Read Ewangeliczny Instytut Biblijny Przypowieści Salomona 17 Bible Online

Przypowieści Salomona 17 - Ewangeliczny Instytut Biblijny bible

Przypowieści Salomona 17

¹Lepsza kromka suchego chleba, a przy tym spokój,[352] niż dom pełen biesiad ofiarnych[353] i kłótni.

²Rozumny sługa będzie panował nad synem, który przynosi wstyd, i wraz z jego braćmi będzie miał udział w dziedzictwie.

³Tygiel wytapia srebro, a piec złoto, a tym, który bada serca, jest JHWH.

⁴Niegodziwy zważa na nieprawe wargi, oszust nadstawia ucha na złośliwy język.[354]

⁵Kto śmieje się z ubogiego, urąga jego Stwórcy, kto cieszy się z nieszczęścia, nie ujdzie bez kary.

⁶Koroną starców są synowie synów, a chlubą synów są ich ojcowie.[355]

⁷Głupiemu nie przystoi wzniosła[356] mowa, tym mniej szlachetnemu[357] mowa kłamliwa.

⁸Kamieniem magicznym jest prezent[358] w oczach właściciela, dokądkolwiek się on zwróci, doświadcza powodzenia.

⁹Zakrywa nieprawość ten, komu zależy na miłości;[359] lecz kto o niej rozpowiada, rozdziela przyjaciół.

¹⁰Nagana dotyka rozumnego głębiej, niż głupiego sto batów.[360]

¹¹Niegodziwy dąży jedynie do buntu, lecz wyprawią przeciw niemu okrutnego posłańca.

¹²Lepiej człowiekowi spotkać niedźwiedzicę, której zabrano młode, niż głupca w przystępie jego głupoty.

¹³Nie odstąpi zło od domu tego, kto złem odpłaca za dobro.

¹⁴Początek kłótni jest jak wypuszczenie wody, więc zaniechaj tego, zanim wybuchnie spór.[361]

¹⁵Ten, kto usprawiedliwia bezbożnego, i ten, kto skazuje sprawiedliwego — obaj są ohydą dla JHWH.

¹⁶Po co pieniądze w ręku głupca? Na zakup mądrości. Lecz brak mu na to rozumu.

¹⁷Przyjaciel[362] kocha w każdym czasie, rodzi się bratem w niedoli.

¹⁸Człowiekiem nierozumnym jest ten, kto przyklaskuje w dłoń,[363] kto daje poręczenie za swojego bliźniego.

¹⁹Kto kocha nieprawość, kocha zwadę; kto podwyższa swe wejście,[364] zaprasza włamanie.

²⁰Przewrotny sercem nie znajdzie dobra, a człowiek pokrętnego języka wpada w nieszczęście.

²¹Kto spłodził głupca, to na swoje zmartwienie, ojciec szaleńca[365] nie dozna radości.

²²Wesołe serce sprzyja uzdrowieniu;[366] lecz przygnębiony duch wysusza kości.[367]

²³Bezbożny przyjmuje prezent z zanadrza, aby naginać ścieżki prawa.

²⁴Twarz roztropnego zwrócona ku mądrości, lecz oczy głupca [błądzą] po krańcach ziemi.

²⁵Syn głupi jest utrapieniem dla ojca i goryczą dla swojej rodzicielki.

²⁶Niedobre jest wymierzanie sprawiedliwemu choćby grzywny, i niesłuszne jest chłostanie szlachetnych.

²⁷Kto oszczędza swych słów, wie, [czym jest] wiedza, a kto zachowuje spokój ducha,[368] jest człowiekiem rozumnym.

²⁸Nawet głupiec, gdy milczy, uchodzi za mądrego, za rozumnego — gdy zamyka usta.