Read Ewangeliczny Instytut Biblijny 2 Kronik 18 Bible Online

2 Kronik 18 - Ewangeliczny Instytut Biblijny bible

2 Kronik 18

¹Gdy Jehoszafat[255] doszedł do wielkiego bogactwa i chwały, spowinowacił się[256] z Achabem.[257]

²Po [kilku] latach zjechał do Achaba do Samarii, a Achab ubił[258] dla niego i ludzi, którzy byli z nim, wiele owiec i bydła, a też namówił go do wyruszenia na Ramot Gileadzkie.[259]

³Achab, król Izraela, zapytał Jehoszafata, króla Judy: Czy pójdziesz ze mną na Ramot Gileadzkie? A [on] mu odpowiedział: Ja [zrobię] tak, jak ty; jak twój lud, [zrobi] mój lud — będziemy z tobą w bitwie.

⁴Lecz Jehoszafat powiedział do króla Izraela: Dowiedz się jednak, proszę, najpierw[260] o Słowo JHWH.

⁵Król Izraela zgromadził więc proroków, czterystu[261] ludzi, i zapytał ich: Czy mam wyruszyć na wojnę o Ramot Gileadzkie, czy mam tego zaniechać? A oni odpowiedzieli: Wyrusz, a Bóg wyda je w rękę króla.

⁶Jednak Jehoszafat zapytał: Czy nie ma tu jeszcze jakiegoś proroka JHWH, abyśmy i jego zapytali?

⁷Król Izraela odpowiedział Jehoszafatowi: Jest jeszcze jeden człowiek, przez którego moglibyśmy zapytać JHWH, lecz ja go nienawidzę, gdyż on mi nigdy nie prorokuje niczego dobrego, lecz przez wszystkie swoje dni to, co złe. To Micheasz,[262] syn Jimli.[263] A Jehoszafat na to: Niech król tak nie mówi.

⁸Wtedy król Izraela przywołał jednego z urzędników[264] i powiedział: Sprowadź tu szybko Micheasza, syna Jimli.

⁹Król Izraela zaś i Jehoszafat, król Judy, siedzieli każdy na swoim tronie odziani w [królewskie] szaty, a siedzieli na klepisku u wejścia do bramy Samarii, wszyscy zaś prorocy prorokowali[265] przed nimi.

¹⁰Sedekiasz, syn Kenaany, zrobił sobie nawet żelazne rogi i powiedział: Tak mówi JHWH: Takimi [rogami] będziesz bódł Aramejczyków aż do ich wytępienia.

¹¹A pozostali prorocy prorokowali podobnie: Wyrusz na Ramot Gileadzkie, a poszczęści ci się i JHWH wyda je w rękę króla.

¹²A posłaniec, który poszedł przywołać Micheasza, oświadczył mu: Oto wszystkie słowa proroków, jak jedne usta, są dla króla pomyślne. Niech, proszę, twoje słowo będzie jak słowo jednego z nich — i zapowiadaj to, co dobre.

¹³Micheasz odpowiedział: Jak żyje JHWH, że będę głosił tylko to, co powie mi mój Bóg.

¹⁴Gdy przyszedł do króla, król powiedział do niego: Micheaszu, czy mamy wyruszyć na wojnę o Ramot Gileadzkie, czy mamy tego zaniechać? A on odpowiedział: Wyruszcie, a poszczęści się wam i zostaną wydani w wasze ręce.[266]

¹⁵Wówczas król powiedział do niego: Ileż to razy mam ja cię zaprzysięgać, abyś nie mówił mi [nic innego], jak tylko prawdę w imieniu JHWH?

¹⁶Wtedy powiedział: Widziałem całego Izraela rozproszonego po górach jak owce, którym brak pasterza. A JHWH powiedział: Ci nie mają pana.[267] Niech wracają w pokoju, każdy do swojego domu.

¹⁷Wtedy król Izraela powiedział do Jehoszafata: Czy nie mówiłem ci: Nie prorokuje mi[268] nic dobrego, a tylko to, co złe?

¹⁸A [on jeszcze] dodał: Dlatego słuchajcie Słowa JHWH: Widziałem[269] JHWH siedzącego na swoim tronie, a cały zastęp niebios stał przy Nim, z Jego prawej i lewej strony.

¹⁹JHWH zapytał: Kto zwiedzie[270] Achaba, króla Izraela, aby wyruszył i poległ pod Ramot Gileadzkim? I ten mówił to, a tamten mówił tamto.

²⁰Wtedy wyszedł Duch,[271] stanął przed JHWH i powiedział: Ja go zwiodę. A JHWH go zapytał: Przez co?

²¹I odpowiedział: Wyjdę i stanę się duchem kłamliwym w ustach wszystkich jego proroków. A [On] na to: Zwiedziesz — i nawet zdołasz.[272] Wyjdź i uczyń tak!

²²I oto teraz JHWH włożył ducha kłamliwego w usta tych wszystkich twoich proroków, lecz JHWH zapowiedział ci nieszczęście.

²³Wtedy podszedł Sedekiasz, syn Kenaana, uderzył Micheasza w policzek i powiedział: Jakim to sposobem Duch JHWH przeszedł ode mnie, by przemawiać przez ciebie?

²⁴A Micheasz odpowiedział: Oto sam to zobaczysz w tym dniu, kiedy wejdziesz do komnaty w komnacie, aby się ukryć.

²⁵Wówczas król Izraela powiedział: Weźcie Micheasza i zaprowadźcie go z powrotem do Amona, księcia miasta, i do Joasza, syna królewskiego,

²⁶i powiedzcie: Tak mówi król: Osadźcie tego w domu więziennym[273] i żywcie chlebem ucisku i wodą ucisku,[274] aż wrócę w pokoju.[275]

²⁷Wtedy Micheasz powiedział: Jeśli rzeczywiście wrócisz w pokoju, to JHWH przeze mnie nie przemawiał. I powiedział: Słuchajcie [tego] wszyscy ludzie!

²⁸Wyruszył więc król Izraela oraz Jehoszafat, król Judy, na Ramot Gileadzkie.

²⁹Lecz król Izraela powiedział do Jehoszafata: Przebiorę się i wkroczę do bitwy, a ty pozostań w swoich szatach. I król Izraela przebrał się i wkroczył do bitwy.

³⁰Tymczasem król Aramu nakazał dowódcom rydwanów, których miał: Nie walczcie z małym ani z wielkim, tylko z samym królem Izraela.

³¹Gdy więc dowódcy rydwanów zobaczyli Jehoszafata, powiedzieli [sobie]: To jest król Izraela! I otoczyli go, aby z nim walczyć. Wtedy Jehoszafat wydał okrzyk, a JHWH go wspomógł i odciągnął ich Bóg od niego.

³²Gdy bowiem dowódcy rydwanów spostrzegli, że to nie jest król Izraela, zawrócili od niego.

³³A jakiś wojownik[276] przy [całej] swej celności[277] naciągnął łuk i trafił króla Izraela między spojenia i pancerz, tak że [król] powiedział do woźnicy: Zawróć swą ręką i wywieź mnie z pola bitwy,[278] bo jestem ranny.

³⁴Bitwa jednak wzmogła się tego dnia tak, że król Izraela musiał stać w rydwanie naprzeciw Aramejczyków aż do wieczora — i zmarł w czasie zachodu słońca.