Read Ewangeliczny Instytut Biblijny Estery 9 Bible Online

Estery 9 - Ewangeliczny Instytut Biblijny bible

Estery 9

¹A w dwunastym miesiącu, to jest w miesiącu Adar, trzynastego dnia tegoż [miesiąca], gdy rozkaz królewski i jego ustawa miały być wykonane, w dniu, gdy wrogowie Żydów mieli nadzieję zdobyć przewagę nad nimi, nastąpiła taka zmiana, że Żydzi zdobyli przewagę nad tymi, którzy ich nienawidzili.

²Żydzi zebrali się po swych miastach, we wszystkich prowincjach króla Achaszwerosza, aby wyciągnąć rękę na szukających ich zguby. I nikt nie ostał się przed ich obliczem, gdyż strach przed nimi padł na wszystkie ludy.

³I wszyscy książęta prowincji i satrapowie, namiestnicy i wykonujący pracę dla króla popierali Żydów, gdyż padł na nich strach przed Mordochajem.

⁴Mordochaj bowiem stał się wielki w domu królewskim, a wieść o nim rozeszła się po wszystkich prowincjach, że ten człowiek, Mordochaj, jest coraz ważniejszy.

⁵I uderzyli Żydzi we wszystkich swoich wrogów uderzeniem miecza, rzezią i zagładą, i postępowali z tymi, którzy ich nienawidzą, według swojej woli.

⁶A na zamku w Suzie wycięli Żydzi i wygubili pięciuset mężczyzn.

⁷A Parszandatę, Dalfona, Aspatę,

⁸Poratę, Adalię, Aridatę,

⁹Parmasztę, Arisaja, Aridaja i Wajzatę —

¹⁰dziesięciu synów Hamana, syna Hamedaty, gnębiciela Żydów, zabili, lecz po ich mienie nie wyciągnęli swej ręki.

¹¹W tym też dniu dotarła [wieść o] liczbie zabitych na zamku w Suzie przed oblicze króla.

¹²I powiedział król do królowej Estery: Na zamku w Suzie Żydzi zabili i wygubili pięciuset mężczyzn oraz dziesięciu synów Hamana. A co uczynili w pozostałych prowincjach królewskich? I jaka jest twoja prośba? Stanie się jej zadość. Jakie masz jeszcze życzenie, a zostanie spełnione.

¹³I powiedziała Estera: Jeśli król uzna to za dobre, niech również jutro będzie dane Żydom będącym w Suzie postąpić według dzisiejszej ustawy, i niech dziesięciu synów Hamana powieszą na szubienicy.

¹⁴I powiedział król, aby tak się stało. I wydano zarządzenie w Suzie, a dziesięciu synów Hamana powiesili.

¹⁵Zgromadzili się więc Żydzi, którzy byli w Suzie, również w czternastym dniu miesiąca Adar, i zabili w Suzie trzystu mężczyzn, ale po ich mienie nie wyciągnęli swej ręki.

¹⁶Pozostali zaś Żydzi, którzy byli po prowincjach królewskich, zebrali się, aby stanąć w obronie swej duszy i odetchnąć od swoich wrogów, i zabili z tych, którzy ich nienawidzili, siedemdziesiąt pięć tysięcy,[67] ale po ich mienie nie wyciągnęli swojej ręki —

¹⁷w dniu trzynastym miesiąca Adar; czternastego zaś dnia odpoczęli i uczynili go dniem ucztowania i radości.

¹⁸Ale Żydzi, którzy byli w Suzie, zebrali się w dniu trzynastym tego [miesiąca] i w czternastym tegoż [miesiąca], a odpoczęli w dniu piętnastym tegoż [miesiąca] i uczynili go dniem ucztowania i radości.

¹⁹Dlatego Żydzi wiejscy, mieszkańcy miast nieobwarowanych, obchodzą czternasty dzień miesiąca Adar jako dzień radości i ucztowania, i jako dzień szczęśliwy, [dzień] posyłania sobie nawzajem upominków żywnościowych.

²⁰A Mordochaj spisał wszystkie te wydarzenia i rozesłał listy do wszystkich Żydów, którzy są we wszystkich prowincjach króla Achaszwerosza, bliskich i dalekich,

²¹aby nałożyć na nich [obowiązek] czynienia dnia czternastego miesiąca Adar i dnia piętnastego tegoż [miesiąca] — rokrocznie —

²²dniami, w których Żydzi odetchnęli od swoich wrogów, i miesiącem, w którym smutek zamienił im się w radość, a żałoba w dzień szczęścia, aby uczynili je dniami ucztowania i radości, i posyłania sobie nawzajem upominków żywnościowych i darów dla ubogich.

²³I przyjęli Żydzi to, co zapoczątkowali i[68] co im napisał Mordochaj:

²⁴Że Haman, syn Hamedaty, Agagita, gnębiciel wszystkich Żydów, zaplanował wytępić wszystkich Żydów, rzucił pur, to znaczy los, aby ich gnębić i wytępić.

²⁵Lecz gdy to doszło do króla, rozkazał [on] — z pisemnym [tego potwierdzeniem] — zwrócić jego niecny plan, który uknuł przeciwko Żydom, na jego własną głowę i powiesić jego oraz jego synów na szubienicy.

²⁶Dlatego nazwali te dni Purim — ze względu na nazwę pur. Dlatego, z powodu wszystkich słów tego listu oraz [z powodu tego], co z tych [rzeczy] widzieli i co ich spotkało,

²⁷zobowiązali się i przyjęli Żydzi, na siebie i na swoje potomstwo, i na wszystkich, którzy by się do nich przyłączyli — i [nikt tego] nie przestąpi — że rokrocznie będą obchodzili dwa te dni, zgodnie z przepisem i w ustalonym czasie.

²⁸I dni te będą wspominane i obchodzone w każdym jednym pokoleniu, w każdej jednej rodzinie, w każdej jednej prowincji i w każdym jednym mieście. I dni te — Purim — nie zanikną wśród Żydów i pamięć o nich nie ustanie u ich potomstwa.

²⁹I napisała królowa Estera, córka Abichaila, i Żyd Mordochaj, pełne potwierdzenie, aby nadać moc obowiązującą temu drugiemu[69] listowi dotyczącemu Purim.

³⁰I rozesłał[70] listy do wszystkich Żydów, do wszystkich stu dwudziestu siedmiu prowincji królestwa Achaszwerosza, słowa pokoju i prawdy,[71]

³¹aby ustanowić te dni Purim w ich oznaczonym czasie — jak do tego zobowiązał ich Żyd Mordochaj i królowa Estera, i jak [sami] nałożyli na swoje własne dusze i na swoje potomstwo — sprawy postów i związanego z nimi narzekania.

³²I tak polecenie Estery potwierdziło sprawy [dotyczące] tychże Purim i zostało zapisane w zwoju.[72]