Read Ewangeliczny Instytut Biblijny Izajasza 57 Bible Online

Izajasza 57 - Ewangeliczny Instytut Biblijny bible

Izajasza 57

¹Sprawiedliwy ginie,[1152] a nikt nie bierze [sobie] tego do serca; ludzie potrafiący dochować wierności[1153] są zabierani, a nikt na to nie zważa! Tak! Z powodu[1154] zła zabierany jest sprawiedliwy,

²wkracza do pokoju, odpoczywają na swoich łożach[1155] — podąża [za nim] jego prawość.[1156]

³Lecz wy, zbliżcie się tutaj, synowie czarownicy, nasienie cudzołożnika — i cudzołóż![1157]

⁴Z kogo się naśmiewacie? Nad kim rozdziawiacie usta, wywieszacie język? Czy to nie wy jesteście dziećmi buntu, nasieniem kłamstwa?

⁵Wy, którzy się parzycie z bóstwami[1158] pod każdym zielonym drzewem, którzy zabijacie dzieci w jarach rzecznych, pod urwiskami skał?

⁶Twój dział[1159] jest wśród gładkich [kamieni] jarów rzecznych! One — one są przydzielone ci losem. Również im wylewałaś ofiary z płynów, składałaś ofiary z pokarmów — czy z ich powodu mam ustąpić?

⁷Na górze wysokiej i wyniosłej rozścieliłaś swoje łoże, tam też wychodziłaś, aby składać rzeźne ofiary.

⁸Za drzwiami i odrzwiami umieszczałaś swoje znaki![1160] Tak! Poza Mną — odkrywałaś i wstępowałaś, poszerzałaś swe łoże[1161] — odcięłaś się [ode Mnie] z ich[1162] [powodu] — kochałaś ich łoże, wyglądałaś członka![1163]

⁹I podróżowałaś[1164] do króla[1165] z olejkiem,[1166] i mnożyłaś perfumy, i wysyłałaś swych posłów daleko, i zmuszałaś się do zejścia aż do Szeolu.

¹⁰Z powodu licznych swych dróg byłaś zmęczona, nie powiedziałaś: Beznadziejnie![1167] Znajdowałaś w sobie dość siły,[1168] dlatego nie osłabłaś.

¹¹I kogo się obawiałaś i bałaś, że kłamałaś i nie pamiętałaś o Mnie, nie położyłaś sobie[1169] na sercu? Czy Ja nie milczałem — i to od dawna?[1170] I Mnie się nie bałaś!

¹²Ja ogłoszę twoją sprawiedliwość i twoje uczynki — i nie przydadzą ci się.

¹³Gdy będziesz krzyczeć, niech cię wybawią roje[1171] twoich [bóstw]! Wszystkie je zaś uniesie wiatr, zabierze powiew, lecz kto się do Mnie ucieka, odziedziczy ziemię i posiądzie moją świętą górę.

¹⁴I powie:[1172] Torujcie! Torujcie! Przygotowujcie drogę! Usuńcie przeszkodę z drogi mojego ludu!

¹⁵Ponieważ tak mówi Wysoki i Wyniosły, Panujący[1173] wiecznie, któremu na imię Święty: Panuję na wysokim i świętym [miejscu],[1174] [lecz jestem też z tym, który jest] skruszony i pokorny duchem, aby ożywić ducha pokornych i ożywić serca skruszonych.

¹⁶Bo nie na wieki toczę spór i nie na zawsze się gniewam, wtedy bowiem duch omdlałby[1175] przede Mną i tchnienie, [które] Ja stworzyłem.

¹⁷Gniewałem się z powodu winy jego niegodziwego zysku[1176] i biłem go — ukryłem się[1177] i byłem zagniewany,[1178] i poszedł, odstępca, drogą swego serca!

¹⁸Jego drogi widziałem — i uleczę go, i poprowadzę go,[1179] i przywrócę[1180] pociechę[1181] jemu i jego żałobnikom,

¹⁹stwarzając owoc[1182] warg:[1183] Pokój! Pokój[1184] dalekiemu i bliskiemu! — mówi Pan — i: Ja go uleczę.

²⁰Lecz bezbożni są jak rzucane[1185] morze, które nie może się uspokoić, a jego wody wyrzucają[1186] muł i błoto.

²¹Nie ma — mówi Bóg — pokoju dla bezbożnych!