Read Ewangeliczny Instytut Biblijny 2 Królewska 4 Bible Online

2 Królewska 4 - Ewangeliczny Instytut Biblijny bible

2 Królewska 4

¹A pewna kobieta, z żon uczniów prorockich, żaliła się Elizeuszowi: Twój sługa, a mój mąż, umarł — a ty sam wiesz, że twój sługa był [człowiekiem] bojącym się JHWH — i wtedy przyszedł wierzyciel, aby zabrać sobie dwoje moich dzieci jako niewolników.

²Elizeusz powiedział do niej: Co mogę dla ciebie uczynić? Powiedz mi: Co masz jeszcze w domu? A ona na to: Twoja służąca nie ma nic poza flakonikiem[57] oliwy.

³Wówczas powiedział: Idź, pożycz sobie naczynia z zewnątrz, od wszystkich swoich sąsiadów, naczynia puste — i zadbaj, by nie było [ich] mało.

⁴Potem wejdź, zamknij drzwi za sobą i swoimi synami i nalewaj do wszystkich tych naczyń, a pełne odstawiaj.

⁵Odeszła więc od niego, zamknęła drzwi za sobą i za swoimi synami — oni jej podsuwali [naczynia], a ona nalewała.

⁶A gdy napełniała naczynia, powiedziała do swojego syna: Podsuń mi jeszcze naczynie. Lecz on jej odpowiedział: Nie ma już naczyń. I oliwa przestała [się lać].

⁷Poszła więc i powiedziała o tym mężowi Bożemu. A [on] odpowiedział: Idź, sprzedaj oliwę i spłać swój dług, ty zaś i twoi synowie żyjcie z tego, co pozostanie.

⁸Pewnego dnia Elizeusz przechodził przez Szunem.[58] A mieszkała tam pewna zamożna kobieta, która go zatrzymała, aby spożył posiłek. I odtąd, ilekroć [tamtędy] przechodził, wstępował do niej na posiłek.

⁹[Ona] zaś powiedziała do swojego męża: Oto wiem, że ten mąż Boży, który ciągle koło nas przechodzi, jest święty.

¹⁰Zróbmy, proszę, małą murowaną górną komnatę[59] i wstawmy mu do niej łóżko, stół, krzesło i lampę, tak by — gdy do nas przyjdzie — mógł tam sobie wstąpić.

¹¹I tak też się stało. Pewnego dnia, gdy tam przyszedł, udał się do tej górnej komnaty i tam się położył.

¹²Powiedział też do Gehaziego,[60] swojego sługi: Zawołaj tę Szunamitkę. Zawołał ją więc i stanęła przed nim.

¹³Powiedział mu też: Powiedz jej, proszę: Oto ze względu na nas zadałaś sobie tę całą troskę.[61] Co można dla ciebie uczynić? Czy masz coś do powiedzenia królowi lub dowódcy zastępu? A [ona] odpowiedziała: Mieszkam [tu] wśród mojego ludu.[62]

¹⁴Kiedy jednak pytał: Co można by dla niej uczynić? — Gehazi powiedział: Właściwie nie ma syna, a jej mąż jest stary.

¹⁵Powiedział więc: Zawołaj ją! Zawołał ją zatem i stanęła u wejścia.

¹⁶Wtedy powiedział: O tej porze, za rok,[63] będziesz tulić syna.[64] A ona na to: Nie, mój panie, mężu Boży, nie łudź swojej służącej.

¹⁷Ale kobieta poczęła i za rok o tej porze urodziła syna, o którym powiedział jej Elizeusz.

¹⁸Gdy chłopiec podrósł, wyszedł pewnego dnia do swojego ojca do żniwiarzy.

¹⁹I powiedział do ojca: Moja głowa, moja głowa! Wtedy ojciec powiedział do sługi: Zanieś go do jego matki!

²⁰A gdy go wziął i zaniósł do jego matki, siedział na jej kolanach do południa, po czym zmarł.

²¹Wówczas poszła na górę i położyła go na łóżku męża Bożego, zamknęła za sobą drzwi i wyszła.

²²Następnie przywołała swojego męża i powiedziała: Przyślij mi, proszę, któregoś ze sług i jakąś oślicę, pobiegnę do męża Bożego i wrócę.

²³Ale on zapytał: Dlaczego chcesz iść do niego dzisiaj? Nie nów to ani szabat. A [ona] na to: Spokojnie!

²⁴Osiodłała oślicę i powiedziała do swojego sługi: Prowadź i idź, nie zatrzymuj się w jeździe, dopóki ci nie powiem.

