Read Ewangeliczny Instytut Biblijny Joba 9 Bible Online

Joba 9 - Ewangeliczny Instytut Biblijny bible

Joba 9

¹A Job odpowiedział w te słowa:

²Doprawdy,[117] wiem, że tak jest. Jak mógłby śmiertelnik mieć rację[118] przed Bogiem?

³Gdyby chciał się z Nim spierać,[119] nie odpowiedziałby nawet na jedną rzecz spośród tysiąca![120]

⁴Mądry On sercem i potężny siłą; któż Mu się oprze i wyjdzie cało?

⁵On przenosi góry, zanim się spostrzegą, przewraca je w swoim gniewie.

⁶Przesuwa ziemię z jej miejsca, tak że drżą jej filary.

⁷Mówi do słońca — i ono nie wschodzi, i kładzie pieczęć na gwiazdach.

⁸Sam rozpościera niebiosa i kroczy po falach morskich.

⁹On stworzył Niedźwiedzicę, Oriona, Plejady i Gwiazdozbiór Południa.

¹⁰Czyni rzeczy wielkie [i] niezbadane, i cuda, których nie ma liczby.

¹¹Oto przechodzi koło mnie, a tego nie widzę, mija — i nie zauważam Go.

¹²Oto zabiera — i kto Mu odbierze? Kto Mu powie: Co czynisz?

¹³Bóg nie cofa swojego gniewu, ugięli się pod nim[121] pomocnicy Rahaba.

¹⁴Jakże ja miałbym Mu odpowiedzieć? Jakich słów dobrać przy Nim?

¹⁵Choćbym miał rację, nie umiałbym [Mu] odpowiedzieć, błagałbym o litość mojego sędziego.

¹⁶Choćbym zawołał, a On odpowiedział,[122] nie uwierzyłbym, że usłyszał mój głos,

¹⁷Ten, który burzą mnie uderza i bez przyczyny mnoży moje rany.

¹⁸Nie daje mi odetchnąć na duchu, lecz nasyca mnie goryczą.

¹⁹Co do siły — oto jest mocarzem, a co do słuszności — kto Go pozwie?

²⁰Choćbym miał rację, usta by mnie potępiły, choćbym był nienaganny — wykazałby[123] mą podłość.

²¹Jestem nienaganny! Nie znam własnej duszy! Gardzę swoim życiem!

²²[Wszystko] to jedno! Dlatego mówię: On gubi nienagannego i bezbożnego.

²³Gdy bicz nagle zabija, z rozpaczy niewinnych szydzi.

²⁴Gdy ziemia wydana jest w rękę bezbożnika, oblicze jej sędziów zakrywa — jeśli nie On, to kto?

²⁵A moje dni były szybsze niż goniec, przemknęły, nie zobaczyły nic dobrego.

²⁶Pomknęły jak łodzie z trzciny, jak orzeł pikujący na żer.

²⁷Gdy pomyślę: Zapomnę o mej skardze, odmienię oblicze, wypogodnieję,

²⁸to lęk przebiega wszystkie me kości, wiem, że mnie nie uznasz niewinnym.

²⁹Skoro Ja [i tak] jestem potępiony,[124] po co na próżno się staram?

³⁰Choćbym się obmył[125] wodą ze śniegu i umył ługiem swe ręce,

³¹to i tak pogrążyłbyś mnie w bagnie[126] i brzydziłyby się mną moje szaty.

³²Bo On nie jest człowiekiem jak ja, bym Mu mógł odpowiedzieć, byśmy razem mogli stanąć przed sądem.

³³Nie ma między nami rozjemcy, który położyłby rękę na nas obu,

³⁴odsunął ode mnie Jego rózgę, tak bym nie musiał się jej bać.

³⁵Mówiłbym i nie bał się Jego, bo nie tak [mogę] ja [sam] ze sobą.[127]