Read Ewangeliczny Instytut Biblijny Joba 24 Bible Online

Joba 24 - Ewangeliczny Instytut Biblijny bible

Joba 24

¹Dlaczego Wszechmocny nie ustalił czasów [sądu], a ci, którzy Go znają, nie potrafią przewidzieć Jego dni?

²[Niektórzy] przesuwają granice, zagarniają stada i pasą [je].[309]

³Osła sierot pędzą [jako łup] i w zastaw biorą bydlę wdowy.

⁴Spychają potrzebujących z drogi, wszyscy ubodzy ziemi muszą się ukrywać.

⁵Oto[310] dzikie osły na pustyni wychodzą w swoim trudzie, szukają łupu, step jest mu chlebem dla młodych.

⁶Na polu żną swoją paszę[311] i zbierają [resztki] w winnicy bezbożnika.

⁷Nocują nago, bez ubrania, a w czasie chłodu nie mają okrycia.

⁸Są moczeni górską ulewą, a nie mając schronienia, tulą się do skały.

⁹[Inni] porywają od piersi sierotę i biorą [ją] w zastaw na[312] ubogim.

¹⁰Chodzą nago, bez ubrania i głodni noszą snopy.

¹¹Między swymi ścianami[313] wytłaczają oliwę, tłoczą kadzie, a jednak są spragnieni.

¹²Z miast [dochodzą] jęki umierających[314] i dusza przebitych wzywa pomocy, ale Bóg nie rozlicza tej niestosowności.[315]

¹³Inni [znowu] są wśród buntujących się przeciw światłu, nie rozpoznają jego dróg i nie przebywają na jego ścieżkach.

¹⁴Przed świtem powstaje morderca, zabija ubogiego i potrzebującego, a w nocy jest złodziejem.

¹⁵Oko zaś cudzołożnika pilnuje zmierzchu, mówiąc: Nie dostrzeże mnie żadne oko — i zakłada zasłonę na twarz.

¹⁶W ciemności podkopują domy, za dnia zamykają się, nie chcą oni poznać światła.

¹⁷Bo dla nich wziętych razem poranek jest cieniem śmierci, gdyż znają strachy cienia śmierci.

¹⁸Lekki jest taki na powierzchni wody, przeklęty jest ich dział na ziemi, nikt nie kieruje się do ich winnic.

¹⁹Susza i upał porywają wody ze śniegu, Szeol [zaś tych, którzy] zgrzeszyli.

²⁰Zapomina o nich łono, słodzi nim sobie robactwo, [nikt o nich] już nie wspomina i nieprawość załamuje się jak drzewo.

²¹Wykorzystuje[316] niepłodną, która nie rodzi, a wdowie nie wyświadcza nic dobrego.

²²A [Bóg] przedłuża w swej mocy [życie] gwałtowników, [niejeden] powstał, choć nie wierzył w swoje życie.[317]

²³Zapewnia mu bezpieczeństwo i może się oprzeć, a Jego oczy [czuwają] nad ich drogami.

²⁴Chwilowo są wielcy, a potem ich nie ma; spadają nisko i, jak wszyscy, są zbierani[318] i więdną jak czubek kłosa.

²⁵Czyż tak nie jest? Kto mi zada kłam i obróci wniwecz moje słowo?