Read Ewangeliczny Instytut Biblijny Jeremiasza 4 Bible Online

Jeremiasza 4 - Ewangeliczny Instytut Biblijny bible

Jeremiasza 4

¹Jeśli chcesz zawrócić, Izraelu — oświadczenie JHWH — to zawróć do Mnie. A jeśli usuniesz swe obrzydliwości sprzed mojego oblicza, nie będziesz się tułał.[57]

²I jeśli będziesz przysięgał: [Jak] żyje JHWH, w prawdzie, z uczciwością i w sprawiedliwości, wtedy narody błogosławić sobie będą w Nim i w Nim się chlubić.

³Gdyż tak mówi JHWH do mieszkańców Judy i Jerozolimy: Orzcie sobie ugór, a nie siejcie między ciernie!

⁴Obrzeżcie się dla JHWH i usuńcie napletki waszych serc, mieszkańcy Judy i obywatele Jerozolimy, aby nie zapłonął jak ogień mój gniew i nie płonął, a nikt by go nie ugasił, z powodu waszych złych czynów!

⁵Rozgłaszajcie w Judzie[58] i w Jerozolimie dajcie o tym słyszeć, i mówcie,[59] dmijcie w róg po [całej] ziemi, wołajcie, napełnijcie [wieścią] i mówcie:[60] Zbierzcie się i wejdźmy do miast warownych!

⁶Podnieście sztandar ku Syjonowi![61] Chrońcie się, nie przystawajcie, bo Ja sprowadzam z północy nieszczęście i wielką zagładę!

⁷Wystąpił lew ze swojej gęstwiny i wyruszył niszczyciel narodów, wyszedł ze swojego miejsca, aby obrócić twoją ziemię w pustkowie; twoje miasta będą zburzone, bez mieszkańca.

⁸Dlatego opaszcie się worami, lamentujcie i zawódźcie, gdyż nie odwrócił się od nas żar gniewu JHWH!

⁹I stanie się w tym dniu — oświadczenie JHWH — że zniknie serce[62] króla i serce książąt, i przerażą się kapłani, a prorocy zaniemówią.

¹⁰I powiedziałem: Ach, Panie JHWH! Naprawdę, bardzo zawiodłeś ten lud i Jerozolimę, mówiąc: Pokój mieć będziecie![63] A miecz dosięga naszych dusz.[64]

¹¹W tym czasie będzie się mówiło do tego ludu i do Jerozolimy: Gorący wiatr [wieje z] nagich wierzchołków pustyni prosto na córkę mojego ludu, nie aby przewiać [jak ziarno] i nie aby oczyścić.

¹²Wiatr pełny stamtąd przychodzi — dla Mnie! Teraz także Ja wypowiem na nich wyroki.

¹³Oto [wróg] podnosi się jak chmury i jak huragan jego rydwany, szybsze niż orły jego rumaki! Biada nam, bo jesteśmy zgubieni!

¹⁴Obmyj ze zła swoje serce, Jerozolimo, abyś została uratowana! Jak długo tkwić będą w twym wnętrzu twe niegodziwe zamysły?

¹⁵Bo głos rozbrzmiewa z Dan i przykra wieść z góry Efraima:

¹⁶Przypomnijcie to narodom, dajcie słyszeć Jerozolimie: Straże nadciągają z dalekiej ziemi i wydają swój głos przeciwko miastom Judy!

¹⁷Jak stróże pól będą wokół przeciwko niej, ponieważ zbuntowała się przeciwko Mnie — oświadczenie JHWH.

¹⁸Twoja droga i twoje czyny zgotowały ci to, ta twoja niegodziwość [sprawia], że gorycz, że dosięgła twojego serca.

¹⁹O, moje wnętrze, moje wnętrze![65] Będę się wił![66] O, ściany mego serca! Wali we mnie me serce! Nie mogę milczeć! Bo głos rogu słyszysz, moja duszo, okrzyk wojenny!

²⁰Klęska następuje po klęsce. Tak, spustoszona jest cała ziemia; nagle zniszczone zostały moje namioty, w jednej chwili moje zasłony.

²¹Jak długo będę widział sztandar, słyszał odgłos rogu?

²²Bo głupi jest mój lud. [Oni] Mnie nie poznali! To niemądrzy i nierozumni synowie. Mądrzy są do zła, lecz czynić dobrze nie umieją.

²³Spojrzałem na ziemię — a oto pustka i próżnia; i ku niebiosom, a nie było ich światła.

²⁴Spojrzałem na góry — a oto drżały, a wszystkie pagórki się trzęsły.[67]

²⁵Spojrzałem — a oto nie było człowieka, a całe ptactwo niebios odleciało.

²⁶Spojrzałem — a oto ogród[68] [stał się] pustynią, a wszystkie jego miasta zburzone przed JHWH, przed żarem Jego gniewu.

²⁷Gdyż tak mówi JHWH: Pustkowiem stanie się cała ta ziemia, lecz całkowicie jej nie zniszczę.

²⁸Dlatego płacze ziemia i ciemnieją niebiosa w górze, ponieważ powiedziałem, co postanowiłem, nie żałuję i nie cofnę tego.

²⁹Przed głosem jeźdźca i strzelających z łuku ucieka całe miasto, wchodzą w gąszcze i wdrapują się na skały, każde miasto opuszczone, nikt w nich nie mieszka.[69]

³⁰A ty, spustoszone, co robisz, że przywdziewasz szkarłat, że przyozdabiasz się złotymi ozdobami, że powiększasz barwiczką swe oczy? Na próżno się upiększasz! Wzgardzili tobą pożądliwi, szukają twojej duszy!

³¹Bo usłyszałem głos jakby rodzącej, jęk jakby pierworódki, głos córki Syjonu — dyszy, wyciąga swoje dłonie: Biada mi! Bo moja dusza omdlała z powodu morderców.