Read Ewangeliczny Instytut Biblijny Nehemiasza 13 Bible Online

Nehemiasza 13 - Ewangeliczny Instytut Biblijny bible

Nehemiasza 13

¹W tym dniu wyczytano w zwoju Mojżesza wobec słuchającego ludu[221] i znaleziono w nim napisane, że Ammonita ani Moabita nie wejdzie do zgromadzenia Bożego na wieki,

²gdyż nie spotkali synów Izraela z chlebem i wodą, lecz wynajęli przeciwko nim Bileama, aby ich przeklinał, ale nasz Bóg przemienił przekleństwo w błogosławieństwo.

³I stało się, gdy usłyszeli to polecenie, że wyłączyli z Izraela wszystkich mieszanego pochodzenia.

⁴A [jeszcze] przed tym Eliaszib, kapłan, ustanowiony [zarządcą] w komnatach domu naszego Boga, spokrewniony z Tobiaszem,

⁵urządził mu przestronną komnatę tam, gdzie przedtem składano [rzeczy potrzebne do] ofiar z pokarmów, kadzidło, przybory, dziesięciny ze zboża, moszczu i oliwy, przypadające Lewitom, śpiewakom i odźwiernym, oraz plony ofiarowane kapłanom.

⁶A przy tym wszystkim nie było mnie w Jerozolimie, gdyż w trzydziestym drugim roku[222] [panowania] Artachszasta, króla Babilonu, wyruszyłem do króla — lecz ku kresowi dni wyprosiłem sobie od króla [zezwolenie na powrót].

⁷A gdy przybyłem do Jerozolimy i rozeznałem się w niegodziwości, którą popełnił Eliaszib dla [korzyści] Tobiasza przez urządzenie mu komnaty na dziedzińcu domu Bożego,

⁸oburzyło mnie to bardzo i kazałem wyrzucić wszystkie sprzęty domowe Tobiasza z komnaty na zewnątrz.

⁹Kazałem też oczyścić te komnaty i sprowadziłem tam z powrotem sprzęty domu Bożego, [to, co potrzebne do] ofiar z pokarmów, oraz kadzidło.

¹⁰Dowiedziałem się też, że nie dostarczono Lewitom ich części, dlatego Lewici i śpiewacy wykonujący pracę pouciekali, każdy do swojego pola.

¹¹Wystąpiłem więc przeciw zwierzchnikom[223] i powiedziałem: Dlaczego dom Boży został zaniedbany? Następnie zebrałem ich i postawiłem na ich stanowiskach,

¹²a wszyscy Judejczycy przynieśli do składów dziesięcinę zboża, moszczu i oliwy.

¹³I wyznaczyłem [do dozoru] nad składami Szelemiasza, kapłana, Sadoka, pisarza, oraz Pedajasza spośród Lewitów; a na ich pomocnika Chanana, syna Zakura, syna Mataniasza, gdyż uchodzili za rzetelnych. Na nich [spoczywało] obdzielanie ich braci.

¹⁴Zapamiętaj mi to, mój Boże, i nie wymaż mojej łaskawości,[224] którą okazałem dla domu mojego Boga i dla prowadzonej w nim służby.

¹⁵Zauważyłem też w tamtych dniach, że w Judzie wygniata się w szabat tłocznie, zwozi stogi, obciąża osły, a nawet wino, winogrona, figi i wszelkie ciężary, i sprowadza się je do Jerozolimy w dzień szabatu — i ostrzegłem ich przed sprzedażą żywności[225] w tym dniu.

¹⁶Również mieszkający w niej Tyryjczycy sprowadzali rybę i wszelki towar i sprzedawali w szabat synom Judy i w Jerozolimie.

¹⁷Wówczas wystąpiłem przeciwko znaczniejszym Judy i powiedziałem do nich: Co to za niegodziwa rzecz, której się dopuszczacie przez to, że bezcześcicie dzień szabatu?

¹⁸Czy nie tak postępowali wasi ojcowie, a nasz Bóg sprowadził [za to] całe to nieszczęście na nas[226] i na to miasto? Wy natomiast pomnażacie gniew przeciwko Izraelowi przez bezczeszczenie szabatu!

¹⁹Gdy więc ściemniało się w bramach Jerozolimy przed szabatem, powiedziałem, aby zamykano wrota. Powiedziałem też, żeby nie otwierano ich aż dopiero po szabacie. Również niektórych z moich chłopców postawiłem przy bramach — nie wejdzie [tu] żaden ciężar w dzień szabatu.

²⁰Wtedy handlarze i sprzedawcy wszelkiego towaru nocowali na zewnątrz Jerozolimy raz czy dwa [razy].

²¹Wystąpiłem więc przeciw nim i powiedziałem im: Dlaczego wy nocujecie przed murem? Jeśli się to powtórzy, wyciągnę przeciwko wam rękę. Od tego czasu nie przychodzili w szabat.

²²A Lewitom powiedziałem, aby byli oczyszczeni i przychodzili pilnować bram, aby uświęcić dzień szabatu. Również to zapamiętaj mi, mój Boże, i zmiłuj się nade mną według obfitości Twojej łaski.

²³Zauważyłem także w tamtych dniach, że niektórzy[227] Judejczycy sprowadzali sobie do zamieszkania kobiety aszdodyckie, ammonickie i moabickie.

²⁴A połowa ich synów mówiła po aszdodycku — albo językiem któregoś z tych ludów — i nie było wśród nich potrafiących mówić po judejsku.

²⁵Wystąpiłem więc przeciw nim i beształem ich,[228] i pobiłem spośród nich niektórych ludzi, i powyrywałem włosy, i zaprzysięgałem ich na Boga: Nie wydawajcie waszych córek za ich synów i nie bierzcie spośród ich córek [żon] dla waszych synów i dla siebie.

²⁶Czy nie przez to zgrzeszył Salomon, król Izraela? A przecież wśród wielu narodów nie było takiego króla, jak on. I był ukochanym swego Boga, i uczynił go Bóg królem nad całym Izraelem. Również jego doprowadziły do grzechu obcoplemienne kobiety.

²⁷A o was — czy trzeba słyszeć, że popełniacie tę samą wielką niegodziwość, by sprzeniewierzyć się naszemu Bogu przez sprowadzanie do zamieszkania obcoplemiennych kobiet?

²⁸A gdy [jeden] z synów Jojady, syna arcykapłana Eliasziba, został zięciem Sanballata, Choronity, wypędziłem go od siebie.

²⁹Zapamiętaj im, mój Boże, że splamili kapłaństwo[229] i przymierze kapłaństwa i Lewitów.

³⁰I oczyściłem ich ze wszystkiego, co obce, i ustaliłem posługi dla kapłanów i Lewitów, każdemu według jego pracy.

³¹I ofiarę drewna [przywróciłem] w oznaczonych porach — i [podobnie] z pierwocinami. Zapamiętaj mi [to], mój Boże, dla [mojego] dobra.