Read Ewangeliczny Instytut Biblijny Joba 41 Bible Online

Joba 41 - Ewangeliczny Instytut Biblijny bible

Joba 41

¹Oto nadzieja [każdego, kto chciałby go schwytać], okaże się złudna! Czy już na jego widok nie byłby powalony?

²Nie ma zuchwałego, który by go drażnił,[496] a kim jest ten, który chciałby stanąć przede Mną?[497]

³Kto Mi wystąpi, abym mu odpłacił?[498] Pod całym niebem nie ma takiego![499]

⁴Nie mogę zamilczeć o jego członkach, o sprawie jego siły i o jego pięknych[500] proporcjach.

⁵Kto odkryje wierzch jego szaty?[501] Kto podejdzie do jego podwójnej szczęki?[502]

⁶Kto otworzy wrota jego paszczy? Groza wokoło jego zębów!

⁷Jego grzbiet[503] to rzędy tarcz, zamknięte ciasną[504] pieczęcią.

⁸Jedna do drugiej przylega, a pomiędzy nimi nie przejdzie podmuch.

⁹Jedna z drugą jest spojona, zwierają się i nie dzielą.

¹⁰Jego parskanie[505] błyska światłem, a jego oczy są jak powieki zorzy.

¹¹Z jego paszczy wychodzą pochodnie, pryskają iskry[506] ognia.

¹²Z jego nozdrzy[507] wychodzi dym jak z parującego garnka lub z kotła.[508]

¹³Jego oddech rozpala węgle, a z jego paszczy wychodzi płomień.

¹⁴W jego karku spoczywa moc, a przed nim zatacza się[509] trwoga.[510]

¹⁵Fałdy jego cielska są złączone, odlane na nim, nieruchome.

¹⁶Jego serce[511] jest odlane jak kamień, a odlane jak dolny kamień młyński.

¹⁷Gdy się podnosi, drżą najdzielniejsi,[512] [ich] złamane [szeregi] nie trafiają.

¹⁸Dosięgający go miecz nie jest w stanie się ostać, ani dzida, ani pocisk,[513] ani włócznia.[514]

¹⁹Żelazo uważa za słomę, a miedź za drzewo zbutwiałe.[515]

²⁰Nie odpędza go strzała z łuku,[516] kamienie z procy zamieniają mu się na sieczkę.

²¹Maczuga[517] uważana jest za plewę i kpi z grzechotania włóczni.

²²Od spodu ma ostre[518] skorupy, miażdży[519] [ich] broną błoto.

²³Sprawia, że głębina bulgoce jak kocioł, morze podnosi się jak [wrząca] maź.[520]

²⁴Rozświetla za sobą ścieżkę, myślałby ktoś, że otchłań pokryta jest siwizną.

²⁵Nie ma na prochu [ziemi] jemu podobnego — stworzonego bez lęku.

²⁶Na wszystko, co wzniosłe, spogląda [z góry], on, król nad wszystkimi synami dumy.[521]