali się Ciebie po wszystkie dni, przez które żyć będą na obliczu tej ziemi, którą dałeś naszym ojcom.

⁴¹Również cudzoziemca, który nie jest z Twojego ludu Izraela, lecz przyjdzie z odległej ziemi ze względu na Twoje imię —

⁴²bo usłyszą o Twoim wielkim imieniu i o Twojej mocnej ręce, i o Twoim wyciągniętym ramieniu — gdy więc przyjdzie, by się modlić ku temu domowi,

⁴³to Ty wysłuchaj na niebiosach, w miejscu Twojego przebywania, i postąp zgodnie ze wszystkim, o co ten cudzoziemiec do Ciebie woła, po to, aby wszystkie ludy ziemi poznały Twoje imię i bały się Ciebie, jak Twój lud, Izrael, i wiedziały, że to Twoje imię jest wzywane nad tym domem,[232] który zbudowałem.

⁴⁴Kiedy Twój lud wyjdzie do walki ze swoim wrogiem, drogą, którą ich poślesz, i będą się modlić do JHWH zwróceni w stronę miasta, które wybrałeś, i w stronę domu, który zbudowałem dla Twojego imienia,

⁴⁵to wysłuchaj na niebiosach ich modlitwę i ich błaganie — i dokonaj ich sądu.[233]

⁴⁶Lecz jeśli zgrzeszą przeciw Tobie — gdyż nie ma człowieka, który by nie zgrzeszył — i rozgniewasz się na nich, i wydasz ich wobec wroga, i uprowadzą ich jako niewolników do ziemi wroga, dalekiej czy bliskiej,

⁴⁷a [oni] wezmą to sobie do serca [tam,] w ziemi, do której zostali uprowadzeni, i zawrócą, i będą prosić Cię o miłosierdzie w ziemi tych, którzy ich uprowadzili, mówiąc: Zgrzeszyliśmy i zawiniliśmy, postąpiliśmy bezbożnie —

⁴⁸i zawrócą do Ciebie z całego swojego serca i z całej swojej duszy [tam,] w ziemi swoich wrogów, którzy ich uprowadzili, i będą modlić się do Ciebie zwróceni w stronę swojej ziemi, którą dałeś ich ojcom, w stronę miasta, które wybrałeś, i w stronę domu, który zbudowałem dla Twojego imienia,

⁴⁹to wysłuchaj na niebiosach, w miejscu swojego przebywania, ich modlitwy i błagania — i dokonaj ich sądu.

⁵⁰Odpuść swojemu ludowi to, czym zgrzeszyli przeciw Tobie, i wszystkie ich nieprawości, które popełnili przeciw Tobie, i wystaw ich na litość u tych, którzy ich uprowadzili, by się nad nimi zlitowali.

⁵¹Są bowiem Twoim ludem i Twoim dziedzictwem, które wyprowadziłeś z Egiptu, z wnętrza pieca do [wytopu] żelaza.

⁵²Niech Twoje oczy będą otwarte na błaganie Twojego sługi i na błaganie Twojego ludu, Izraela, abyś ich wysłuchał, kiedykolwiek zawołają do Ciebie.

⁵³Ty bowiem oddzieliłeś ich sobie jako dziedzictwo ze wszystkich ludów ziemi, jak zapowiedziałeś za pośrednictwem[234] Mojżesza, Twojego sługi, gdy wyprowadzałeś naszych ojców z Egiptu, JHWH, Boże!

⁵⁴Gdy Salomon skończył modlić się do JHWH [słowami] całej tej modlitwy i błagania, powstał sprzed ołtarza JHWH, gdzie klęczał na kolanach z dłońmi wzniesionymi ku niebiosom,

⁵⁵a kiedy wstał, pobłogosławił donośnym głosem całą społeczność Izraela:

⁵⁶Błogosławiony niech będzie JHWH, który dał wytchnienie swojemu ludowi Izraelowi, zgodnie ze wszystkim, co zapowiedział. Nie zawiodło ani jedno Słowo spośród wszystkich Jego dobrych obietnic,[235] które wypowiedział za pośrednictwem Mojżesza, swojego sługi.

⁵⁷Niech JHWH, nasz Bóg, będzie z nami, jak był z naszymi ojcami, niech nas nie opuści ani nas nie porzuci,

⁵⁸niech nakłoni nasze serca ku sobie, byśmy kroczyli wszystkimi Jego drogami, przestrzegali Jego przykazań i ustaw, i praw, które nadał naszym ojcom,

⁵⁹i niech te moje słowa, które wypowiedziałem w błaganiu przed obliczem JHWH, będą bliskie JHWH, naszemu Bogu, dniem i nocą, aby dokonał sądu na rzecz swojego sługi i sądu na rzecz swojego ludu Izraela, stosownie do potrzeby każdego dnia,[236]

⁶⁰po to, by wszystkie ludy ziemi poznały, że JHWH jest Bogiem — i innego nie ma.

⁶¹Niech też wasze serce będzie szczere wobec JHWH, naszego Boga, abyście postępowali według Jego ustaw i przestrzegali Jego przykazań, jak to jest dzisiaj.

⁶²Potem król, a z nim cały Izrael składali ofiary przez obliczem JHWH.

⁶³Salomon złożył jako ofiarę pokoju, którą ofiarował JHWH, dwadzieścia dwa tysiące cielców i sto dwadzieścia tysięcy owiec — i tak król i wszyscy synowie Izraela poświęcili dom JHWH.

⁶⁴W tym dniu król poświęcił środek dziedzińca, który był przed domem JHWH, gdyż złożył tam ofiarę całopalną i ofiarę z pokarmów oraz tłuszcz ofiary pokoju, gdyż ołtarz z miedzi, który był przed JHWH, był za mały, aby pomieścić ofiarę całopalną i ofiarę z pokarmów, i tłuszcz ofiary pokoju.

⁶⁵Tak zatem, w tym czasie, Salomon urządził święto, a z nim cały Izrael, ogromne zgromadzenie, od Lebo-Chamat[237] aż po Potok Egipski, przed obliczem JHWH, naszego Boga, przez siedem dni oraz przez siedem dni — przez czternaście dni.

⁶⁶W ósmym dniu [król] rozpuścił lud, a [ludzie] błogosławili króla i odeszli do swoich namiotów, radośni i pokrzepieni na sercu z powodu całego dobra, które JHWH wyświadczył Dawidowi, swojemu słudze, i Izraelowi, swojemu ludowi.