Read Ewangeliczny Instytut Biblijny Joba 7 Bible Online

Joba 7 - Ewangeliczny Instytut Biblijny bible

Joba 7

¹Czy nie żołnierką dla człowieka jest być na ziemi, a jego dni — czy nie są jak dni najemnika?[89]

²Jak niewolnikowi spragnionemu cienia[90] i jak najemnikowi oczekującemu swej zapłaty,

³tak mi przydzielono miesiące marności i wyznaczono mi [całe] noce niedoli.

⁴Gdy się kładę, pytam: Kiedy wstanę?[91] — a [sporo] mierzy wieczór[92] — i przewracam się z boku na bok po świt.[93]

⁵Moje ciało obleczone w robactwo[94] i grudę[95] prochu, moja skóra twardnieje[96] i cieknie.[97]

⁶Moje dni umykają mi jak czółenko[98] i przemijają pozbawione nadziei.[99]

⁷Pamiętaj, że tchnieniem[100] jest me życie, moje oko nie ujrzy już szczęścia.

⁸Nie zobaczy mnie oko patrzącego, twe oczy na mnie — a mnie nie ma!

⁹Rozpływa się obłok i znika; tak ze schodzącym do Szeolu[101] — nie wraca.

¹⁰Nie powróci już do swego domu, nie zapozna się już z nim jego miejsce.

¹¹I ja nie powstrzymam ust — będę mówił w przygnębieniu mego ducha — będę narzekał w goryczy mojej duszy.

¹²Czy ja jestem morzem[102] lub potworem morskim, że stawiasz przy mnie straż?

¹³Gdy pomyślę: Pocieszy mnie moje posłanie, moje łoże ulży mi w narzekaniu,

¹⁴to straszysz mnie snami i przerażasz mnie widziadłami,

¹⁵tak że wolałaby uduszenie[103] moja dusza, śmierć [zamiast kołatania się w] mych kościach.

¹⁶Mam dość! Nie chcę żyć [tu] na wieki! Odstąp ode mnie, bo parą są me dni!

¹⁷Czym jest śmiertelnik, że czynisz go tak ważnym i że przykładasz do niego swe serce,

¹⁸że go nawiedzasz co rano i co chwila doświadczasz?

¹⁹Kiedy przestaniesz się we mnie wpatrywać i ulżysz mi, abym przełknął moją ślinę?

²⁰Jeśli zgrzeszyłem,[104] to co Ci uczyniłem, [o Ty], stróżu człowieka? Dlaczego wystawiasz mnie sobie na cel,[105] tak że sam stałem się dla siebie[106] ciężarem?

²¹I dlaczego nie usuwasz mej nieprawości i nie przebaczasz mojej winy? Bo wkrótce legnę[107] w prochu, a gdy mnie będziesz wypatrywał — mnie nie będzie.