Read Ewangeliczny Instytut Biblijny Wyjścia 12 Bible Online

Wyjścia 12 - Ewangeliczny Instytut Biblijny bible

Wyjścia 12

¹Wówczas JHWH powiedział do Mojżesza i do Aarona w ziemi egipskiej te słowa:

²Ten miesiąc będzie dla was początkiem[232] miesięcy, będzie dla was pierwszym miesiącem roku.

³Powiedzcie całemu zgromadzeniu Izraela:[233] W dziesiątym [dniu] tego miesiąca weźmie sobie każdy jagnię,[234] stosownie do domu ojców,[235] jagnię dla domu.

⁴A jeśli dom jest za mały, żeby mieć jagnię, to niech weźmie on również swego sąsiada [mieszkającego] najbliżej jego domu według liczby[236] dusz, według jedzących[237] go policzą na jagnię.

⁵Jagnię wasze ma być bez skazy, samiec, jednoroczny. Weźmiecie go spośród baranków[238] lub spośród koziołków.

⁶I będzie on przez was strzeżony do czternastego dnia tego miesiąca, i [wtedy] zabije go cała społeczność zgromadzenia[239] Izraela[240] pod wieczór.[241]

⁷I wezmą z [jego] krwi, i dadzą na oba odrzwia i na nadproże w domach, w których go będą spożywać.

⁸I będą spożywać jego mięso tej nocy, upieczone na ogniu, będą go spożywać wraz z przaśnikami oraz[242] gorzkimi ziołami.[243]

⁹Nie będziecie jedli z niego nic surowego ani gotowanego, z ugotowanego w wodzie, lecz tylko upieczone na ogniu — jego głowę, jego odnóża oraz jego tułów.

¹⁰Nie pozostawicie też z niego nic do rana, a co pozostanie z niego do rana, spalicie w ogniu.

¹¹A tak będziecie go spożywać: wasze biodra będą przepasane, sandały na waszych nogach i wasza laska w waszym ręku. Zjecie go też w pośpiechu — Pascha to[244] dla JHWH.

¹²Bo przejdę tej nocy przez ziemię egipską i uderzę wszystko, co pierworodne w ziemi egipskiej, od człowieka po bydło, i dokonam sądów nad wszystkimi bogami Egiptu — Ja, JHWH.

¹³A ta krew będzie wam na znak na domach, w których będziecie. Gdy zobaczę tę krew, ominę was i nie dotknie was plaga[245] mająca zniszczyć podczas mego uderzenia w ziemi egipskiej.

¹⁴I stanie się wam ten dzień pamiątką, i będziecie go obchodzili[246] [jako] święto dla JHWH — dla waszych pokoleń, jako ustanowienie wieczne będziecie go obchodzili.

¹⁵Przez siedem dni będziecie jedli przaśniki. Już pierwszego dnia usuniecie zakwas z waszych domów, bo każdy spożywający to, co zakwaszone, od pierwszego dnia po siódmy — odcięta będzie ta dusza od Izraela.

¹⁶W pierwszym dniu będziecie mieli święte zwołanie[247] i w siódmym dniu [będziecie mieli] święte zwołanie; żadna praca nie będzie w nich wykonywana. Tylko to, co wszelkiej duszy jest [potrzebne] do zjedzenia — tylko to może być u was przygotowane.

¹⁷Przestrzegajcie też [Święta] Przaśników,[248] gdyż w tym właśnie dniu[249] wyprowadziłem wasze zastępy z ziemi egipskiej — i przestrzegajcie tego dnia przez wasze pokolenia jako ustanowienie wieczne.

¹⁸W pierwszym [miesiącu], w czternastym dniu tego miesiąca, wieczorem, będziecie jedli przaśniki, aż do dwudziestego pierwszego dnia tego miesiąca, do wieczora.

¹⁹Przez siedem dni zakwasu nie znajdzie się w waszych domach, bo każdy, kto by jadł to, co zakwaszone, dusza ta zostanie odcięta od zgromadzenia Izraela — przychodzień i tubylec w tej ziemi.

²⁰Nie będziecie jedli nic zakwaszonego; we wszystkich waszych siedzibach będziecie jedli przaśniki.

²¹Następnie zwołał Mojżesz wszystkich starszych Izraela i powiedział do nich: Wyciągnijcie i weźcie sobie owcę dla waszych rodzin, i zabijcie [na] Paschę.

²²Weźcie też wiązkę hizopu[250] i zanurzcie we krwi, która jest w misie,[251] i dotknijcie nadproże oraz oba odrzwia krwią, która jest w misie — i nikt z was nie[252] wyjdzie z drzwi swego domu aż do rana.

²³Gdy JHWH będzie przechodził, aby uderzyć [plagą] Egipt, a zobaczy krew na nadprożu i na obu odrzwiach, ominie JHWH te drzwi i nie pozwoli niszczycielowi wejść do waszych domów, aby uderzyć [plagą].

