Read Ewangeliczny Instytut Biblijny 2 Królewska 6 Bible Online

2 Królewska 6 - Ewangeliczny Instytut Biblijny bible

2 Królewska 6

¹Uczniowie proroccy zaś powiedzieli do Elizeusza: Oto [zauważ], prosimy, że miejsce, w którym przed tobą[109] siadamy,[110] jest dla nas za ciasne.

²Pozwól nam pójść nad Jordan i wziąć stamtąd każdemu po jednej żerdzi,[111] a zrobimy tu sobie miejsce do siedzenia. Odpowiedział: Idźcie!

³A jeden powiedział: Zechciej — prosimy — i ty pójść ze swoimi sługami! Odpowiedział: Ja też pójdę.

⁴Poszedł więc z nimi, a gdy przybyli nad Jordan, zaczęli ścinać drzewa.

⁵I kiedy jeden obalał żerdź,[112] siekiera[113] wpadła do wody. Wtedy zawołał: Ach, mój panie, ona była pożyczona!

⁶Mąż Boży zapytał: Gdzie wpadła? A gdy mu wskazał miejsce, uciął kij,[114] wrzucił go tam i sprawił, że siekiera wypłynęła.

⁷I powiedział: Podnieś ją sobie! On zaś wyciągnął rękę i chwycił ją.

⁸Gdy król Aramu prowadził wojnę z Izraelem, odbywał narady ze swoimi sługami i ustalał: W tym a tym miejscu będzie mój obóz.[115]

⁹Wówczas mąż Boży[116] słał do króla Izraela[117] wiadomość: Strzeż się przechodzenia przez to miejsce, gdyż tam obozują[118] Aramejczycy.

¹⁰Gdy król Izraela posyłał na to miejsce, o którym mówił mu mąż Boży[119] i które mu wskazywał, nie raz i nie dwa zdołał się zabezpieczyć.

¹¹Tymczasem serce króla Aramu burzyło się z powodu tej sprawy. Wezwał więc swoje sługi i powiedział do nich: Czy nie możecie mi donieść, kto z tych, którzy są z nami, [donosi] do króla Izraela?

¹²Wtedy jeden z jego sług powiedział: Nikt, mój panie, królu, lecz to Elizeusz, prorok, który jest w Izraelu, donosi królowi Izraela słowa, które wypowiadasz w swojej komnacie sypialnej!

¹³A on na to: Idźcie i zobaczcie, gdzie on jest, a poślę i schwytam go. I doniesiono mu: Oto jest w Dotanie.[120]

¹⁴Wyprawił tam zatem konie i rydwany,[121] i silny oddział, a ci przyszli nocą i otoczyli miasto.

¹⁵Gdy wczesnym rankiem człowiek posługujący[122] mężowi Bożemu[123] wstał i chciał wyjść, oto miasto było otoczone wojskiem, konnicą i rydwanami. Wówczas jego sługa powiedział do niego: Ach, mój panie! Jak mamy postąpić?

¹⁶A on na to: Nie bój się, bo liczniejsi są ci, którzy są z nami, niż ci, którzy są z nimi.[124]

¹⁷I Elizeusz modlił się, powiedział: JHWH, otwórz, proszę, jego oczy, aby przejrzał! I JHWH otworzył oczy sługi, i przejrzał, a oto góra pełna była ognistych koni i rydwanów wokół Elizeusza.

¹⁸A gdy zstąpili do niego, Elizeusz modlił się do JHWH tymi słowy: Uderz, proszę, ten naród nagłą ślepotą.[125] I uderzył ich nagłą ślepotą według słów Elizeusza.

¹⁹A Elizeusz powiedział do nich: To nie ta droga i nie to miasto. Chodźcie za mną, a zaprowadzę was do człowieka, którego szukacie — i zaprowadził ich do Samarii.

²⁰Kiedy zaś weszli do Samarii, Elizeusz powiedział: JHWH, otwórz ich oczy i niech przejrzą! I JHWH otworzył ich oczy, i zobaczyli, że oto są w środku Samarii!

²¹Gdy król Izraela ich zobaczył, zapytał Elizeusza: Czy mam ich całkowicie wybić, mój ojcze?

²²A on odpowiedział: Nie wybijaj! Czy wybijasz tych, których bierzesz do niewoli swoim mieczem i swoim łukiem? Postaw przed nimi chleb i wodę, niech jedzą i piją, a potem idą do swojego pana.

²³Przygotował im więc wielką ucztę, a gdy się najedli i napili, odesłał ich i poszli do swojego pana. I już odtąd hordy Aramu nie najeżdżały ziemi Izraela.

²⁴Jakiś czas potem Ben-Hadad,[126] król Aramu, zgromadził cały swój obóz, wyruszył i obległ Samarię.

²⁵I nastał w Samarii wielki głód, bo oto oblegali ją, aż doszedł łeb osła do osiemdziesięciu [sykli][127] srebra, a ćwierć kawu[128] gołębiego gnoju[129] do pięciu [sykli][130] srebra.

²⁶Gdy pewnego razu król Izraela przechodził po murze miasta, jakaś kobieta zawołała do niego: Ratuj, mój panie, królu!

²⁷Odpowiedział: Jeśli JHWH cię nie uratuje, to jak ja cię uratuję [czymkolwiek,] czy to z klepiska, czy z tłoczni?

²⁸Lecz król ją zapytał: Co ci jest? Odpowiedziała: Ta oto kobieta powiedziała do mnie: Daj swojego syna, zjemy go dzisiaj, a mojego syna zjemy jutro!

²⁹Ugotowałyśmy więc mojego syna i zjadłyśmy go, lecz gdy powiedziałam jej następnego dnia: Daj swojego syna, abyśmy go zjadły, swojego syna ukryła.[131]

³⁰Gdy król usłyszał słowa tej kobiety, rozdarł swoje szaty, a ponieważ przechodził po murze, lud zobaczył, że oto miał na swym ciele, od spodu, wór [pokutny].

³¹I powiedział: To niech mi uczyni Bóg, a nawet do tego doda, jeśli głowa Elizeusza, syna Szafata,[132] ostoi się dziś na nim!

³²Elizeusz tymczasem przebywał w swoim domu, a wraz z nim siedzieli starsi. [Król] więc posłał od siebie człowieka. Zanim jednak posłaniec do niego przyszedł, on powiedział do starszych: Czy widzieliście, że ten syn mordercy[133] posłał, aby ukręcić mi głowę? Patrzcie! Gdy posłaniec będzie nadchodził, zamknijcie drzwi i przyciśnijcie go w drzwiach. Czy to nie odgłos stóp jego pana, [idącego] za nim?

³³Gdy jeszcze rozmawiali ze sobą, oto posłaniec zszedł do niego i powiedział: Oto nieszczęście to jest od JHWH, po co mam nadal na JHWH czekać?[134]