Read Ewangeliczny Instytut Biblijny Księga Kaznodziei 3 Bible Online

Księga Kaznodziei 3 - Ewangeliczny Instytut Biblijny bible

Księga Kaznodziei 3

¹Wszystko ma swój czas i każda sprawa ma swą porę pod niebem:

²Czas rodzenia i czas umierania; czas sadzenia i czas wykorzeniania.

³Czas zabijania i czas leczenia; czas burzenia i czas budowania.

⁴Czas płaczu i czas śmiechu; czas żalu i czas tańców.

⁵Czas rozrzucania kamieni i czas ich zbierania; czas przytulania i czas bez przytulania.

⁶Czas szukania i czas gubienia; czas przechowywania i czas wyrzucania.

⁷Czas rozdzierania i czas zszywania; czas milczenia i czas mówienia.

⁸Czas miłości i czas nienawiści; czas wojny i czas pokoju.

⁹Jaki pożytek ma pracujący z tego, że się trudzi?

¹⁰Widziałem zadanie, które Bóg zadał ludziom, aby się nim zajmowali.

¹¹Wszystko uczynił pięknym w swoim czasie, również wieczność włożył w ich serca, tak jednak, by człowiek nie mógł doszukać się [sensu] dzieła, którego dokonał Bóg, od początku do końca.

¹²Poznałem, że nic nie jest dla nich lepsze niż to, by się radować i czynić dobrze — póki żyją.

¹³Również to, że każdy człowiek może jeść i pić, i widzieć to, co dobre, przy całym swoim trudzie, jest darem Boga.

¹⁴Wiem także, że: Wszystko, co Bóg czyni, trwać będzie na wieki — nic do tego dodać i nic ująć z tego, Bóg natomiast to czyni, aby bano się Jego.

¹⁵To, co było, znów będzie, i co ma być, już było, Bóg także poszukuje[30] tego, co szukane.[31]

¹⁶I jeszcze to widziałem pod słońcem: Miejsce prawa? Tam może być niegodziwość. A miejsce sprawiedliwości? Tam może być bezbożny.[32]

¹⁷Powiedziałem sobie w swym sercu: Sprawiedliwego i bezbożnego będzie sądził Bóg, bo na każdą sprawę jest pora, właściwa pora na każdy czyn.

¹⁸I powiedziałem sobie w swym sercu: Ze względu na synów ludzkich Bóg, by ich oczyścić,[33] chce im pokazać, że są zwierzętami — sami dla siebie.

¹⁹Bo los synów ludzkich i los zwierząt — los ich taki sam. Jak ci umierają, tak umierają tamte — i wszyscy mają takiego samego ducha.[34] Człowiek nie ma żadnej przewagi nad zwierzęciem. Bo wszystko jest marnością.

²⁰Wszystko idzie na jedno miejsce. Wszystko powstało z prochu i wszystko w proch się obraca.

²¹Kto wie, czy duch synów ludzkich wznosi się ku górze, a duch zwierząt zstępuje w dół, do ziemi?

²²Zauważyłem więc, że nie ma nic lepszego niż to, by człowiek cieszył się ze swoich dzieł — taki jest jego dział. Bo: Kto może mu pokazać, co stanie się po nim?