Read Ewangeliczny Instytut Biblijny Psalmy 102 Bible Online

Psalmy 102 - Ewangeliczny Instytut Biblijny bible

Psalmy 102

¹Modlitwa strapionego, gdy omdlewa i swoją troskę wylewa przed JHWH.[912]

²JHWH, wysłuchaj mojej modlitwy I niech dotrze do Ciebie moje wołanie [o pomoc]!

³Nie ukrywaj przede mną swego oblicza, W dniu mojej niedoli skłoń ku mnie swoje ucho, W dniu, gdy [Cię] wzywam, Odpowiedz mi bez zwlekania.

⁴Nikną bowiem niczym w dymie moje dni, Moje kości rozpalone jak piec.[913]

⁵Moje serce jest jak trawa, pognieciona i wyschnięta, Tak że zapomniałem posilić się mym chlebem.[914]

⁶Od głosu mego wzdychania Moja kość przyschła mi do ciała.

⁷Jestem podobny do pustynnej sowy, Stałem się jak puchacz wśród ruin.

⁸Czuwam — i jestem Jak samotny ptak na dachu.

⁹Cały dzień znieważają mnie moi wrogowie, Moi naśmiewcy[915] mnie przeklinają.[916]

¹⁰Tak, proch jadam jak chleb, A swój napój mieszam ze łzami

¹¹Z powodu Twego wzburzenia i Twojej zapalczywości — Gdyż podniosłeś mnie i rzuciłeś.

¹²Moje dni są jak wydłużony cień,[917] A ja [sam] usycham jak trawa.

¹³Ale Ty, JHWH, trwasz na wieki, I wspominanie Ciebie[918] z pokolenia w pokolenie.

¹⁴Ty powstaniesz, zmiłujesz się nad Syjonem, Bo czas zlitować się nad nim, Bo nadeszła wyznaczona pora.

¹⁵Bo Twoi słudzy lgną[919] do jego kamieni I litują się nad jego prochem.[920]

¹⁶Narody zaś bać się będą imienia JHWH,[921] I wszyscy królowie ziemi[922] Twojej[923] chwały,

¹⁷Gdyż JHWH odbudował Syjon, Ukazał się w swojej chwale,[924]

¹⁸Przychylił się do modlitwy obdartego[925] I nie pogardził ich modlitwą.

¹⁹Niech to zapiszą dla przyszłego pokolenia I niech lud, [który ma być] stworzony, chwali JH[WH],

²⁰Gdyż spojrzał ze swej świętej wysokości[926] — JHWH z niebios przyjrzał się ziemi[927] —

²¹By wysłuchać jęku więźnia I uwolnić skazanych na śmierć,[928]

²²Aby ogłaszano imię JHWH na Syjonie I Jego chwałę w Jerozolimie,

²³Gdy się razem zgromadzą narody I królestwa, aby służyć JHWH.

²⁴Wyczerpał[929] w drodze moją siłę,[930] Skrócił moje dni.

²⁵Powiedziałem: Boże mój, Nie zabieraj mnie w połowie moich dni, Twoje lata trwają z pokolenia w pokolenie.[931]

²⁶Dawno temu posadowiłeś ziemię[932] I niebiosa są dziełem[933] Twoich rąk.

²⁷One zginą, a Ty pozostaniesz, I wszystkie one zniszczeją jak szata; Jak odzienie[934] zmieniane przeminą.

²⁸Ale Ty — ten sam I nie skończą się Twoje lata.

²⁹Synowie Twoich sług zamieszkają I ich nasienie[935] będzie umocnione przed Tobą.[936]