Read Ewangeliczny Instytut Biblijny Wyjścia 33 Bible Online

Wyjścia 33 - Ewangeliczny Instytut Biblijny bible

Wyjścia 33

¹I przemówił JHWH do Mojżesza: Idź, wyrusz stąd, ty i lud, który wywiodłeś z ziemi egipskiej, do ziemi, którą przysiągłem dać Abrahamowi, Izaakowi i Jakubowi, mówiąc: Dam ją twojemu nasieniu.

²Poślę zaś przed tobą anioła i wypędzę Kananejczyka, Amorytę, Chetytę,[720] Peryzytę, Chiwitę i Jebuzytę.

³[Wyrusz] do ziemi opływającej w mleko i miód, gdyż nie udam się [tam] pośród was, ponieważ jesteś ludem twardego karku, abym cię nie wygubił po drodze.

⁴Gdy lud usłyszał to przykre słowo,[721] zasmucił się — i nikt nie włożył na siebie swojej ozdoby.[722]

⁵Bo powiedział JHWH do Mojżesza: Powiedz synom Izraela: Jesteście wy ludem twardego karku. Gdybym przez jedną chwilę podążał pośród ciebie, zniszczyłbym cię. Zdejmij teraz z siebie swoje ozdoby, a postanowię, co z tobą zrobić.

⁶I zdjęli z siebie synowie Izraela swoje ozdoby już przy górze Horeb.

⁷Mojżesz zaś brał namiot i rozbijał go na zewnątrz obozu, z dala[723] od obozu, i nazwał go namiotem spotkania.[724] I było tak, że każdy poszukujący [rady] JHWH wychodził do namiotu spotkania, który był poza obozem.[725]

⁸Było też tak, że gdy Mojżesz wychodził do namiotu, cały lud wstawał i [ludzie] ustawiali się, każdy przy wejściu do swojego namiotu, i wiedli spojrzeniem za Mojżeszem, dopóki nie wszedł do namiotu.

⁹A ilekroć Mojżesz wchodził do namiotu, słup obłoku zstępował i stawał u wejścia do namiotu, i [JHWH] rozmawiał z Mojżeszem.

¹⁰Gdy cały lud widział słup obłoku stojący u wejścia do namiotu, wtedy cały lud powstawał i kłaniali się, każdy u wejścia do swego namiotu.

¹¹I rozmawiał JHWH z Mojżeszem twarzą w twarz, jak rozmawia człowiek ze swoim przyjacielem,[726] po czym wracał [Mojżesz] do obozu, a jego sługa, Jozue, syn Nuna, młodzieniec, nie ruszał się ze środka namiotu.

¹²I powiedział Mojżesz do JHWH: Spójrz, Ty mówisz do mnie: Prowadź ten lud, a Ty nie dałeś mi poznać, kogo poślesz ze mną, chociaż powiedziałeś: Znam cię po imieniu, oraz: Znalazłeś łaskę w moich oczach.

¹³Teraz więc, proszę, jeśli znalazłem łaskę w Twoich oczach, daj mi, proszę, poznać Twoje drogi, abym Cię poznał — po to, abym wiedział, że znalazłem łaskę w twoich oczach, a zauważ, że Twoim ludem jest ten naród.

¹⁴I powiedział: Moje oblicze pójdzie i zapewnię ci spokój.

¹⁵I powiedział do Niego: Jeśli Twoje oblicze nie pójdzie, to nie każ nam stąd wyruszać.

¹⁶Po czym zaś można poznać, że znalazłem łaskę w Twoich oczach, ja i Twój lud, jak nie po tym, że Ty pójdziesz z nami, bo wtedy będziemy wyróżnieni, ja i Twój lud, spośród wszystkich ludów, które są na powierzchni ziemi.

¹⁷I powiedział JHWH do Mojżesza: Również tę rzecz, którą mi przedstawiłeś, uczynię, gdyż znalazłeś łaskę w moich oczach i znam cię po imieniu.

¹⁸I powiedział: Pokaż mi, proszę, Twoją chwałę.

¹⁹I odpowiedział: Ja sprawię, że cała moja dobroć przejdzie przed tobą, i ogłoszę imię JHWH przed tobą — bo okazuję łaskę temu, któremu okazuję łaskę, i okazuję miłosierdzie temu, któremu okazuję miłosierdzie.

²⁰I powiedział [jeszcze]: Nie możesz zobaczyć mojego oblicza, gdyż człowiek nie może Mnie zobaczyć i [nadal] żyć.

²¹I powiedział JHWH: Oto miejsce przy Mnie. Ustaw się na tej skale.

²²A gdy będzie przechodziła moja chwała, umieszczę cię w rozpadlinie skalnej i osłonię cię moją dłonią, aż przejdę.

²³A gdy usunę moją dłoń, zobaczysz Mnie z tyłu,[727] lecz moje oblicze nie będzie [przez ciebie] widziane.[728]