Read Ewangeliczny Instytut Biblijny 2 Kronik 9 Bible Online

2 Kronik 9 - Ewangeliczny Instytut Biblijny bible

2 Kronik 9

¹Gdy królowa Saby[137] usłyszała wieść o Salomonie, przyszła do Jerozolimy z bardzo okazałym orszakiem, z wielbłądami niosącymi wonności, bardzo wiele złota oraz drogie kamienie, by wypróbować Salomona poprzez [stawianie] zagadek. A gdy przyszła do Salomona, omawiała z nim wszystko, co było bliskie jej sercu.

²Salomon zaś odpowiadał na wszystkie jej pytania, a nie było pytania, które byłoby dla Salomona za trudne i na które by jej nie odpowiedział.

³Gdy więc królowa Saby zobaczyła mądrość Salomona i dom, który zbudował,

⁴i potrawy na jego stole, i grono jego sług,[138] i sprawność jego urzędników,[139] i ich stroje, jego podczaszych i ich stroje, i jego ofiarę całopalną,[140] którą złożył w domu JHWH, zabrakło jej tchu![141]

⁵Powiedziała zatem do króla: Prawdą jest słowo, które usłyszałam w mojej ziemi o twoich wypowiedziach[142] i o twojej mądrości,

⁶ale nie wierzyłam ich słowom, dopóki nie przybyłam i nie zobaczyły [tego] moje oczy, a przecież nie powiedziano mi [nawet] połowy. Twoja mądrość jest jeszcze większa. Przewyższasz wieść, którą usłyszałam.

⁷Szczęśliwi twoi ludzie i szczęśliwi ci twoi słudzy, którzy stale przed tobą stają i mogą słuchać twojej mądrości.

⁸Niech będzie błogosławiony JHWH, twój Bóg, który cię sobie upodobał [na tyle], aby cię posadzić na swoim tronie jako króla dla JHWH, twojego Boga. To dzięki miłości twojego Boga do Izraela, dla utwierdzenia go na wieki, ustanowił cię [On] nad nimi królem, abyś stosował prawo i sprawiedliwość.

⁹Następnie dała królowi sto dwadzieścia baalów[143] złota i bardzo wiele wonności oraz drogich kamieni[144] — i nie było już takich wonności jak te, które królowi Salomonowi dała królowa Saby.

¹⁰A słudzy Churama[145] i słudzy Salomona, którzy sprowadzali złoto z Ofiru, sprowadzali [też] drewno sandałowe oraz drogie kamienie.

¹¹Król zrobił wówczas z drewna sandałowego stopnie[146] dla domu JHWH i dla domu królewskiego oraz cytry i lutnie dla śpiewaków. Takich jak te nie widziano przedtem w ziemi Judy.

¹²Król Salomon z kolei dał królowej Saby wszystko, na co miała pragnienie i o co poprosiła, ponad to [wszystko], co przywiozła królowi. Potem zawróciła i udała się do swojej ziemi — ona i jej słudzy.

¹³Waga złota, które napływało do Salomona w ciągu jednego roku, wynosiła sześćset sześćdziesiąt sześć baalów[147] złota,

¹⁴oprócz [dochodów] od ludzi[148] handlujących[149] i kupców dostarczających [towary], i od wszystkich królów Arabii, i od namiestników ziemi, dostarczających Salomonowi złota oraz srebra.

¹⁵Salomon zaś sporządził dwieście[150] tarcz z kutego złota[151] — na jedną tarczę wychodziło sześćset [sykli][152] kutego złota —

¹⁶oraz trzysta puklerzy z kutego złota — na jeden puklerz wychodziło trzysta [sykli][153] złota — i złożył je król w Domu Lasu Libanu.

¹⁷Król sporządził też wielki tron z kości słoniowej i pokrył go szczerym złotem.

¹⁸Tron zaś miał sześć stopni i miał tron mocowany podnóżek ze złota, poręcze z jednej i drugiej strony miejsca do siedzenia, a dwa lwy stały obok poręczy.

¹⁹Dwanaście lwów natomiast stało tam na sześciu stopniach z jednej i z drugiej strony — czegoś takiego nie zrobiono w żadnym królestwie.

²⁰Wszystkie naczynia do picia były u króla Salomona ze złota i wszystkie naczynia w Domu Lasu Libanu były z pełnego złota — nie było srebra, nie znaczyło ono w dniach Salomona nic,

²¹ponieważ statki króla pływały do Tarszisz[154] wraz ze sługami Churama[155] [i] raz na trzy lata przypływały statki Tarszisz, przywożąc złoto i srebro, kość słoniową,[156] małpy oraz pawie.[157]

²²Tak więc król Salomon bogactwem i mądrością przewyższał wszystkich królów ziemi

²³i wszyscy królowie ziemi szukali oblicza Salomona,[158] aby słuchać jego mądrości, którą Bóg dał mu do serca.

²⁴[Przychodząc], przynosili oni każdy swój dar, naczynia srebrne i naczynia złote, i szaty, broń i wonności, konie i muły — [tak było] rokrocznie.

²⁵Salomon miał cztery tysiące żłobów dla koni, rydwany i dwanaście tysięcy wierzchowców; rozmieścił je zaś w miastach rydwanów oraz przy [sobie, jako] królu, w Jerozolimie.

²⁶Panował [on] nad wszystkimi królami od Rzeki[159] aż po ziemię filistyńską i aż po granicę Egiptu.

²⁷Król naskładał w Jerozolimie tyle[160] srebra, co kamieni, a cedrów, co do ilości, naskładał tyle, co sykomor, które [rosną] w Szefeli.[161]

²⁸Sprowadzali też dla Salomona konie z Egiptu[162] i ze wszystkich [innych] ziem.

²⁹Pozostałe zaś sprawy Salomona, pierwsze i ostatnie, czyż nie są one spisane wraz z[163] Dziejami proroka Natana i przy Proroctwie Achiasza Sylończyka, i w Widzeniach jasnowidza Jedo,[164] dotyczących Jeroboama, syna Nebata?

³⁰Salomon panował w Jerozolimie, nad całym Izraelem, przez czterdzieści lat.

³¹Gdy Salomon spoczął ze swoimi ojcami, pochowali go w Mieście Dawida, jego ojca, a po nim zapanował Rechabeam, jego syn.