Read Ewangeliczny Instytut Biblijny Wyjścia 10 Bible Online

Wyjścia 10 - Ewangeliczny Instytut Biblijny bible

Wyjścia 10

¹Potem powiedział JHWH do Mojżesza: Udaj się do faraona, ponieważ to Ja zatwardziłem jego serce i serce jego sług, po to, abym mógł umieścić[185] moje znaki wśród nich

²oraz po to, byś wyliczał[186] w obecności swego[187] syna oraz syna jego syna,[188] jak poczynałem sobie kosztem[189] Egipcjan i jakich znaków dokonywałem wśród nich — i byście dzięki temu wiedzieli, że Ja jestem JHWH.[190]

³Udał się zatem Mojżesz i Aaron[191] do faraona i powiedzieli do niego: Tak mówi JHWH, Bóg Hebrajczyków: Jak długo będziesz odmawiał upokorzenia się przede Mną? Wypuść mój lud, aby Mi służył!

⁴Bo jeśli ty będziesz odmawiał wypuszczenia mego ludu, to oto Ja jutro[192] sprowadzę szarańczę w twoje granice.

⁵Pokryje ona powierzchnię[193] ziemi tak, że nie będzie można zobaczyć ziemi, i pożre resztę tego, co ocalało, co pozostało wam po gradzie, i obgryzie każde[194] drzewo, które zaczęło kwitnąć wam na polu.

⁶I napełni twoje domy oraz domy wszystkich twoich sług i domy wszystkich Egipcjan, czego nie widzieli twoi ojcowie ani ojcowie twoich ojców, odkąd żyją na ziemi aż po dzień dzisiejszy. Następnie odwrócił się i wyszedł od faraona.

⁷A słudzy faraona powiedzieli do niego: Jak długo będzie nam ten [człowiek] pułapką?[195] Wypuść tych ludzi,[196] aby służyli JHWH, swojemu Bogu. Czy wciąż nie rozumiesz, że Egipt ginie?

⁸Zawrócono zatem Mojżesza i Aarona do faraona, a on powiedział do nich: Idźcie, służcie JHWH, waszemu Bogu. Kim i [dokładnie] kim mają być ci idący?

⁹A Mojżesz odpowiedział: Pójdziemy z naszą młodzieżą i z naszymi starszymi; pójdziemy z naszymi synami i naszymi córkami, z naszymi owcami i z naszym bydłem, gdyż mamy mieć święto JHWH.[197]

¹⁰Wtedy im powiedział: Będzie, owszem, JHWH z wami[198] — jeśli wypuszczę was i wasze dzieci![199] [Tylko] patrzcie,[200] bo coś złego macie przed oczami.[201]

¹¹Nie tak![202] Idźcie sobie wy, mężczyźni, i służcie JHWH, skoro tak tego chcecie! I wypędził[203] ich sprzed oblicza faraona.

¹²Wtedy JHWH powiedział do Mojżesza: Unieś swoją rękę nad ziemię egipską za[204] szarańczą. Niech spadnie na ziemię egipską i pożre wszelką zieleń ziemi,[205] wszystko, co pozostawił grad.

¹³I uniósł Mojżesz swoją laskę[206] nad ziemię egipską,[207] a JHWH posyłał na ziemię wschodni wiatr przez cały ten dzień i całą noc, a gdy nastał poranek, wschodni wiatr przyniósł szarańczę.

¹⁴I spadła szarańcza na całą ziemię egipską, i osiadła we wszystkich granicach Egiptu, bardzo gęsto. Wcześniej, przed nią, nie było takiej szarańczy jak ta, i po niej takiej już nie będzie.

¹⁵I pokryła powierzchnię całej ziemi, i pociemniała[208] [od niej] ziemia — i pożarła całą zieleń ziemi i wszelki owoc drzewa, który pozostawił grad. I nie pozostało nic zielonego na drzewie ani nic z zieleni na polu w całej ziemi egipskiej.

¹⁶Wówczas pośpieszył faraon z wezwaniem Mojżesza i Aarona i powiedział: Zgrzeszyłem przeciw JHWH, waszemu Bogu, i przeciw wam.

¹⁷A teraz przebaczcie, proszę, mój grzech, także tym razem, i wstawcie się u JHWH, waszego Boga, niech tylko odwróci ode mnie tę śmierć.

¹⁸Wyszedł więc od faraona i wstawił się u JHWH.[209]

¹⁹A JHWH obrócił wiatr na zachodni,[210] bardzo mocny, i uniósł szarańczę i wwiał ją do Morza Czerwonego[211] — ani jedna szarańcza nie pozostała we wszystkich granicach Egiptu.

²⁰JHWH jednak zatwardził serce faraona i [ten] nie wypuścił synów Izraela.

²¹I powiedział JHWH do Mojżesza: Unieś swoją rękę ku niebiosom, a nastanie ciemność[212] nad ziemią egipską tak, że będzie się dotykać ciemności.

²²Mojżesz wyciągnął więc swą rękę ku niebiosom i nastała gęsta ciemność[213] w całej ziemi egipskiej przez trzy dni.

²³Nikt nikogo nie widział i nikt nie wstawał ze swojego miejsca przez trzy dni. Ale wszyscy synowie Izraela mieli światło w swoich siedzibach.

²⁴Wtedy faraon zawołał Mojżesza[214] i powiedział: Idźcie, służcie JHWH,[215] tylko wasze owce i wasze bydło niech pozostaną. Wasze dzieci[216] również mogą iść z wami.

²⁵A Mojżesz odpowiedział: To również ty dasz w nasze ręce ofiary rzeźne i całopalne, abyśmy przygotowali je JHWH, naszemu Bogu.

²⁶Więc także nasz dobytek pójdzie z nami, a nie pozostanie [nawet] kopyto. Gdyż z niego weźmiemy, aby usłużyć JHWH, naszemu Bogu — a my nie wiemy, czym mamy usłużyć JHWH, dopóki tam nie przyjdziemy.

²⁷JHWH zatwardził jednak[217] serce faraona, tak że nie chciał ich wypuścić.

²⁸Powiedział więc do niego faraon: Idź ode mnie! Strzeż się, abyś[218] więcej nie oglądał mego oblicza, bo w dniu, gdy zobaczysz moje oblicze, umrzesz.

²⁹A Mojżesz odpowiedział: Dobrze powiedziałeś! Więcej już nie zobaczę twojego oblicza.