Read Ewangeliczny Instytut Biblijny 2 Królewska 3 Bible Online

2 Królewska 3 - Ewangeliczny Instytut Biblijny bible

2 Królewska 3

¹Jehoram[39] zaś, syn Achaba, objął władzę nad Izraelem w Samarii w osiemnastym roku [panowania] Jehoszafata, króla Judy, i panował dwanaście lat.

²Czynił on to, co złe w oczach JHWH, lecz nie tak, jak jego ojciec i jego matka, bo usunął pomnik Baala, który sporządził jego ojciec.

³Jednak przywarł[40] do grzechów Jeroboama, syna Nebata, w które wciągnął on Izraela — [i] nie odstąpił od nich.

⁴A Mesza, król Moabu, był hodowcą owiec i oddawał królowi Izraela sto tysięcy owiec[41] i sto tysięcy baranów[42] — wełnę.

⁵Lecz po śmierci Achaba król Moabu zbuntował się przeciw królowi Izraela.

⁶Tego dnia król Jehoram wyszedł z Samarii i dokonywał przeglądu całego Izraela.

⁷Gdy szedł, wysłał do Jehoszafata, króla Judy, taką wiadomość: Król Moabu zbuntował się przeciwko mnie. Czy wyruszysz ze mną na wojnę z Moabem? A [on] odpowiedział: Wyruszę. Ja tak, jak i ty; mój lud, jak twój lud, moje konie tak, jak twoje konie.

⁸Zapytał jeszcze: Którą drogą pójdziesz? A [on] odpowiedział: Drogą przez Pustynię Edomską.

⁹Wyruszył zatem: król Izraela, król Judy i król Edomu, zatoczyli drogę siedmiu dni, lecz nie było wody dla obozu i bydła, które prowadzili ze sobą.

¹⁰Wtedy król Izraela powiedział: Biada! Bo JHWH zwołał tych trzech królów, aby wydać ich w ręce Moabu.

¹¹Lecz Jehoszafat zapytał: Czy nie ma tu proroka JHWH, abyśmy przez niego zapytali JHWH? Wtedy odezwał się jeden ze sług króla Izraela i powiedział: Jest tutaj Elizeusz, syn Szafata, który wylewał wodę na ręce Eliasza.[43]

¹²Wtedy Jehoszafat powiedział: U niego jest Słowo JHWH. Zeszli zatem do niego: król Izraela, Jehoszafat[44] i król Edomu.

¹³Wtedy Elizeusz powiedział do króla Izraela: Cóż mnie i tobie?[45] Idź do proroków swojego ojca i do proroków swojej matki.[46] Lecz król Izraela powiedział do niego: Nie, bo JHWH zwołał tych trzech królów, aby wydać ich w rękę Moabu.

¹⁴A Elizeusz odpowiedział: Jak żyje JHWH Zastępów, przed którego obliczem stoję, że gdyby nie Jehoszafat, król Judy, na którego mam wzgląd,[47] nie zważałbym na ciebie ani bym na ciebie nie spojrzał.

¹⁵A teraz sprowadźcie mi grającego na strunach. I gdy grający na strunach zaczął grać, spoczęła na nim ręka[48] JHWH.

¹⁶I powiedział: Tak mówi JHWH: Poróbcie w tej rzecznej dolinie rowy, [liczne] rowy.[49]

¹⁷Gdyż tak mówi JHWH: Nie zobaczycie wiatru ani nie zobaczycie deszczu, a jednak ta dolina wypełni się wodą, tak że będziecie pić wy i wasze stada, i wasze bydło.

¹⁸Lecz i to w oczach JHWH za mało, wyda także Moab w waszą rękę.

¹⁹Pobijecie każde miasto warowne i każde miasto znaczne,[50] zwalicie każde dobre drzewo, zatamujecie każde źródło wody i zniszczycie kamieniami każde dobre pole.

²⁰A oto rano, w porze składania ofiary z pokarmów, zaczęły napływać wody od strony Edomu i ziemia wypełniła się wodą.

²¹Gdy tymczasem wszyscy Moabici usłyszeli, że królowie wyruszyli, aby z nimi walczyć, skrzyknęli wszystkich przypinających pas i górną część [zbroi][51] — i stanęli na granicy.

²²Gdy wstali wcześnie rano, nad wodą wzeszło słońce i Moabici zobaczyli, że ta woda jest czerwona jak krew.

²³Powiedzieli więc [sobie]: To krew! Królowie zostali całkowicie wybici — pobili każdy swojego przeciwnika! A teraz po łupy, Moabie!

²⁴Lecz gdy podeszli pod obóz Izraela, Izraelici powstali i uderzyli na Moabitów, tak że ci uciekli przed nimi. Uderzyli[52] więc na nich i pokonali Moab.

²⁵Miasta poburzyli, na każde dobre pole rzucali każdy swój kamień i [tak] je zarzucili, zatamowali każde źródło wody, zwalili każde dobre drzewo, aż do pozostawienia w Kir-Chareset jego kamieni, bo procarze otoczyli je i uderzyli.

²⁶A gdy król Moabu zobaczył, że ulegnie w tej wojnie,[53] zebrał wokół siebie siedmiuset ludzi dobywających miecza, aby przebić się naprzeciw[54] króla Edomu, ale nie zdołali.

²⁷Wtedy wziął swojego pierworodnego syna, który miał panować po nim, i złożył go w ofierze całopalnej na murze. Wtedy wzmógł się [tak] wielki gniew[55] przeciw Izraelowi, że odstąpili od niego i powrócili do swojej ziemi.[56]