Read Ewangeliczny Instytut Biblijny Ezechiela 9 Bible Online

Ezechiela 9 - Ewangeliczny Instytut Biblijny bible

Ezechiela 9

¹I zawołał, jak słyszałem,[162] donośnym głosem tymi słowy: Zbliżcie się,[163] dozorze miasta,[164] każdy z narzędziem zniszczenia w swojej ręce![165]

²I oto sześciu mężczyzn przyszło od strony Bramy Górnej, zwróconej ku północy, a każdy miał w swej ręce narzędzie zniszczenia. Był też wśród nich jeden mężczyzna, odziany w lnianą szatę, z rożkiem[166] pisarza u swych bioder. I przyszli, i stanęli obok miedzianego ołtarza.

³Wtedy chwała Boga Izraela podniosła się znad cheruba,[167] na którym spoczywała, do progu domu [Pana], i zawołał do człowieka odzianego w lnianą szatę, który miał rożek pisarza u swych bioder.

⁴I powiedział JHWH do niego: Przejdź przez środek miasta,[168] przez środek Jerozolimy, i zrób znak[169] na czole ludzi, którzy wzdychają i jęczą nad wszystkimi obrzydliwościami popełnianymi w jej obrębie!

⁵A do innych powiedział, jak słyszałem: Przejdźcie za nim przez miasto i zabijajcie — niech się nie zmiłuje wasze oko i nie litujcie się!

⁶Wytnijcie do [całkowitego] zniszczenia starca, młodzieńca i dziewicę, dzieci i kobiety, lecz tych wszystkich, którzy mają na sobie znak, nie dotykajcie! I zacznijcie od mojego świętego [miejsca]! I zaczęli od mężczyzn, od starszych, którzy byli przed domem [Pana].

⁷Potem powiedział do nich: Zbezczeszczcie dom [Pana] i napełnijcie dziedzińce[170] przebitymi. [Następnie] wyjdźcie — i [niech] wyjdą[171] — i zabijajcie w mieście!

⁸I stało się, gdy tak zabijali, że ja zostałem pozostawiony,[172] i upadłem na twarz i krzyczałem, mówiąc: Ach! Panie JHWH! Czy Ty chcesz zniszczyć całą resztę Izraela, gdy tak wylewasz swe wzburzenie na Jerozolimę?

⁹I powiedział do mnie: Wina domu Izraela i Judy jest bardzo, bardzo wielka, a ta ziemia jest pełna krwi, a miasto pełne jest bezprawia! Bo powiedzieli: Porzucił JHWH tę ziemię! I: JHWH [niczego] nie widzi!

¹⁰Dlatego Ja również — nie zlituje się moje oko i nie zmiłuję się. Ich postępki włożę im na głowę.

¹¹A oto człowiek odziany w lnianą szatę, który miał rożek pisarza u swych bioder, zdał sprawę, mówiąc: Uczyniłem, jak[173] mi nakazałeś.