Read Ewangeliczny Instytut Biblijny Wyjścia 5 Bible Online

Wyjścia 5 - Ewangeliczny Instytut Biblijny bible

Wyjścia 5

¹Potem zaś Mojżesz i Aaron przyszli i powiedzieli do faraona: Tak mówi JHWH, Bóg Izraela: Wypuść[92] mój lud, aby obchodzili święto ku mojej [czci] na pustyni.

²A faraon odpowiedział: Kto to jest JHWH, bym miał słuchać Jego głosu i wypuścić Izraela? JHWH nie znam, a też Izraela nie wypuszczę.

³Odpowiedzieli: Bóg Hebrajczyków spotkał nas [nieoczekiwanie]. Chcielibyśmy, prosimy, udać się w trzydniową drogę na pustynię i złożyć ofiarę JHWH, naszemu Bogu, aby nas nie dotknął zarazą albo mieczem.[93]

⁴I powiedział do nich król Egiptu: Dlaczego, Mojżeszu i Aaronie, chcecie oderwać[94] lud od jego dzieł? Marsz do swej przymusowej pracy!

⁵I dodał faraon: Oto liczny jest teraz ten lud ziemi,[95] a wy chcecie im robić przerwę w ich przymusowej pracy?!

⁶Tego samego dnia faraon rozkazał poganiaczom w ludzie i jego dozorcom:[96]

⁷Już dłużej[97] nie dawajcie ludowi słomy do wyrabiania cegieł tak jak wcześniej.[98] Niech sami idą i zbierają sobie słomę.

⁸Jednak ilość[99] cegieł, które mają wyrobić, wyznaczajcie im jak wcześniej,[100] nic od niej nie ujmujcie, gdyż są oni leniwi — dlatego pokrzykują sobie: Chodźmy, złóżmy ofiarę naszemu Bogu!

⁹Niech praca [nakładana] na tych ludzi będzie cięższa i niech nią będą zajęci, zamiast rozglądać się za próżnymi sprawami.

¹⁰Wyszli zatem poganiacze ludu i jego dozorcy i powiedzieli do ludu: Tak mówi faraon: Nie będę już dawał wam słomy.

¹¹Sami idźcie, zbierajcie sobie słomę, gdziekolwiek znajdziecie, bo od waszej pracy nic nie zostanie ujęte.

¹²Rozszedł się zatem lud po całej ziemi egipskiej, aby zbierać ścierń zamiast słomy.

¹³Poganiacze natomiast przynaglali: Musicie każdego dnia wykonać waszą dzienną pracę jak wtedy, gdy jeszcze była słoma.[101]

¹⁴Bito przy tym dozorców [spośród] synów Izraela, których ustanowili nad nimi poganiacze faraona, i mówiono: Dlaczego ani wczoraj, ani dziś nie wykonaliście waszej normy wyrobu cegieł ustalonej wcześniej?[102]

¹⁵Przyszli zatem dozorcy [spośród] synów Izraela do faraona i tak wykrzykiwali: Dlaczego tak postępujesz ze swoimi sługami?

¹⁶Nie daje się już słomy twoim sługom, a mówi się nam: Róbcie cegły! A oto także twoi słudzy są bici — i grzech[103] to twojego ludu.

¹⁷A [on] odpowiedział: Jesteście leniwi! Leniwi! Dlatego to sobie mówicie: Chcemy pójść i złożyć ofiarę JHWH![104]

¹⁸Teraz więc idźcie — do roboty! Słomy zaś wam nie dadzą. I dostarczycie ustaloną miarę[105] cegieł!

¹⁹I widzieli dozorcy [spośród] synów Izraela, że jest z nimi źle,[106] [skoro] powiedziano im: Nie umniejszycie[107] z waszych cegieł ustalonych na dzień.

²⁰Dopadli więc Mojżesza i Aarona, którzy stali, by ich spotkać przy wychodzeniu od faraona,

²¹i powiedzieli do nich: Niech spojrzy[108] JHWH na was i osądzi was za to, że zepsuliście nasz zapach[109] w oczach faraona i w oczach jego sług, by dać miecz w ich rękę[110] i by nas wycięli!

²²Wtedy Mojżesz zwrócił się do[111] JHWH i powiedział: Panie! Dlaczego zaszkodziłeś temu ludowi? Dlaczego to mnie posłałeś?

²³Bo od chwili, gdy przyszedłem do faraona, by przemówić w Twoim imieniu, [tym bardziej] szkodzi temu ludowi — i nie wyrwałeś swojego ludu!