Read Ewangeliczny Instytut Biblijny Nehemiasza 2 Bible Online

Nehemiasza 2 - Ewangeliczny Instytut Biblijny bible

Nehemiasza 2

¹I stało się w miesiącu Nisan,[8] w dwudziestym roku [panowania] króla Artachszasta — wino przed jego obliczem[9] — podnoszę [to] wino i podaję królowi, a nie [wyglądałem jeszcze tak] źle przed jego obliczem.[10]

²Wtedy król powiedział do mnie: Dlaczego twoja twarz [wygląda tak] źle, a ty nie jesteś chory? Nic to innego, jak tylko smutek serca![11] I przestraszyłem się bardzo.

³I powiedziałem do króla: Niech król żyje wiecznie! Dlaczego nie ma się smucić moja twarz, skoro miasto, dom grobów moich ojców, jest zburzone, a jego bramy strawione przez ogień?

⁴A król powiedział do mnie: Czym jest to, czego poszukujesz? I pomodliłem się do Boga niebios.

⁵Następnie powiedziałem do króla: Jeśli król uzna to za dobre i jeśli twój sługa zasługuje na to przed twoim obliczem, żebyś mnie posłał do Judei, do miasta grobów moich ojców, to odbudowałbym [je].

⁶I powiedział do mnie król, a królowa siedziała obok niego: Jak długo potrwa twoja podróż i kiedy powrócisz? I okazało się to dobre przed obliczem króla, i posłał mnie, i podałem mu czas.

⁷I powiedziałem do króla: Jeśli król uzna to za dobre, to niech mi dadzą listy do namiestników Zarzecza, aby mi pozwolili przejść, aż dojdę do Judei,

⁸oraz list do Asafa, strażnika lasu królewskiego, aby mi dał drewno na zwieńczenie bram twierdzy świątynnej[12] i na mur miejski, i na dom, do którego bym mógł się wprowadzić. I dał mi [je] król, gdyż dobrotliwa ręka mojego Boga była nade mną.

⁹I przybyłem do namiestników Zarzecza, i oddałem im listy królewskie. A król wysłał też ze mną dowódców wojskowych i jeźdźców.

¹⁰Gdy usłyszał [o tym] Sanballat[13] Choronita[14] i Tobiasz,[15] sługa ammonicki, wielce się zmartwili, że przybył człowiek, aby szukać dobra synów Izraela.

¹¹I przybyłem do Jerozolimy,[16] i byłem tam trzy dni.

¹²Potem wstałem nocą, ja i kilku ludzi ze mną — a nie wyjawiłem nikomu, co mój Bóg położył mi na serce, abym uczynił dla Jerozolimy — nie miałem też ze sobą zwierzęcia oprócz zwierzęcia, na którym jechałem,

¹³i wyszedłem nocą przez Bramę nad Doliną[17] w kierunku Źródła Smoczego[18] i dotarłem do Bramy Śmietnisk,[19] i badałem dokładnie mury Jerozolimy, które były zburzone, i jej bramy strawione przez ogień.

¹⁴Potem pojechałem do Bramy Źródlanej i do Stawu Królewskiego, lecz nie było [tam wystarczająco] miejsca dla zwierzęcia pode mną, aby mogło przejść.

¹⁵Dlatego ruszyłem w górę korytem potoku, nocą, i dokładnie obejrzałem mur. Potem zawróciłem, wszedłem przez Bramę nad Doliną — i tak powróciłem.

¹⁶Lecz zarządcy[20] nie wiedzieli, dokąd się udałem ani co robię. Bo ani Judejczykom, ani kapłanom, ani możnym, ani rządcom, ani reszcie wykonującej pracę dotąd [niczego] nie wyjawiłem.

¹⁷Potem powiedziałem do nich: Wy oglądacie niedolę, w jakiej się znajdujemy, że Jerozolima jest spustoszona, a jej bramy spalone ogniem. Chodźmy! Odbudujmy mur Jerozolimy, nie bądźmy już w pohańbieniu.

¹⁸I opowiedziałem im o dobrotliwej ręce mojego Boga, która była nade mną, oraz o słowach króla, które do mnie wypowiedział. Wtedy oni powiedzieli: Powstańmy i budujmy! I wzmocnili swe ręce ku dobremu [dziełu].

¹⁹I usłyszał Sanballat Choronita i Tobiasz, sługa ammonicki, i Arab Geszem,[21] i drwili z nas, i lekceważyli nas,[22] i mówili: Co to za rzecz, którą wy robicie? Czy buntujecie się przeciwko królowi?

²⁰Wtedy zwróciłem się do nich i powiedziałem im tak: Bóg niebios — On nam poszczęści! My zaś, Jego słudzy, powstaniemy i zbudujemy, wy natomiast nie macie w Jerozolimie ani działu, ani prawa, ani pamiątki.[23]