Read Ewangeliczny Instytut Biblijny Kapłańska 6 Bible Online

Kapłańska 6 - Ewangeliczny Instytut Biblijny bible

Kapłańska 6

¹I przemówił JHWH do Mojżesza tymi słowy:[115]

²Ktokolwiek zgrzeszy i dopuści się sprzeniewierzenia wobec JHWH przez to, że zaprze się wobec swojego bliskiego[116] rzeczy powierzonej na przechowanie[117] lub rzeczy przekazanej jako zabezpieczenie,[118] lub rzeczy zrabowanej,[119] lub [przez to, że] wyzyskał swojego bliskiego,

³albo [przez to, że] znalazł rzecz zgubioną i zaparł się tego, i przysięgał fałszywie w czymś z tego wszystkiego, co [bywa, że] człowiek robi, aby przez to zgrzeszyć;

⁴jeśli więc tak się stanie, że zgrzeszy i zawini, to zwróci rzecz zrabowaną, którą [sobie] przywłaszczył, lub korzyść zdobytą wyzyskiem, lub rzecz powierzoną na przechowanie, którą przejął jako swoją, albo rzecz zagubioną, którą znalazł,

⁵albo to wszystko,[120] co do czego fałszywie przysięgał — i wynagrodzi to w pełni, i dołoży do tego jeszcze jedną piątą.[121] Temu, do którego to, [co sprzeniewierzył,] należy, odda to w dniu swej ofiary za przewinienie.

⁶A jako swoją ofiarę za przewinienie przyprowadzi do JHWH barana bez skazy, z trzody, według twojego oszacowania; jako ofiarę za przewinienie [przyprowadzi go] do kapłana.[122]

⁷Kapłan zaś dokona za niego przebłagania przed obliczem JHWH — i będzie mu przebaczone, cokolwiek uczynił, by przez to obciążyć się przewinieniem.

⁸I przemówił JHWH do Mojżesza tymi słowy:

⁹Przykaż Aaronowi i jego synom tak: Takie jest prawo dotyczące ofiary całopalnej: Ta ofiara całopalna pozostaje na palenisku ołtarza przez całą noc aż do rana, a ogień ołtarza będzie na nim płonął.

¹⁰Kapłan zaś przywdzieje swoją lnianą szatę i lniane spodnie wdzieje na ciało swoje, i zgarnie popiół, na który ogień strawił ofiarę całopalną na ołtarzu, i złoży go obok ołtarza.

¹¹Następnie zdejmie swoje szaty, a wdzieje szaty inne i wyniesie popiół na zewnątrz obozu, na miejsce czyste.

¹²Jednak ogień na ołtarzu będzie na nim płonął — i nie zgaśnie. Rano zatem kapłan będzie rozpalał na nim drwa i układał na nich ofiarę całopalną, i spalał na niej tłuszcz ofiary pokoju.

¹³Ogień będzie płonął na ołtarzu stale — nie zgaśnie.

¹⁴A takie jest prawo dotyczące ofiary z pokarmów: Składać ją będą[123] synowie Aarona[124] przed obliczem JHWH, z przedniej strony ołtarza.

¹⁵[Składający ją] weźmie z niej[125] w garść najlepszej mąki ofiary z pokarmów wraz z [częścią] jej oliwy oraz całe[126] kadzidło, które jest na ofierze z pokarmów, i spali to na ołtarzu[127] jako przyjemną woń, jako przypomnienie, dla JHWH.

¹⁶Pozostałość zaś ofiary z pokarmów spożyją Aaron i jego synowie. Przaśniki będą spożywane w miejscu świętym, spożyją ją na dziedzińcu namiotu spotkania.

¹⁷Nie będzie się tego piekło na zakwasie, jako ich dział dałem im ją z moich[128] wdzięcznych darów, jest to świętością nad świętościami, podobnie jak ofiara za grzech i jak ofiara za przewinienie.

¹⁸Może ją spożywać każdy mężczyzna wśród synów Aarona. Jest to ustawa wieczna dla waszych pokoleń, [dotycząca] wdzięcznych darów JHWH. Każdy, kto ich dotyka, ma być poświęcony.[129]

¹⁹I przemówił JHWH do Mojżesza tymi słowy:

²⁰Taka jest ofiara Aarona i jego synów, którą będą składali JHWH [już] w dniu swojego namaszczenia: dziesiątą część efy[130] najlepszej mąki [pszennej] w ramach stałej ofiary z pokarmów,[131] połowę z tego rano, a drugą połowę wieczorem.[132]

²¹Będzie się to przyrządzać na oliwie na patelni. Przyniesiesz[133] zaczynione, wypieczone[134] kawałki ofiary z pokarmów [i] ofiarujesz woń przyjemną dla JHWH.

²²Będzie ją przygotowywał namaszczony kapłan, [następca Aarona, ustanowiony] po nim spośród jego synów. Wieczysta ustawa JHWH:[135] Będzie [ona] całkowicie spalana.

²³Każda więc kapłańska ofiara z pokarmów ma być całkowicie [spalana] — nie będzie się jej spożywało.

²⁴I przemówił JHWH do Mojżesza tymi słowy:

²⁵Przemów do Aarona i jego synów: Takie jest prawo dotyczące ofiary za grzech: Ofiara za grzech będzie zarzynana[136] przed obliczem JHWH w tym samym miejscu, w którym zarzynana jest ofiara całopalna. Jest ona świętością nad świętościami.

²⁶Kapłan, który składa ofiarę za grzech, może [też] ją spożywać. Będzie spożywana w miejscu świętym, na dziedzińcu namiotu spotkania.

²⁷Każdy, kto dotyka jej mięsa, ma być poświęcony,[137] a jeśli coś z jej krwi opryska szatę, wówczas to, co na niej spryskane, wypierzesz[138] w miejscu świętym.

²⁸A naczynie gliniane, w którym je gotowano, zostanie rozbite, a jeśli gotowano je w naczyniu miedzianym, to zostanie ono wyszorowane i wypłukane wodą.

²⁹Każdy mężczyzna spośród kapłanów może ją spożywać. Jest ona świętością nad świętościami.

³⁰Jednak żadna ofiara za grzech, której [część] krwi wnosi się do namiotu spotkania, aby dokonać przebłagania w [miejscu] świętym, nie będzie spożywana — ma być spalona w ogniu.