Read Ewangeliczny Instytut Biblijny Joba 29 Bible Online

Joba 29 - Ewangeliczny Instytut Biblijny bible

Joba 29

¹Potem Job ciągnął swą przypowieść dalej, mówiąc:

²Obym był[343] jak za dawnych miesięcy, jak za dni, gdy mnie jeszcze strzegł Bóg,

³gdy Jego pochodnia świeciła mi nad głową, w Jego świetle chodziłem w ciemności,

⁴gdy byłem w dniach mej dojrzałości,[344] w przyjaźni[345] Boga nad[346] moim namiotem,

⁵gdy Wszechmocny był jeszcze ze mną, gdy otaczali mnie moi chłopcy,

⁶gdy moje kroki[347] kąpały się w mleku, a skała pode mną wylewała potoki oliwy,

⁷gdy wychodziłem bramą[348] do miasta i na rynku rozstawiałem swoje miejsce.

⁸Gdy widzieli mnie młodzi, ustępowali mi miejsca, a sędziwi powstawali i stali,

⁹dostojnicy przerywali swoje mowy i przykładali dłoń do swoich ust.

¹⁰Głos przywódców milkł, a ich język przylegał im do podniebienia.

¹¹Tak! Ucho, które [mnie] słyszało, nazywało mnie szczęśliwym, a oko, które [mnie] widziało, świadczyło o mnie [dobrze],

¹²bo też ratowałem ubogiego wołającego o pomoc, i sierotę, i tego, który miał wspierającego.

¹³Błogosławieństwo ginącego przychodziło do mnie, a serce wdowy rozweselałem.

¹⁴Przyodziewałem się w sprawiedliwość i okrywała mnie, moja prawość była mi niczym płaszcz i zawój.

¹⁵Byłem oczami dla niewidomego, byłem też nogami dla chromego.

¹⁶Byłem ojcem dla potrzebujących i rozpatrywałem sprawę tego, którego nie znałem.

¹⁷Łamałem kły krzywdziciela i wyrywałem zdobycz z jego zębów.

¹⁸I mówiłem: Odejdę[349] z moim gniazdem[350] i jak piasku namnożę moich dni.[351]

¹⁹Mój korzeń otwiera się ku wodzie i rosa nocuje w mych gałęziach.

²⁰Moja godność będzie ze mną [wciąż] na nowo, a mój łuk będzie sprawny w mojej ręce.

²¹Słuchano mnie i czekano na mnie, i w milczeniu przyjmowano moją radę.

²²Po moich słowach [już nic] nie zmieniano, moja mowa skapywała na nich.

²³Czekali na mnie jak na deszcz i rozwierali swe usta [jak] na deszcz wiosenny.

²⁴Uśmiechałem się do nich, gdy tracili wiarę,[352] a światła mojego oblicza nie lekceważyli.[353]

²⁵Wybierałem im drogę i zasiadałem [jak] wódz, i przebywałem jak król wśród zastępu, jak ten, który pociesza żałobników.