Read Ewangeliczny Instytut Biblijny 2 Królewska 5 Bible Online

2 Królewska 5 - Ewangeliczny Instytut Biblijny bible

2 Królewska 5

¹A Naaman,[82] wódz zastępu króla Aramu, był człowiekiem znaczącym u swojego pana i cieszącym się przychylnością,[83] ponieważ przez niego JHWH dał wybawienie[84] Aramowi. Człowiek ten jednak, choć był tak dzielnym wojownikiem, zachorował na trąd.[85]

²Gdy pewnego razu Aramejczycy wyszli hordami, uprowadzili z ziemi Izraela małą dziewczynkę. Została ona [służącą] przy żonie Naamana.

³Powiedziała [ona] do swojej pani: O, gdyby tak mój pan [stanął] przed prorokiem, który jest w Samarii, zaraz usunąłby jego trąd.

⁴[Naaman] przyszedł więc i doniósł[86] o tym swojemu panu: Tak a tak powiedziała dziewczynka z ziemi Izraela.

⁵A król Aramu na to: Idź, przybądź [tam], chciałbym też posłać list do króla Izraela. Poszedł zatem, a wziął z sobą[87] dziesięć talentów[88] srebra, sześć tysięcy [sykli][89] złota i dziesięć szat na zmianę.

⁶Przyniósł też list do króla Izraela, tej treści: A teraz, gdy ten list dotarł do ciebie, oto posłałem do ciebie Naamana, mojego sługę, abyś usunął z niego trąd.

⁷Gdy król Izraela przeczytał ten list, rozdarł swoje szaty i powiedział: Czy ja jestem Bogiem, aby uśmiercać i ożywiać? Bo ten posyła do mnie, abym usunął z człowieka trąd! Naprawdę zastanówcie się i zobaczcie, czy nie szuka on ze mną zaczepki.

⁸A gdy Elizeusz, mąż Boży,[90] usłyszał, że król Izraela rozdarł swoje szaty, posłał do króla wiadomość: Dlaczego rozdarłeś swoje szaty? Niech [on] przyjdzie do mnie, a dowie się, że jest prorok w Izraelu.

⁹Naaman przybył zatem ze swoimi końmi i ze swoim rydwanem i stanął u wejścia domu Elizeusza.

¹⁰Elizeusz zaś wysłał do niego posłańca z wiadomością: Idź i siedem razy wykąp się[91] w Jordanie, a wróci ci [zdrowe] ciało — i bądź czysty.

¹¹Lecz Naaman rozgniewał się i odjechał. Powiedział: Oto mówiłem sobie: Na pewno wyjdzie, stanie, wezwie imienia JHWH, swojego Boga, przesunie dłonią nad [chorym] miejscem i usunie trąd.

¹²Czy rzeki Damaszku Abana[92] i Parpar[93] nie są lepsze niż wszystkie wody Izraela? Czy nie mogę wykąpać się w nich i być czysty? Odwrócił się więc i odjechał w gniewie.

¹³Jednak jego słudzy podeszli i przemówili do niego: Ojcze![94] Gdyby prorok nakazał ci wielką rzecz, czy nie uczyniłbyś tego? Tym bardziej, gdy ci powiedział: Wykąp się — i bądź czysty!

¹⁴Zszedł więc i zanurzył się siedem razy w Jordanie, według słowa męża Bożego, i wróciło mu [zdrowe] ciało jak ciało małego chłopca.[95]

¹⁵Zawrócił więc do męża Bożego, on i cały jego obóz, przyszedł, stanął przed nim i powiedział: Oto teraz wiem, że nie ma Boga na całej ziemi, jak tylko w Izraelu. A teraz przyjmij, proszę, błogosławieństwo[96] od swojego sługi.

¹⁶Lecz [on] odpowiedział: Jak żyje JHWH, przed którego obliczem stoję, że nie przyjmę. I choć nalegał na niego, aby przyjął, odmówił.

¹⁷Wtedy Naaman powiedział: Skoro nie, to niech dadzą twojemu słudze tyle ziemi, ile zdoła unieść zaprzęg mułów,[97] ponieważ twój sługa nie będzie już składał ofiary całopalnej ani ofiary rzeźnej innym bogom, jak tylko JHWH.

¹⁸Tylko w tej sprawie[98] niech JHWH odpuści twemu słudze. Otóż gdy mój pan wchodzi do domu Rimmona,[99] aby tam się pokłonić, wspiera się on na mojej ręce, więc kłaniam się w domu Rimmona przy tym moim kłanianiu się[100] w domu Rimmona[101] — niech JHWH odpuści twemu słudze w tej sprawie.

¹⁹A [Elizeusz] powiedział do niego: Idź w pokoju! I odszedł od niego kawałek drogi.

²⁰Tymczasem Gehazi, sługa Elizeusza, męża Bożego,[102] powiedział [sobie]: Oto mój pan oszczędził Naamana, tego Aramejczyka. Nie przyjął z jego ręki tego, co przywiózł. Jak żyje JHWH, że pobiegnę za nim i wezmę coś od niego.

²¹I Gehazi puścił się za Naamanem. A gdy Naaman zobaczył [go] biegnącego za sobą, wyskoczył ze swojego rydwanu, by go spotkać, i zapytał: Czy wszystko w porządku?[103]

²²A on na to: W porządku. Mój pan wysłał mnie z wieścią: Oto właśnie teraz przyszli do mnie dwaj młodzi ludzie z pogórza Efraima, spośród uczniów prorockich. Daj im, proszę, talent[104] srebra i dwie szaty na zmianę.

²³A Naaman na to: Oczywiście! Weź dwa talenty. I nalegał na niego.[105] Potem zawiązał dwa talenty srebra w dwie torby, dołożył dwie szaty na zmianę i dał to dwóm swoim sługom, tak by nieśli to przed nim.

²⁴Gdy dotarli na wzgórze,[106] wziął to z ich rąk, złożył w domu, a ludzi odesłał — i poszli.

²⁵Sam zaś [Gehazi] przyszedł i stawił się u swego pana. Elizeusz zapytał go: Skąd to, Gehazi? A on na to: Twój sługa nie wychodził ani tu, ani tam.

²⁶Wtedy powiedział do niego: Czy moje serce nie szło, gdy zawrócił ten człowiek od swojego rydwanu, aby cię spotkać? Czy to był czas na wzięcie[107] srebra i na wzięcie szat[108] — i oliwników, i winnic, i owiec, i bydła, i niewolników, i niewolnic?

²⁷A trąd Naamana niech przylgnie do ciebie i do twojego potomstwa na wieki. I [Gehazi] wyszedł od niego pokryty trądem jak śniegiem.