Read Ewangeliczny Instytut Biblijny Nehemiasza 9 Bible Online

Nehemiasza 9 - Ewangeliczny Instytut Biblijny bible

Nehemiasza 9

¹A w dwudziestym czwartym [dniu] tego miesiąca[138] zgromadzili się synowie Izraela w poście, w worach, z prochem na sobie.

²I oddzieliło się nasienie Izraela od wszystkich synów obcych, stanęli i wyznali swoje grzechy oraz winy swoich ojców.

³I powstali na swych miejscach, i czytali zwój Prawa JHWH, swojego Boga, przez ćwierć dnia, a przez ćwierć wyznawali i kłaniali się JHWH, swojemu Bogu.

⁴I powstali na stopniu [przeznaczonym] dla Lewitów: Jeszua, Bani,[139] Kadmiel, Szebaniasz, Buni, Szerebiasz, Bani i Kenani — i wołali donośnym głosem do JHWH, swojego Boga,

⁵Lewici zaś: Jeszua i Kadmiel, Bani, Chaszabnejasz, Szerebiasz, Hodiasz, Szebaniasz [i] Petachiasz[140] wezwali: Powstańcie! Błogosławcie JHWH, waszego Boga! [Błogosławiony niech będzie JHWH, Bóg Izraela],[141] od wieków aż na wieki! I błogosławili chwalebne Twoje imię, wyniesione ponad wszelkie błogosławieństwo i uwielbienie:[142]

⁶Ty jesteś tym jedynym JHWH! Ty stworzyłeś niebiosa, niebiosa niebios i cały ich zastęp, ziemię i wszystko, co jest na niej, morza i wszystko, co jest w nich, Ty też wszystko utrzymujesz przy życiu, a zastęp niebios Tobie oddaje pokłon.

⁷Ty jesteś tym JHWH — Bogiem, który wybrał Abrama, wyprowadził go z Ur chaldejskiego i nadał mu imię Abraham.

⁸A gdy stwierdziłeś, że jego serce jest Tobie wierne, zawarłeś z nim przymierze, że dasz mu ziemię Kananejczyka, Chetyty, Amoryty, Peryzyty, Jebuzyty i Girgaszyty, że dasz [ją] jego nasieniu, i dotrzymałeś swego słowa,[143] bo jesteś sprawiedliwy.

⁹Wejrzałeś na niedolę naszych ojców w Egipcie i wysłuchałeś ich wołania nad Morzem Czerwonym.

¹⁰Dokonałeś znaków i cudów[144] na faraonie i na wszystkich jego sługach, i na całym ludzie jego ziemi, bo wiedziałeś, jak pysznili się nad nimi, uczyniłeś więc sobie imię, jak to jest i dzisiaj.

¹¹Rozdzieliłeś przed nimi morze, przeszli zatem środkiem morza po suchej ziemi, a ścigających ich wrzuciłeś w głębinę, jak kamień w potężne wody.

¹²I w słupie obłoku wiodłeś ich za dnia, a w słupie ognia nocą, aby oświetlić im drogę, po której mieli iść.

¹³I na górę Synaj zstąpiłeś i rozmawiałeś z nimi z niebios, i dałeś im sprawiedliwe rozstrzygnięcia, sprawdzone pouczenia, dobre ustawy i przykazania.

¹⁴Ogłosiłeś im też swój święty szabat i nadałeś im przykazania, ustawy — i Prawo za pośrednictwem Mojżesza, swego sługi.

¹⁵I chleb z niebios dałeś im, kiedy byli głodni, i wodę ze skały wydobyłeś im, kiedy byli spragnieni, i powiedziałeś im, aby weszli i wzięli w dziedzictwo ziemię, co do której podniosłeś rękę,[145] że im ją dasz.

¹⁶Lecz oni, a nasi ojcowie, postąpili wyniośle, usztywnili swe karki[146] i nie słuchali Twoich przykazań.

¹⁷I odmawiali słuchania, i nie pamiętali o Twoich cudach, których dokonywałeś z nimi, lecz usztywnili swoje karki i ustanowili sobie głowę,[147] aby wrócić do niewoli w swoim buncie.[148] Ale Ty jesteś Bogiem [wielkiego] przebaczenia, miłosiernym i litościwym, cierpliwym i wielce łaskawym — i ich nie porzuciłeś.

¹⁸Nawet gdy uczynili sobie lanego cielca i powiedzieli: To jest twój Bóg, który cię wyprowadził z Egiptu! I [kiedy] popełniali wielkie bluźnierstwa,

¹⁹Ty w swoim ogromnym miłosierdziu nie porzuciłeś ich na pustyni! Słup obłoku nie odstąpił od nich, by za dnia prowadzić ich w drodze, ani słup ognia w nocy, aby oświetlać im drogę, po której mieli kroczyć.

