Read Ewangeliczny Instytut Biblijny Przypowieści Salomona 1 Bible Online

Przypowieści Salomona 1 - Ewangeliczny Instytut Biblijny bible

Przypowieści Salomona 1

¹Przypowieści[1] Salomona, syna Dawida, króla Izraela:

²Dla poznania mądrości[2] i karności,[3] dla zrozumienia wywodów rozumu,[4]

³dla przyjęcia pouczeń[5] o byciu roztropnym,[6] o sprawiedliwości,[7] sądzie[8] i prawości,[9]

⁴dla udzielenia prostym[10] przezorności,[11] [a] młodym poznania[12] i rozwagi.[13]

⁵Niech mądry słucha[14] i pomnaża wiedzę,[15] a rozumny[16] niech nabywa wskazówek,[17]

⁶by zrozumieć przypowieść i przenośnię,[18] słowa mędrców oraz ich zagadki.

⁷Bojaźń JHWH[19] jest początkiem poznania; głupcy gardzą mądrością i karnością.[20]

⁸Słuchaj, mój synu, pouczenia swego ojca i nie porzucaj nauki[21] swojej matki,[22]

⁹bo one są wdzięcznym wieńcem na twej głowie i naszyjnikiem[23] na twojej szyi!

¹⁰Jeśli, mój synu, chcą cię zwabić grzesznicy, nie ulegnij [namowom]!

¹¹Gdyby mówili: Chodź z nami! Zasadźmy się na krew, bez przyczyny zaczatujmy na niewinnego,

¹²pochłoniemy ich żywcem jak Szeol i w całości — jak schodzących do grobu.

¹³Nagrabimy wszelkich cennych bogactw, napełnimy łupem nasze domy.

¹⁴Rzuć swój los między nami, jedna kiesa będzie u nas wszystkich!

¹⁵Nie idź, mój synu,[24] w drogę razem z nimi, powstrzymaj swoją nogę od ich ścieżki!

¹⁶Gdyż ich nogi biegną ku złu i śpieszą ku rozlewowi krwi.[25]

¹⁷Lecz na darmo zasypano ziarnem sieć na oczach wszelkiego ptactwa![26]

¹⁸Oni bowiem zasadzają się na własną krew, czatują na własne dusze.

¹⁹Takie są ścieżki wszystkich chciwych zysku: odbiera on duszę własnych panów.[27]

²⁰Mądrość[28] głośno woła[29] na zewnątrz, podnosi swój głos na placach,

²¹woła na rogu [ulic pełnych] zgiełku,[30] wygłasza swe mowy u wejścia w miejskich bramach:

²²Jak długo [wy], prości, chcecie kochać się w prostactwie, wy, szydercy, zachwycać się szyderstwem i wy, głupcy, nienawidzić poznania?

²³Zawróćcie na moje ostrzeżenie! Oto wylewam przed wami mego ducha, obwieszczam wam moje słowa.

²⁴Ponieważ wołałam, a nie chcieliście słuchać, wyciągałam swą rękę, ale nikt nie zważał,

²⁵i porzuciliście całą moją radę, nie przyjęliście mojego ostrzeżenia,[31]

²⁶dlatego i ja śmiać się będę z waszej klęski, wyszydzę, gdy ogarnie was strach —

²⁷gdy padnie na was zagłada[32] niczym burza i wasza klęska nadciągnie jak wichura, gdy dosięgnie was udręka i strapienie.

²⁸Wtedy wzywać mnie będą, lecz im nie odpowiem, poszukiwać mnie, ale mnie nie znajdą.

²⁹[To] dlatego, że nienawidzili poznania i nie obrali bojaźni JHWH.

³⁰Nie przyjęli mojej rady, pogardzili moim każdym ostrzeżeniem.

³¹Dlatego będą jedli z owocu swojej drogi i nasycą się swoimi wymysłami.

³²Bo odstępstwo[33] prostych ich zabija, a beztroska głupców ich gubi.

³³Lecz kto mnie słucha, będzie mieszkał bezpiecznie, będzie wolny od strachu przed złem.[34]