²⁴Przestrzegajcie zatem tej rzeczy jako ustawy dla was i dla waszych synów na wieki.

²⁵A gdy już wejdziecie do ziemi, którą da wam JHWH, jak obiecał, przestrzegajcie tego obrzędu.[253]

²⁶I kiedy powiedzą do was wasi synowie: Cóż to macie za obrzęd? —

²⁷odpowiecie: To ofiara[254] paschalna dla JHWH, że omijał domy synów Izraela w Egipcie, gdy uderzał [plagą] Egipt, a nasze domy ochronił — i pochylił się lud i pokłonił.[255]

²⁸I poszli synowie Izraela, i uczynili tak, jak JHWH nakazał Mojżeszowi i Aaronowi — tak [właśnie] uczynili.

²⁹I stało się o północy, że uderzył JHWH wszystkich pierworodnych w ziemi egipskiej, od pierworodnego [syna] faraona, siedzącego na jego tronie, po pierworodnego [syna] więźnia, który był w lochu — i wszystkie pierworodne bydła.

³⁰I wstał faraon tej nocy,[256] on i wszyscy jego słudzy, i wszyscy Egipcjanie — i powstał wielki krzyk w Egipcie, gdyż nie było domu, w którym nie byłoby umarłego.

³¹I wezwał Mojżesza i Aarona tej nocy, i powiedział: Wstawajcie! Wychodźcie spośród mego ludu, zarówno wy, jak i synowie Izraela — i idźcie, służcie JHWH według swoich słów.

³²Zabierzcie też wasze owce i wasze bydło, jak mówiliście — i idźcie; a pobłogosławcie też i mnie.

³³I nalegali Egipcjanie na lud, by przyśpieszyć ich wyjście z [ich] ziemi, bo mówili: [Jeszcze] wszyscy pomrzemy!

³⁴Wtedy lud włożył swoje ciasto, zanim się zakwasiło, swoje dzieże owinięte w szaty, na swoje ramiona.

³⁵A synowie Izraela postąpili [też] według słowa Mojżesza i wyprosili u Egipcjan przedmioty srebrne i przedmioty złote oraz szaty.

³⁶JHWH zaś dał ludowi łaskę w oczach Egipcjan, i spełnili ich [prośbę] — i złupili Egipcjan.

³⁷A synowie Izraela wyruszyli z Ramses[257] do Sukkot[258] w liczbie około sześciuset tysięcy nóg męskich[259] oprócz dzieci.[260]

³⁸Poza tym wychodziła z nimi wielka mieszanina [ludzi],[261] i owce, i bydło — bardzo pokaźny dobytek.

³⁹Z ciasta zaś, które wynieśli z Egiptu, napiekli przaśnych placków, gdyż nie zdążyło się zakwasić, bo zostali wypędzeni z Egiptu, a nie byli w stanie zwlekać, i nie przygotowali sobie zaopatrzenia [na drogę].

⁴⁰A pobyt synów Izraela[262] w Egipcie[263] trwał czterysta trzydzieści lat.[264]

⁴¹I stało się po upływie tych czterystu trzydziestu lat, a stało się to dokładnie tego samego dnia, że wyszły z ziemi egipskiej wszystkie zastępy JHWH.

⁴²Była to dla JHWH noc[265] czuwania,[266] by wyprowadzić je z ziemi egipskiej. Ona, ta noc, ma być — dla JHWH — nocą czuwania dla wszystkich synów Izraela po [wszystkie] ich pokolenia.

⁴³I powiedział JHWH do Mojżesza i do Aarona: Oto ustawa dotycząca Paschy: Żaden cudzoziemiec[267] nie będzie z niej spożywał.

⁴⁴Każdy jednak mężczyzna, niewolnik nabyty za pieniądze, jeśli go obrzezasz, wtedy może z niej spożywać.

⁴⁵Obcy mieszkaniec ani najemnik nie będzie z niej spożywał.

⁴⁶W jednym i tym samym domu ma być spożyta, nie wyniesiesz ani [kawałka] z tego mięsa z domu na zewnątrz, ani nie złamiecie jego kości.

⁴⁷Całe zgromadzenie Izraela będzie tego przestrzegać.

⁴⁸A jeśli zagości u ciebie przychodzień i będzie chciał obchodzić Paschę dla JHWH, obrzezaj u niego każdego mężczyznę i wtedy może przystąpić do jej obchodzenia — i będzie jak tubylec w tej ziemi — lecz żaden nieobrzezany nie będzie z niej spożywał.

⁴⁹Jedno prawo obowiązywać będzie tubylca oraz przychodnia goszczącego wśród was.

⁵⁰I wszyscy[268] synowie Izraela uczynili tak, jak przykazał JHWH Mojżeszowi i Aaronowi — tak uczynili.

⁵¹I stało się w tym właśnie dniu, że wyprowadził JHWH synów Izraela z ziemi egipskiej ich zastępami.