Read Ewangeliczny Instytut Biblijny 2 Kronik 34 Bible Online

2 Kronik 34 - Ewangeliczny Instytut Biblijny bible

2 Kronik 34

¹Jozjasz[501] miał osiem lat, kiedy objął władzę, a panował w Jerozolimie trzydzieści jeden lat.

²Czynił [on] to, co prawe w oczach JHWH, kroczył drogami Dawida, swojego ojca, i nie zbaczał ani w prawo, ani w lewo.

³W ósmym roku[502] swojego panowania — gdy był jeszcze chłopcem — zaczął szukać [woli] Boga Dawida, swojego ojca. W dwunastym zaś roku[503] zaczął oczyszczać Judę i Jerozolimę ze wzniesień i aszer, z posążków i odlewów.

⁴Przed nim burzono ołtarze baalów, ścinał obeliski,[504] które wznosiły się w górę[505] nad nimi, rozbijał aszery, posążki i odlewy — kruszył je i rozsypywał [ich pył] na powierzchnię grobów tych, którzy im składali ofiary;

⁵kości kapłanów palił na ich ołtarzach — i tak oczyścił Judę i Jerozolimę.

⁶Również w miastach Manassesa, Efraima, Symeona, aż po [ziemię] Naftalego, w ich ruinach dookoła

⁷burzył ołtarze i aszery, posążki kruszył na proch, pościnał w całej ziemi Izraela wszystkie obeliski, po czym wrócił do Jerozolimy.[506]

⁸W osiemnastym roku[507] swojego panowania, po oczyszczeniu ziemi i świątyni,[508] [Jozjasz] wysłał Szafana,[509] syna Asaliasza,[510] Maasejasza,[511] zarządcę miasta, i Joacha,[512] syna Joachaza,[513] kanclerza, aby naprawili dom JHWH, jego Boga.

⁹Gdy przyszli do Chilkiasza,[514] arcykapłana,[515] dali mu srebro przyniesione do domu Bożego, które Lewici strzegący progu zebrali z ręki Manassesa i Efraima i od całej reszty Izraela, i od całego Judy i Beniamina, i od mieszkańców[516] Jerozolimy.

¹⁰Dali [je] następnie na rękę wykonujących pracę, ustanowionych dla domu JHWH, [ci] zaś dali je wykonującym pracę, którzy pracowali w domu JHWH, by zreperować[517] i naprawić świątynię,

¹¹[to jest] dali je cieślom[518] i budowniczym[519] na zakup ciosanego kamienia i drewna na wiązary,[520] i na pokrycia domów, które królowie Judy zniszczyli.

¹²Ludzie ci wykonywali pracę uczciwie,[521] a postawieni nad nimi byli: Jachat i Obadiasz, Lewici z synów Merariego [oraz] Zachariasz i Meszulam z synów Kehatytów, aby [nimi] kierować. Lewici też — wszyscy biegli [w grze] na instrumentach muzycznych —

¹³[stali] też nad tragarzami oraz kierowali wszystkimi wykonującymi pracę przy wszelkiego rodzaju robocie.[522] Niektórzy zaś z tych Lewitów byli pisarzami, urzędnikami i odźwiernymi.

¹⁴A gdy [pewnego razu] wyjmowano srebro przyniesione do domu JHWH, kapłan Chilkiasz znalazł zwój Prawa JHWH,[523] [podanego] za pośrednictwem Mojżesza.

¹⁵Chilkiasz odezwał się więc i powiedział do pisarza Szafana: Znalazłem w domu JHWH Prawo. I Chilkiasz dał zwój Szafanowi.

¹⁶Potem Szafan przyniósł ten zwój do króla i jeszcze zdał sprawę królowi, tymi słowy: Twoi słudzy wykonują wszystko, co powierzono ich ręce.

¹⁷Wysypali[524] srebro znajdujące się w domu JHWH i dali je na rękę nadzorujących i na rękę wykonujących pracę.