²⁰I swego dobrego Ducha dałeś, aby ich pouczał, i swojej manny nie wstrzymałeś od ich ust, i wodę dałeś im, gdy byli spragnieni.

²¹Przez czterdzieści lat ich utrzymywałeś, na pustyni nie odczuwali braku: Ich odzienia się nie zużyły i nogi ich nie opuchły.

²²I dałeś im królestwa i ludy, i przydzieliłeś im [do ostatniego] zakątka[149] — i wzięli w posiadanie ziemię Sychona i ziemię króla Cheszbonu, i ziemię Oga, króla Baszanu.

²³Synów ich pomnożyłeś jak gwiazdy niebios i sprowadziłeś ich do ziemi, o której powiedziałeś ich ojcom, by do niej weszli i wzięli ją w posiadanie.

²⁴I przyszli synowie, i wzięli ziemię[150] w posiadanie, i upokorzyłeś przed nimi mieszkańców tej ziemi, Kananejczyków, i wydałeś ich w ich rękę, zarówno ich królów, jak i ludy tej ziemi, by postąpili z nimi według swojej woli.

²⁵Zdobyli niedostępne miasta oraz żyzną ziemię, wzięli w posiadanie domy pełne wszelkiego dobra, drążone cysterny, winnice, gaje oliwne i drzewa owocowe w obfitości. Wówczas jedli i nasycili się, utyli i pławili się w Twojej wielkiej dobroci.

²⁶Wkrótce jednak zhardzieli i zbuntowali się przeciw Tobie, i rzucili Twoje Prawo za siebie, zabijali Twoich proroków, którzy ich ostrzegali, aby zawrócili do Ciebie — i popełnili wielkie bluźnierstwa.

²⁷I wydałeś ich w rękę ich wrogów, i ciemiężyli ich. Gdy w czasie ucisku wołali do Ciebie, Ty wysłuchiwałeś ich z niebios i według Twego ogromnego miłosierdzia dawałeś im wybawicieli — i ratowali ich z ręki ich wrogów.

²⁸Gdy jednak zaznali spokoju, wracali do czynienia zła przed Tobą, dlatego wydawałeś ich w rękę ich wrogów, którzy brali ich we władanie — a ci zawracali i wołali do Ciebie o pomoc, Ty zaś z niebios wysłuchiwałeś i wyrywałeś ich według swojego ogromnego miłosierdzia — wiele razy.

²⁹Ostrzegałeś ich, by ich zawrócić do swego Prawa, lecz oni byli wyniośli i nie słuchali Twoich przykazań, i grzeszyli przeciw Twoim rozstrzygnięciom — które, jeśli człowiek je wypełnia, żyje dzięki nim — i podawali uparte ramię, i swój kark usztywniali — i nie słuchali.

³⁰Znosiłeś ich tak przez wiele lat i ostrzegałeś ich przez swego Ducha, za pośrednictwem swoich proroków, lecz nie skłonili swego ucha, więc ich wydałeś w rękę ludów [różnych] ziem.

³¹W swoim ogromnym miłosierdziu nie położyłeś im kresu i nie porzuciłeś ich, bo Bogiem miłosiernym i litościwym Ty jesteś.

³²A teraz, nasz Boże, Boże wielki, potężny i budzący lęk, dotrzymujący przymierza i łaski,[151] nie pomniejszaj przed swym obliczem tych wszystkich trudności, które spotkały nas, naszych królów, naszych książąt, naszych kapłanów i naszych proroków, i naszych ojców — i cały Twój lud, od dni królów Asyrii aż po dzień dzisiejszy.

³³Bo Ty jesteś sprawiedliwy we wszystkim, co na nas przyszło — tak, postępowałeś wiernie, lecz my byliśmy bezbożni.

³⁴Nasi królowie, nasi książęta, nasi kapłani i nasi ojcowie nie wypełniali Twojego Prawa i nie zważali na Twe przykazania ani na Twoje przestrogi, przez które ich ostrzegałeś.

³⁵Gdy jeszcze byli w swoim królestwie i [opływali] w Twe wielkie dobra, które im dałeś w ziemi rozległej i żyznej, którą położyłeś przed ich obliczem, nie służyli Ci i nie odwrócili się od swoich niegodziwych uczynków.

³⁶Oto my dziś jesteśmy niewolnikami, a ziemia, którą dałeś naszym ojcom, aby spożywali jej plony i jej dobra — oto my jesteśmy w niej niewolnikami.

³⁷Jej obfite płody[152] są dla królów, których ustanowiłeś nad nami za nasze grzechy, i nad naszymi ciałami panują, i nad naszym bydłem według swojej woli — a my jesteśmy w wielkim ucisku.