Read Ewangeliczny Instytut Biblijny Wyjścia 16 Bible Online

Wyjścia 16 - Ewangeliczny Instytut Biblijny bible

Wyjścia 16

¹Następnie wyruszyli z Elim i przybyli — całe zgromadzenie synów Izraela — na pustynię Syn, która rozciąga się między Elim a Synajem,[316] w piętnastym dniu drugiego miesiąca po ich wyjściu z ziemi egipskiej.

²I szemrali na pustyni — całe zgromadzenie synów Izraela — przeciw Mojżeszowi i przeciw Aaronowi.

³I powiedzieli do nich synowie Izraela: Obyśmy wówczas pomarli,[317] z ręki JHWH, w ziemi egipskiej, gdzie siadywaliśmy przy garnku z mięsem, gdzie mogliśmy jeść chleb do syta! Bo wyprowadziliście nas na tę pustynię, aby całą tę społeczność zamorzyć głodem.[318]

⁴Wtedy JHWH powiedział do Mojżesza: Oto Ja spuszczę wam [niczym] deszcz chleb z nieba. I lud będzie wychodził i zbierał, ile trzeba, dzień w dzień, po to, bym go wypróbował, czy będzie żył[319] w moim prawie, czy też nie.

⁵Ale stanie się w szóstym dniu, że gdy postawią to, co przyniosą, będzie tego dwa razy tyle, co zbieranego każdego dnia.

⁶Mojżesz i Aaron powiedzieli więc do wszystkich synów Izraela:[320] [Przyjdzie] wieczór i przekonacie się,[321] że to JHWH wyprowadził was z ziemi egipskiej.

⁷A poranek — i zobaczycie chwałę JHWH, bo usłyszał wasze szemranie przeciwko JHWH. A cóż my, że szemracie przeciwko nam?

⁸Powiedział też Mojżesz: Gdy JHWH da wam wieczorem mięso do jedzenia, a rano chleb do nasycenia się, bo JHWH usłyszał wasze szemranie, które podnieśliście przeciw Niemu,[322] [to okaże się,] czym my jesteśmy. Nie przeciw nam jest wasze szemranie, lecz przeciw JHWH.

⁹Potem Mojżesz powiedział do Aarona: Powiedz całemu zgromadzeniu synów Izraela: Zbliżcie się przed oblicze JHWH, bo usłyszał wasze szemranie.

¹⁰I stało się, gdy Aaron przemawiał do całego zgromadzenia synów Izraela, że zwrócili się ku pustyni, a oto — chwała JHWH ukazała się w obłoku.

¹¹I przemówił JHWH do Mojżesza:

¹²Usłyszałem szemrania synów Izraela. Przemów do nich tak: Pod wieczór[323] będziecie jedli mięso, a rano nasycicie się chlebem — i poznacie, że Ja, JHWH, jestem waszym Bogiem.

¹³I stało się wieczorem, że nadleciały przepiórki i pokryły obóz, a z rana warstwa rosy leżała wokół obozu.

¹⁴A gdy warstwa rosy podniosła się, oto powierzchnię pustyni zalegała drobna łuska,[324] drobna niczym szron na ziemi.

¹⁵A gdy synowie Izraela to zobaczyli, mówili jeden do drugiego: Co to jest?[325] — bo nie wiedzieli, co to było. Mojżesz zaś powiedział do nich: To jest chleb,[326] który JHWH dał wam na pokarm.

¹⁶Oto Słowo, w którym JHWH przykazał: Zbierajcie z niego, każdy według swej możności zjedzenia, omer[327] na głowę,[328] stosownie do liczby waszych dusz, każdy według tego, ile biorą w jego namiocie.

¹⁷Synowie Izraela uczynili więc tak i zbierali, jedni więcej, drudzy mniej.[329]

¹⁸A gdy to odmierzali w omerach, ten, który zebrał więcej, nie miał nadmiaru, a ten, który zebrał mniej, nie miał braku — każdy zebrał według swojej możności zjedzenia.

¹⁹I powiedział do nich Mojżesz: Niech nikt nie pozostawia z tego nic do rana.

²⁰Ale nie posłuchali Mojżesza i pozostawili niektórzy ludzie z tego do rana, lecz pokryło się [to] robakami i zaśmierdło — i Mojżesz rozgniewał się na nich.

²¹Zbierali więc to co rano, każdy według możności zjedzenia, a gdy słońce przygrzało, to topniało.

²²W dniu szóstym natomiast zbierali pokarm[330] w dwójnasób, po dwa omery na każdego. A wszyscy przełożeni zgromadzenia przyszli i donieśli [o tym] Mojżeszowi.

²³On im zaś powiedział: Tak zarządza JHWH: Jutro będzie odpoczynek, święty szabat dla JHWH. Co macie upiec, upieczcie, i co macie ugotować, ugotujcie — a cały nadmiar pozostawcie sobie na przechowanie do rana.

²⁴I pozostawili to [przez noc] do rana, tak jak przykazał Mojżesz, i nie zaśmierdło ani nie było w tym robactwa.

²⁵Wtedy powiedział Mojżesz: Zjedzcie [to] dziś, gdyż dziś jest szabat dla JHWH, dzisiaj nie znajdziecie tego na polu.

²⁶Przez sześć dni będziecie to zbierać, ale w siódmym dniu jest szabat — nie będzie tego w nim.

²⁷Ale stało się w dniu siódmym, że wyszli [niektórzy] z ludu, aby zbierać — i nie znaleźli.

²⁸Wówczas powiedział JHWH do Mojżesza: Jak długo będziecie odmawiać przestrzegania moich przykazań i moich praw?

²⁹Patrzcie, bo JHWH dał wam szabat, dlatego On daje wam też w dniu szóstym chleb na dwa dni. Zostańcie każdy na swoim miejscu, niech nikt w siódmym dniu[331] nie wychodzi ze swojego miejsca.

³⁰Odpoczywał więc lud w siódmym dniu.

³¹I nazwał to dom Izraela manną,[332] a była ona jak ziarno kolendry, biała, a miała smak placka z miodem.[333]

³²I powiedział Mojżesz: To jest Słowo, w którym JHWH przykazuje: Pełny omer z tego ma być na przechowanie dla waszych [przyszłych] pokoleń, po to, aby zobaczyły chleb, którym karmiłem was na pustyni, gdy wyprowadziłem was z ziemi egipskiej.

³³I powiedział Mojżesz do Aarona: Weź jeden dzban[334] i włóż tam pełny omer manny, i złóż go przed JHWH — na przechowanie dla waszych pokoleń.

³⁴Tak jak przykazał JHWH Mojżeszowi, Aaron złożył go przed Świadectwem na przechowanie.[335]

³⁵A synowie Izraela jedli mannę przez czterdzieści lat, aż przybyli do ziemi zamieszkałej. Jedli mannę, aż przybyli do granic ziemi Kanaan.

³⁶A omer jest dziesiątą częścią efy.