¹⁸Następnie jednak pisarz Szafan doniósł królowi: Kapłan Chilkiasz dał mi zwój. I Szafan zaczął z niego czytać wobec króla.

¹⁹A gdy król usłyszał słowa Prawa, rozdarł swoje szaty

²⁰i rozkazał Chilkiaszowi i Achikamowi,[525] synowi Szafana, i Abdonowi,[526] synowi Michy,[527] i pisarzowi Szafanowi, i Asajaszowi, królewskiemu słudze:

²¹Idźcie, szukajcie [woli] JHWH co do mnie i co do pozostałych w Izraelu i w Judzie w związku ze słowami zwoju, który został znaleziony, bo wielki [musi być] gniew JHWH, który rozlał się przeciwko nam za to, że nasi ojcowie nie przestrzegali Słowa JHWH i nie postępowali według tego, co jest napisane w tym zwoju.

²²Poszedł więc Chilkiasz i ci, których król [wskazał], do Chuldy,[528] prorokini, żony Szalluma,[529] syna Tokhata,[530] syna Chasry,[531] strzegącego szat — a mieszkała ona w Jerozolimie w Drugiej [Dzielnicy][532] — i przedstawili jej, o co chodzi.

²³Wtedy [ona] powiedziała do nich: Tak mówi JHWH, Bóg Izraela: Powiedzcie człowiekowi, który przysłał was do mnie:

²⁴Tak mówi JHWH: Oto Ja sprowadzę nieszczęście na to miejsce i na jego mieszkańców, wszystkie przekleństwa[533] zapisane w zwoju, który odczytano przed królem Judy,

²⁵za to, że Mnie opuścili i kadzili innym bogom po to, by Mnie drażnić wszystkimi dziełami swoich rąk, stąd też rozlał się mój gniew na to miejsce i nie zgaśnie.

²⁶A królowi Judy, który was posyła, aby szukać [woli] JHWH, powiedzcie: Tak mówi JHWH, Bóg Izraela, co do słów, które słyszałeś:

²⁷Ponieważ twoje serce zmiękło i ukorzyłeś się przed obliczem Boga, kiedy usłyszałeś Jego słowa o tym miejscu i o jego mieszkańcach, i ukorzyłeś się przede Mną, i rozdarłeś swoje szaty, i zapłakałeś przede Mną, to i Ja [cię] wysłuchałem — oświadczenie JHWH.

²⁸Oto Ja przyłączę cię do twoich ojców i w pokoju zostaniesz złożony w swoim grobie, i twoje oczy nie zobaczą całego tego nieszczęścia, które Ja sprowadzę na to miejsce i na jego mieszkańców. I zanieśli to Słowo królowi.

²⁹Wtedy król posłał i zebrał wszystkich starszych Judy i Jerozolimy.

³⁰Następnie król udał się do domu JHWH, a wraz z nim wszyscy Judejczycy i mieszkańcy Jerozolimy, kapłani i Lewici oraz cały lud od największego do najmniejszego. Tam w ich obecności[534] odczytano wszystkie słowa zwoju Przymierza, znalezionego w domu JHWH.

³¹Potem król stanął na swoim miejscu[535] i zawarł przymierze przed obliczem JHWH, że będą kroczyć za JHWH i przestrzegać Jego przykazań, postanowień i ustaw z całego serca i z całej duszy, czyniąc zadość słowom tego przymierza, które zostało spisane w tym zwoju.

³²I kazał przystąpić [do przymierza] wszystkim, którzy znajdowali się w Jerozolimie i w Beniaminie, a mieszkańcy Jerozolimy postąpili zgodnie z przymierzem Boga, Boga swoich ojców.

³³Następnie Jozjasz usunął wszystkie obrzydliwości ze wszystkich ziem, które należały do synów Izraela, i nakazał wszystkim, którzy znajdowali się w Izraelu, służyć JHWH, ich Bogu — [i] po wszystkie jego dni nie odstąpili [od kroczenia] za JHWH, Bogiem swoich ojców.