Read Ewangeliczny Instytut Biblijny Daniela 10 Bible Online

Daniela 10 - Ewangeliczny Instytut Biblijny bible

Daniela 10

¹W trzecim[205] roku Cyrusa, króla perskiego, objawiło się Słowo Danielowi, któremu nadano imię Belteszasar. Słowo to jest prawdziwe, a zastęp [walczących][206] wielki. I rozważał to Słowo, i w widzeniu dano mu zrozumienie.

²W dniach tych ja, Daniel, smuciłem się przez trzy siódemki.[207]

³Nie jadłem smacznych potraw[208] ani mięsa, nie brałem do ust wina, nie namaszczałem się olejkiem, aż do wypełnienia się trzech siódemek dni.

⁴A dwudziestego czwartego dnia pierwszego miesiąca[209] byłem nad brzegiem wielkiej rzeki,[210] to jest Tygrysu.

⁵I podniosłem swoje oczy i zobaczyłem, a oto jakiś mężczyzna. Ubrany był w len, a jego biodra przepasane złotem Ufaz.[211]

⁶Jego ciało było jak topaz,[212] jego twarz z wyglądu jak błyskawica, a jego oczy jak pochodnie ogniste. Jego ramiona i jego stopy były jak błysk polerowanej miedzi, a dźwięk jego głosu był potężny jak odgłos grzmotu.

⁷I tylko ja sam, Daniel, oglądałem ten widok, a ludzie, którzy byli ze mną, nie oglądali tego widoku, ale spadło na nich wielkie drżenie i uciekli ukryć się.

⁸A ja zostałem sam i oglądałem ten wielki widok, ale odstąpiła mnie siła, moja żwawość zamieniła się we mnie w ociężałość[213] i nie zachowałem siły.

⁹I usłyszałem dźwięk jego słów; a gdy usłyszałem dźwięk jego słów, upadłem na twarz, zapadając w sen z twarzą do ziemi.

¹⁰Ale oto dotknęła mnie jakaś ręka i potrząsnęła mnie [tak, że oparłem się] na kolanach i na dłoniach mych rąk.

¹¹I powiedział do mnie: Danielu, człowieku, cenny skarbie, zrozum słowa, które ja mówię do ciebie, i stań tam, gdzie stoisz, bo teraz jestem posłany do ciebie! A gdy wypowiedział do mnie te słowa, powstałem, drżąc.

¹²Wtedy powiedział do mnie: Nie bój się, Danielu, gdyż od pierwszego dnia, kiedy nastawiłeś swoje serce, aby zrozumieć i aby uniżyć się przed swoim Bogiem, twoje słowa zostały wysłuchane, a ja przyszedłem z powodu twoich słów!

¹³Lecz książę królestwa perskiego przeciwstawiał mi się przez dwadzieścia jeden dni, ale oto Michał, jeden z pierwszych książąt, przyszedł, by mi pomóc, a ja byłem pozostawiony[214] tam przy królach Persji

¹⁴i przyszedłem, aby dać ci zrozumienie tego, co ma spotkać twój lud w dniach ostatecznych, bo widzenie jeszcze dla tych dni.[215]

¹⁵Gdy on wypowiadał do mnie te słowa, opuściłem twarz ku ziemi i zaniemówiłem.

¹⁶A oto [ktoś] jakby [na] podobieństwo synów ludzkich dotknął moich warg — i otworzyłem usta, i przemówiłem do stojącego przede mną: Panie mój, w czasie widzenia opadły mnie bóle i nie zachowałem siły.

¹⁷I jak może taki sługa mojego pana rozmawiać z takim panem jak ty? Bo ja już nie mam siły, aby stać, i nie ma we mnie tchu.

¹⁸I ponownie dotknął mnie [ktoś] z wyglądu jak człowiek i wzmocnił mnie,

¹⁹i powiedział: Nie bój się, człowieku, cenny skarbie, pokój ci! Bądź mężny i bądź mężny! A gdy rozmawiał ze mną, wzmocniłem się i powiedziałem: Niech mówi mój pan, bo mnie posiliłeś.

²⁰I powiedział: Czy wiesz, dlaczego przyszedłem do ciebie? Lecz teraz muszę wrócić, aby walczyć z księciem Persji, a gdy wyruszę, oto przyjdzie książę Grecji.

²¹Ale oznajmię ci to, co zostało napisane w piśmie prawdy. I nie ma ani jednego, kto by mocował się przy mnie przeciwko nim, oprócz Michała, waszego księcia.