Read Ewangeliczny Instytut Biblijny Izajasza 44 Bible Online

Izajasza 44 - Ewangeliczny Instytut Biblijny bible

Izajasza 44

¹Lecz teraz słuchaj, Jakubie, mój sługo, i ty, Izraelu, którego wybrałem.

²Tak mówi JHWH, twój Stwórca, który cię kształtuje od łona[929] i wspomaga:[930] Nie bój się, mój sługo, Jakubie, i Jeszurunie,[931] którego wybrałem!

³Gdyż wyleję wody na spragniony [grunt] i strumienie na wyschnięty ląd. Wyleję[932] mego Ducha na twoje nasienie i moje błogosławieństwo na twoich potomków,

⁴i wystrzelą pomiędzy[933] trawą jak topole nad strumieniami[934] wód.

⁵Ten powie: Ja jestem dla JHWH! Ten zawoła w imieniu Jakuba, a ten wypisze na swej ręce: Należy do JHWH — i będzie tytułował[935] [się] imieniem Izraela.

⁶Tak mówi JHWH, Król Izraela, i jego Odkupiciel, JHWH Zastępów:[936] Ja jestem pierwszy i Ja ostatni — i oprócz Mnie nie ma Boga.

⁷Kto jest jak Ja?[937] Niech się odezwie! Niech to ogłosi i niech Mi to przedstawi![938] Począwszy od ustanowienia przeze Mnie wiecznego ludu i [rzeczy] przyszłych, tych,[939] które nadchodzą — niech mu ogłaszają!

⁸Nie trwóżcie się ani się nie lękajcie![940] Czy od dawna nie przekazywałem wam i nie głosiłem? A wy jesteście moimi świadkami — czy jest Bóg oprócz Mnie? Nie ma Opoki, nie znam [żadnej].

⁹Wytwórcy bożków — oni wszyscy są niczym, a ich cacka nie przynoszą pożytku, ich świadkowie — oni[941] nie widzą ani nie wiedzą, że okryją się wstydem.

¹⁰Kto tworzy bóstwo i odlewa bożka na nic nieprzydatnego?[942]

¹¹Oto[943] wszyscy jego towarzysze[944] okryją się wstydem! A rzemieślnicy? Oni są z ludzi. Niech się wszyscy zbiorą i staną, przelękną się i, razem wzięci,[945] zawstydzą.

¹²Kowal: Przecinak[946] — i porobił w żarze, formuje go młotkiem i wykonuje go siłą swojego ramienia; gdy jest głodny — nie ma siły, nie pije wody — omdlewa.

¹³Stolarz: Rozciąga[947] sznur, kreśli jego zarysy ołówkiem,[948] wyrabia go dłutem, wymierza go cyrklem i wykonuje go na wzór człowieka, jako piękną postać ludzką do ustawienia w domu.[949]

¹⁴Naścina sobie cedrów i weźmie cyprys[950] lub dąb, suszy go między drzewami lasu. Zasadza cedr,[951] a deszcz daje mu wzrost,

¹⁵i jest[952] człowiekowi na opał — bierze z nich, aby się ogrzać, tak, rozpala, by napiec chleba; tak[953] — robi również bóstwo i mu się kłania! Czyni z niego bożka i przed nim pada!

¹⁶Połowę jego spalił w ogniu, na jego połowie mięso — je, pieczeń z rusztu[954] — i najada się; tak, rozgrzewa się i mówi: Ach, rozgrzałem się, pooglądałem[955] ogień!

¹⁷A jego resztę na bóstwo — przeznaczył na swego bożka![956] Pada przed nim i kłania mu się, i modli się do niego,[957] i mówi: Ratuj mnie, bo jesteś moim bogiem!

¹⁸Nie rozpoznają i nie rozumieją, bo zasmarowane ich oczy przed widzeniem, ich serca przed zrozumieniem.

¹⁹I [nikt] nie bierze sobie tego do serca, brak [mu] poznania i brak [mu] rozumu, by powiedzieć:[958] Jego połowę spaliłem w ogniu i — tak! — napiekłem na jego węglach chleba, upiekłem mięso i najadłem się, a z reszty zrobiłem ohydztwo,[959] by się przed pniem[960] drewna kłaniać.

²⁰Kto się zadaje[961] z popiołem, tego zwodzi omamione serce, i nie uratuje swojej duszy,[962] i nie powie: Czy nie kłamstwo trzymam w mej prawicy?

²¹Pamiętaj o tym, Jakubie, i ty, Izraelu, gdyż ty jesteś moim sługą, stworzyłem cię, jesteś moim sługą, Izraelu, nie będziesz przeze Mnie zapomniany.[963]

²²Starłem[964] jak ciemny obłok twe przestępstwa i jak chmurę twoje grzechy: Zawróć do Mnie, bo cię odkupiłem.

²³Śpiewajcie, niebiosa, bo JHWH [to] uczynił, dmijcie [w trąby], głębie ziemi,[965] wystrzelcie, góry, radością, lesie, a w nim wszystkie drzewa, gdyż JHWH odkupił Jakuba i wsławił się w Izraelu!

²⁴Tak mówi JHWH, twój Odkupiciel i twój Stwórca od łona [matki]: Ja jestem JHWH, który czyni wszystko! Ja sam rozpiąłem niebiosa [i] rozciągnąłem ziemię — kto był ze Mną?[966]

²⁵Udaremniam znaki gadułów,[967] a z wróżbitów robię głupców, zawracam mędrców z powrotem, a z ich wiedzy czynię niedorzeczność.[968]

²⁶Potwierdzam słowo mego sługi i radę jego posłańców spełniam. Mówię Jerozolimie: Będziesz zamieszkana,[969] a miastom Judy: Będziecie odbudowane. I jej ruiny podźwignę.

²⁷Mówię do głębi: Wyschnij! Osuszę też twoje rzeki.

²⁸Mówię Cyrusowi:[970] Mój pasterzu![971] Wszystkie me pragnienia [on] spełni! I mówię Jerozolimie: Będziesz odbudowana, a świątyni: Posadowią cię.