Read Ewangeliczny Instytut Biblijny Joba 3 Bible Online

Joba 3 - Ewangeliczny Instytut Biblijny bible

Joba 3

¹Potem Job otworzył swoje usta i przeklął swój dzień.[32]

²Job odezwał się i powiedział:

³Oby dzień, w którym się urodziłem, nie miał miejsca — ani noc, gdy powiedziano: Poczęto mężczyznę![33]

⁴Ten dzień! Oby nie [wyszedł z] ciemności, oby z wysoka nie upomniał się o niego Bóg ani nie zabłysła nad nim jutrzenka![34]

⁵Oby zawładnęła nim ciemność i cień śmierci, rozsiadł się na nim [gęsty] obłok [i] wypłoszyły go [wszelkie] mroki[35] dnia!

⁶Tę noc? Niechby pochłonął ją mrok, nie cieszyła się,[36] że jest wśród dni roku, [ani] nie weszła w poczet miesięcy!

⁷O, gdybyż ta noc była niepłodna, nie zabrzmiał w niej radosny krzyk!

⁸Gdybyż ją przeklęli zaklinacze dnia, potrafiący [skutecznie] podrażnić Lewiatana!

⁹Gdybyż wtedy zgasły gwiazdy świtania! [Gdybyż] oczekiwała światła — i nie było go, i nie zobaczyła wcale powiek ranka,

¹⁰bo nie zamknęła przede mną drzwi łona i nie ukryła znoju przed moimi oczami!

¹¹Dlaczego nie umarłem przy porodzie,[37] nie wyszedłem z łona — i nie zgasłem?

¹²Dlaczego przyjęły mnie kolana, po cóż były te [dwie] piersi, abym ssał?

¹³Owszem, leżałbym teraz i był cicho, spałbym właśnie i zażywał odpoczynku

¹⁴z królami i radcami ziemi, którzy [niegdyś] podnosili ruiny,[38]

¹⁵lub z książętami, bogatymi w złoto, którzy swe domy napełniali [kiedyś] srebrem.

¹⁶Lub dlaczego nie stałem się jak poroniony płód i pogrzebany, jak niemowlęta, które nie ujrzały światła?

¹⁷Tam bezbożni zaprzestają szaleństw i tam odpoczywają zmęczeni, [bez] siły.

¹⁸Spoczywają tam razem więźniowie, nie słyszą głosu nadzorcy.

¹⁹Są tam mały i wielki pospołu, i niewolnik uwolniony od pana.

²⁰Dlaczego [On] daje[39] nieszczęsnemu[40] światło i życie rozgoryczonym na duszy —

²¹tym, którzy czekają na śmierć, a jej nie ma, którzy chcą się do niej dokopać bardziej niż do skarbów ukrytych,

²²którzy cieszą się wielce, że dotarli do grobu —

²³człowiekowi, przed którym droga jest skryta i którego Bóg zewsząd osaczył?[41]

²⁴Bo przed jedzeniem[42] nachodzi mnie wzdychanie i rozlewa się jak woda mój jęk.

²⁵Bo to, czego się bałem, mnie dopadło, przyszło do mnie to, czego się obawiałem.

²⁶Nie wytchnąłem ani nie odetchnąłem, ani nie odpocząłem — a już nadeszła trwoga.