²⁵Ruszyła więc i przybyła do męża Bożego na górę Karmel.[65] A gdy mąż zobaczył ją z oddali, powiedział do Gehaziego, swojego sługi: Oto ta Szunamitka![66]

²⁶Biegnij jej zaraz naprzeciw, proszę, i zapytaj ją: Jak ci się wiedzie?[67] Jak wiedzie się mężowi? Jak powodzi się chłopcu? Odpowiedziała: Dobrze.

²⁷Ale kiedy dotarła do męża Bożego na górę, przywarła mu do stóp. Gdy Gehazi podszedł, aby ją odsunąć, mąż Boży powiedział: Zostaw ją, bo jej dusza jest u niej w goryczy, a JHWH to przede mną zataił i nie doniósł mi [o tym].

²⁸Ona zaś powiedziała: Czy ja prosiłam mojego pana o syna? Czy nie powiedziałam: Nie zwódź mnie?[68]

²⁹Wtedy powiedział do Gehaziego: Przepasz swoje biodra, weź moją laskę do ręki i idź! Gdy kogoś spotkasz, nie błogosław mu, a gdy ciebie ktoś pobłogosławi, nie odpowiadaj mu — i połóż na twarzy chłopca moją laskę.

³⁰Lecz matka chłopca powiedziała: Jak żyje JHWH i jak żyje twoja dusza, że cię nie opuszczę. Wstał więc i poszedł za nią.

³¹Gehazi jednak poszedł przed nimi i położył laskę na twarzy chłopca, lecz nie było głosu ani żadnego znaku [życia] — zawrócił więc mu naprzeciw i oznajmił mu: Chłopiec się nie obudził.

³²Gdy Elizeusz wszedł do domu, oto chłopiec leżał martwy na jego łóżku.

³³Wszedł więc, zamknął drzwi za[69] obojgiem i zaczął modlić się do JHWH.

³⁴Wszedł też [na łóżko] i położył się na chłopcu, ułożył swoje usta na jego ustach, swoje oczy na jego oczach, swoje dłonie na jego dłoniach i wyciągał się nad nim — i rozgrzało się ciało chłopca.

³⁵Potem zawrócił i chodził po domu w jedną i w drugą stronę, po czym [znów] wszedł [na łóżko] i rozciągał się nad nim, a chłopiec kichnął[70] siedem razy i otworzył chłopiec oczy.

³⁶Wtedy przywołał Gehaziego i powiedział do niego: Zawołaj tę Szunamitkę. Przywołał ją więc, a gdy przyszła do niego, powiedział: Zabierz swojego syna.

³⁷A ona weszła, padła mu do stóp i pokłoniła mu się aż do ziemi, po czym wzięła swojego syna i wyszła.

³⁸Gdy Elizeusz wrócił do Gilgal, a w ziemi nastał głód i uczniowie proroccy siedzieli przed nim, powiedział do swojego sługi: Postaw na ogniu duży kocioł i ugotuj potrawę dla uczniów prorockich.

³⁹A jeden [z nich] wyszedł w pole, aby nazbierać ziół,[71] natknął się na jakąś dziką winorośl,[72] zebrał z niej pełną szatę dzikich owoców,[73] przyszedł i wkroił je do kotła z potrawą — że nie wiedzieli.[74]

⁴⁰Potem rozlali ludziom, aby jedli. A gdy skosztowali tej potrawy, krzyknęli oni i powiedzieli: Śmierć w kotle, mężu Boży! I nie mogli jeść.

⁴¹Wtedy on powiedział: Weźcie więc mąki. Po czym wsypał[75] ją do kotła i powiedział: Rozlej to dla ludzi. Zjedli więc i nie było w kotle już nic szkodliwego.

⁴²Z Baal-Szalisza[76] przyszedł zaś pewien człowiek i przyniósł dla męża Bożego chleb[77] z pierwocin, dwadzieścia jęczmiennych chlebów i plony ogrodu[78] w płachcie.[79] A [on] powiedział: Daj to ludziom i niech jedzą.

⁴³Lecz posługujący mu [człowiek] powiedział: Jak mam to położyć przed setką mężczyzn? A on na to: Daj to ludziom i niech jedzą, ponieważ tak mówi JHWH: Jedzenie i pozostawienie.[80]

⁴⁴Dał to zatem przed nich,[81] a [oni] jedli i jeszcze zostawili — zgodnie ze Słowem JHWH.