Read Ewangeliczny Instytut Biblijny Przypowieści Salomona 6 Bible Online

Przypowieści Salomona 6 - Ewangeliczny Instytut Biblijny bible

Przypowieści Salomona 6

¹Jeśli poręczyłeś za swego bliźniego, mój synu,[84] przyklasnąłeś w dłonie za obcego,[85]

²zostałeś usidlony przez słowa swoich ust, schwytany przez słowa swoich ust,

³uczyń to, mój synu, i bądź wolny, bo znalazłeś się w ręku swego bliźniego: Idź, upokórz się i nalegaj na swego bliźniego,

⁴nie daj zasnąć swoim oczom ani zdrzemnąć się swoim powiekom.

⁵Wyrwij się jak gazela z ręki[86] i jak ptak z ręki ptasznika.[87]

⁶Udaj się, leniu, do mrówki, przyjrzyj się jej drogom i zmądrzej.[88]

⁷Nie ma ona wodza, nadzorcy ani władcy,

⁸a w lecie przygotowuje swój chleb i w żniwa gromadzi swą żywność.[89]

⁹Jak długo, leniu, będziesz leżał? Kiedy podniesiesz się ze snu?

¹⁰Trochę pospać, trochę podrzemać, trochę założyć ręce, by odpocząć —

¹¹i tak zaskoczy cię ubóstwo jak włóczęga, a niedostatek jak człowiek uzbrojony.[90]

¹²Niegodziwiec,[91] człowiek nieprawy, chodzi z fałszem na ustach,

¹³mruga oczami, szura nogami, pokazuje palcami —

¹⁴w jego sercu przewrotność, cały czas knuje zło — sieje niezgodę.[92]

¹⁵Dlatego nagle zaskoczy go nieszczęście, szybko zostanie złamany — i nie będzie ratunku.

¹⁶Oto sześć rzeczy, których nienawidzi JHWH, siedem, które są obrzydliwością dla Jego duszy:

¹⁷wyniosłe oczy, kłamliwy język i ręce, które przelewają krew niewinną;

¹⁸serce, które knuje niegodziwe plany, nogi skore, aby biec do zła,

¹⁹fałszywy świadek, który szerzy kłamstwa, i [człowiek] siejący niezgodę między braćmi.

²⁰Zachowuj przykazanie swego ojca, mój synu, i nie porzucaj pouczenia swojej matki.

²¹Zawiązuj je zawsze u serca, przewiązuj je sobie wokół szyi.

²²Gdy pójdziesz, będzie ci przewodzić, kiedy spoczniesz, będzie cię strzec, a gdy się zbudzisz, przemówi do ciebie,

²³bo przykazanie jest pochodnią, nauka światłem, a napomnienia do karności — drogą życia.

²⁴Ustrzegą cię one od złej kobiety,[93] od gładkiego języka cudzej.

²⁵Nie pragnij[94] w swym sercu jej piękna, niech nie schwyta cię swoimi powiekami,

²⁶bo zapłatą kobiety nierządnej [bywa nawet] bochenek chleba,[95] a kobieta [innego] mężczyzny poluje na cenną duszę.[96]

²⁷Czy człowiek może zgarnąć do zanadrza ogień i nie spalić przy tym odzienia?

²⁸Czy człowiek może chodzić po rozżarzonym węglu i nie poparzyć [przy tym] stóp?

²⁹Tak jest z tym, który chodzi do żony swego bliźniego: Ściągnie na siebie winę ten, kto jej dotyka.

³⁰Czy nie pogardza się złodziejem za to, że kradnie, choćby robił to z głodu, po to, by się najeść?[97]

³¹Gdy go złapią, musi oddać po siedmiokroć, musi oddać całe mienie swego domu.

³²Temu jednak, kto cudzołoży z kobietą, brakuje rozumu,[98] niech to robi ten, kto chce zgubić swoją duszę.

³³Doigra się sińców i niesławy i nie zmaże swojej hańby.

³⁴Zazdrość bowiem [podsyci] gniew męża, nie będzie on pobłażał w dniu zemsty;

³⁵nie zechce spojrzeć na żaden okup[99] — nie zechce go, choćbyś mnożył prezenty.[100]