Read Ewangeliczny Instytut Biblijny Izajasza 51 Bible Online

Izajasza 51 - Ewangeliczny Instytut Biblijny bible

Izajasza 51

¹Słuchajcie Mnie, dążący do sprawiedliwości, wy, którzy szukacie JHWH! Przyjrzyjcie się skale, z której was wyciosano, i kamiennemu szybowi, z którego was wycięto!

²Spójrzcie na Abrahama, swego ojca, i na Sarę, waszą rodzicielkę, bo był jeden, gdy go powołałem, lecz pobłogosławiłem mu[1062] i go rozmnożyłem.

³Tak, JHWH pocieszy Syjon, pocieszy wszystkie jego ruiny i uczyni jego pustkowia jak Eden, a jego pustynię jak ogród JHWH, znajdą się na nim wesele i radość, wdzięczność i dźwięk melodii.

⁴Skupcie się na Mnie, mój ludu, zwróćcie ku Mnie uszy, mój narodzie! Gdyż ode Mnie wyjdzie Prawo,[1063] a mój sąd wzbudzę[1064] jako światło ludów.

⁵Bliska jest moja sprawiedliwość, wyszło moje zbawienie,[1065] moje ramiona będą sądzić ludy, czekają na Mnie wyspy,[1066] wyczekują mojego ramienia.[1067]

⁶Podnieście swoje oczy ku niebu! Spójrzcie na ziemię w dole! Tak! Niebiosa rozwiewają się jak dym, ziemia zdziera się jak szata, a jej mieszkańcy padają jak komary,[1068] ale moje zbawienie będzie trwać na wieki i moja sprawiedliwość nie ustanie.

⁷Słuchajcie Mnie, wy, którzy znacie sprawiedliwość, ludu, w którego sercu jest Prawo! Nie bójcie się zniewag ludzi i nie lękajcie się ich obelg,

⁸gdyż jak szatę stoczy ich mól i jak wełnę pogryzie ich robak, lecz moja sprawiedliwość trwać będzie wiecznie, a moje zbawienie w pokolenie pokoleń.[1069]

⁹Zbudź się! Zbudź się! Przywdziej moc! O, ramię JHWH![1070] Zbudź się — jak za dawnych dni, za odwiecznych pokoleń! Czy nie do ciebie należało rozłupanie[1071] Rahaba,[1072] przebicie morskiego potwora?

¹⁰Czy nie do ciebie należało osuszenie morza, wód wielkiej otchłani, zamiana głębin morza w drogę, aby przeszli odkupieni?

¹¹I wrócą odkupieni[1073] przez JHWH, i przybędą na Syjon z okrzykiem, i wieczna radość będzie nad ich głowami,[1074] dostąpią radości i wesela, ulecą[1075] smutek i wzdychanie.

¹²Ja, Ja jestem tym, który was pociesza. Kim jesteś ty, że się boisz człowieka? On umiera. Lub syna człowieczego? Skoszonej trawy!

¹³A zapomniałeś o JHWH, swoim Stwórcy, który rozpiął niebiosa i założył ziemię? Drżysz ciągle, dzień w dzień, przed furią gnębiciela, gdy zamierza niszczyć. A gdzie jest furia gnębiciela?

¹⁴Zgnębiony [już] pośpieszył do uwolnienia i nie umrze, [i nie pójdzie] do dołu, i nie zabraknie mu chleba.[1076]

¹⁵I Ja, JHWH, jestem twoim Bogiem, wzburzam morze i szumią jego fale — Jego imię JHWH Zastępów.

¹⁶I włożyłem moje słowa w twoje usta, i ukryłem cię w cieniu mojej ręki, aby osadzić niebiosa i założyć ziemię, i powiedzieć Syjonowi: Ty jesteś moim ludem!

¹⁷Zerwij się! Zerwij się! Powstań, Jerozolimo, która piłaś z ręki JHWH kubek Jego wzburzenia, kielich, kubek odurzającego napoju wysączyłaś!

¹⁸Nie miała przewodnika wśród wszystkich synów, których urodziła, i nie miała nikogo, kto by ujął ją za rękę wśród wszystkich synów, których wychowała.

¹⁹Dwa spadły na ciebie ciosy — kto ci okaże współczucie? Spustoszenie i grabież oraz głód i miecz — kim cię pocieszę?[1077]

²⁰Twoi synowie omdlali leżeli na rogach wszystkich ulic, jak antylopa w sieci, napełnieni wzburzeniem JHWH, upomnieniem twojego Boga.

²¹Dlatego posłuchaj tego, biedaczko, oszołomiona, lecz nie winem!

²²Tak mówi twój Bóg, JHWH, i[1078] twój Bóg, [który] prowadzi sprawę swego ludu: Oto biorę z twojej ręki kubek odurzenia, kielich, kubek mojego wzburzenia, już więcej nie będziesz z niego pić!

²³I włożę go do ręki twych oprawców,[1079] którzy mówili twojej duszy: Schyl się, niech przejdziemy [po tobie]! I nadstawiałaś swe plecy jak ziemię, i jak ulicę dla przechodniów.