Read Ewangeliczny Instytut Biblijny Izajasza 47 Bible Online

Izajasza 47 - Ewangeliczny Instytut Biblijny bible

Izajasza 47

¹Zstąp i usiądź w prochu, dziewico, córko Babilonu! Usiądź na[1007] ziemi, nie na tronie, [ty], córko chaldejska, ponieważ już więcej nie będą cię nazywali delikatną i wypieszczoną.

²Weź się do żaren i miel mąkę, odkryj swoją zasłonę,[1008] podwiń suknię, obnaż łydki, przechodź przez rzeki,

³niech będzie odkryta twoja nagość i widoczna twoja hańba! Wezmę pomstę, nie oszczędzę nikogo,[1009]

⁴[mówi][1010] nasz Odkupiciel, Jego imię JHWH Zastępów, Święty Izraela.

⁵Usiądź w milczeniu i wejdź do ciemności, córko chaldejska, gdyż już nie będą cię nazywali panią królestw!

⁶Gniewałem się na mój lud, splugawiłem moje dziedzictwo i wydałem ich w twoją rękę, lecz nie okazałaś im litości, na starców włożyłaś swoje bardzo ciężkie jarzmo.

⁷I powiedziałaś: Na wieki będę i na zawsze [pozostanę] panią. Nie brałaś sobie tych [rzeczy] do serca i nie pamiętałaś o swym końcu.

⁸Lecz teraz słuchaj tego, wygodnisio,[1011] ty, mieszkająca bezpiecznie, mówiąca w swoim sercu: Ja — i nikt więcej! Nie pozostanę wdową i nie doznam utraty dzieci!

⁹Przyjdą na ciebie te dwa [nieszczęścia], niespodzianie w jednym dniu: utrata dzieci i wdowieństwo, według ich pełni przyjdą na ciebie, mimo ogromu twych czarów, mimo twoich bardzo licznych zaklęć.

¹⁰A tak czułaś się ufna w swym złu,[1012] mówiłaś: Nikt mnie nie widzi. Twoja mądrość i twoja wiedza zwiodły cię i mówiłaś w swoim sercu: Ja i żadnej więcej.

¹¹Lecz przyjdzie[1013] na ciebie nieszczęście, nie poznasz jego nadejścia,[1014] i spadnie na ciebie klęska, której nie zdołasz przezwyciężyć, i przyjdzie na ciebie nagle zagłada, której nie przewidzisz.

¹²Stój ze swoimi zaklęciami i z licznymi swoimi czarami, którymi się trudziłaś od młodości, może zdołasz to wykorzystać, może wzbudzisz postrach.[1015]

¹³Jesteś zmęczona mnóstwem swych planów![1016] Niech wstaną i ocalą cię dzielący niebiosa,[1017] obserwatorzy gwiazd, oznajmiający co miesiąc, skąd na ciebie przyjdą[1018] [nieszczęścia].

¹⁴Oto stali się jak słoma, ogień ich pochłania, nie uratują swoich dusz z ręki płomienia! To nie żar dla ich ogrzania,[1019] ognisko, przed którym się siedzi.

¹⁵Tacy stali się dla ciebie ci, z którymi się trudzisz, kupczący z tobą od twojej młodości: powłóczy się — każdy w swoją stronę, nie będzie nikogo, kto by cię ratował.