Read Ewangeliczny Instytut Biblijny Daniela 9 Bible Online

Daniela 9 - Ewangeliczny Instytut Biblijny bible

Daniela 9

¹W pierwszym roku Dariusza,[170] syna Ahaszwerosza[171] z rodu medyjskiego, który został uczyniony królem państwa chaldejskiego,

²w pierwszym roku jego panowania, ja, Daniel, zwróciłem uwagę w zwojach na liczbę lat, które miały wypełnić się, według Słowa JHWH do proroka Jeremiasza, nad ruinami[172] Jerozolimy, [to jest na] siedemdziesiąt lat.[173]

³I zwróciłem swoje oblicze ku Panu, Bogu, by [tego] szukać[174] [w] modlitwie, w prośbach o miłosierdzie, w poście, we włosiennicy i popiele.

⁴I modliłem się do JHWH, mojego Boga, i wyznawałem, i mówiłem: Ach, Panie, Boże wielki i wzbudzający lęk, dochowujący przymierza i [okazujący] łaskę tym, którzy Cię kochają i strzegą Twoich przykazań,

⁵zgrzeszyliśmy i zawiniliśmy, postępowaliśmy bezbożnie i zbuntowaliśmy się, i odstąpiliśmy od Twoich przykazań i praw.

⁶I nie słuchaliśmy Twoich sług, proroków, którzy przemawiali w Twoim imieniu[175] do naszych królów, naszych książąt, naszych ojców i do całego ludu ziemi.

⁷Po Twojej stronie, Panie, jest sprawiedliwość, a nam, jak to jest w tym dniu, wstyd [okrywa] twarz, [nam], ludziom z Judy i mieszkańcom Jerozolimy, i całemu Izraelowi — bliskim i dalekim we wszystkich krajach, po których rozproszyłeś ich z powodu niewierności, jakiej się dopuścili wobec Ciebie.

⁸JHWH! Wstyd [okrywa] twarz nam, naszym królom, naszym książętom i naszym ojcom, bo zgrzeszyliśmy przeciwko Tobie.

⁹[Lecz] u Pana, naszego Boga, jest miłosierdzie i przebaczenie, gdyż zbuntowaliśmy się przeciwko Niemu

¹⁰i nie słuchaliśmy głosu JHWH, naszego Boga, aby postępować według Jego wskazań, które nam dał przez swoje sługi, proroków.

¹¹I cały Izrael przekroczył Twoje Prawo i odwrócił się, aby nie słuchać[176] Twojego głosu. Dlatego wylała się na nas klątwa i przysięga zapisana w Prawie Mojżesza, sługi Bożego, gdyż zgrzeszyliśmy przeciwko niemu.

¹²I spełnił swoje słowa,[177] które wypowiedział przeciwko nam i przeciwko naszym sędziom, którzy nas sądzili, że sprowadzi na nas wielkie nieszczęście, gdyż pod całym niebem nie wydarzyło się to, co wydarzyło się w Jerozolimie.

¹³Jak zostało napisane w Prawie Mojżesza, spadło na nas całe to nieszczęście, a my nie ubłagaliśmy oblicza JHWH, naszego Boga, przez odwrócenie się od naszych win i poprzez wnikanie ze zrozumieniem w Twoją prawdę.[178]

¹⁴Dlatego JHWH dopilnował nieszczęścia i sprowadził je na nas, ponieważ sprawiedliwy jest JHWH, nasz Bóg, we wszystkich swoich dziełach, których dokonał, ale my nie słuchaliśmy Jego głosu.[179]

¹⁵Lecz teraz, Panie, Boże nasz, który wyprowadziłeś swój lud mocną ręką z ziemi egipskiej i uczyniłeś sobie imię, jak to jest dzisiaj: Zgrzeszyliśmy, postąpiliśmy bezbożnie.

¹⁶Panie! Według wszelkiej Twojej sprawiedliwości niech odwróci się, prosimy, Twój gniew i Twoje wzburzenie od Twojego miasta Jerozolimy, od Twojej świętej góry, gdyż z powodu naszych grzechów i win naszych ojców Jerozolima wraz z Twoim ludem [została wydana] na hańbę wszystkim, którzy nas otaczają.

¹⁷Lecz teraz wysłuchaj, Boże nasz, modlitwy Twojego sługi i jego prośby o miłosierdzie i rozjaśnij swoje oblicze nad Twoją [doszczętnie] zniszczoną świątynią — ze względu na [siebie samego], Panie!

¹⁸Nakłoń, Boże mój, swojego ucha i usłysz. Otwórz swoje oczy i spójrz na nasze zniszczenia i na miasto, które jest nazwane Twoim imieniem. Gdyż nie ze względu na naszą sprawiedliwość składamy nasze prośby o miłosierdzie przed Twoje oblicze, lecz ze względu na Twoje wielkie miłosierdzie.

¹⁹O Panie, usłysz, o Panie, odpuść! O Panie, dostrzeż i spraw! Nie zwlekaj przez wzgląd na siebie, mój Boże, bo Twoim imieniem nazwane jest to Twoje miasto i Twój lud!

²⁰A gdy jeszcze mówiłem, modliłem się i wyznawałem mój grzech oraz grzech mojego ludu, Izraela, i zanosiłem błaganie przed oblicze JHWH, mojego Boga, za świętą górę mojego Boga —

²¹gdy więc jeszcze mówiłem w modlitwie, ta postać,[180] Gabriel, którą zobaczyłem w widzeniu na początku, ponaglona w locie dotarła do mnie mniej więcej w czasie ofiary wieczornej.[181]

²²Wyjaśnił mi [on] i powiedział: Danielu, wyszedłem teraz, aby dać ci jasne zrozumienie.

²³Na początku twej prośby o miłosierdzie wyszło Słowo, a ja przyszedłem, aby oznajmić ci je, gdyż jesteś drogocennym skarbem.[182] Zrozum więc to Słowo i rozważ to widzenie!

²⁴Siedemdziesiąt siódemek[183] wyznaczono twojemu ludowi i twojemu świętemu miastu,[184] dla dopełnienia się[185] nieprawości i dla przypieczętowania[186] grzechów,[187] i dla przebłagania[188] za winę, i dla wprowadzenia wiecznej sprawiedliwości, i dla przypieczętowania[189] widzenia i proroka, i dla namaszczenia miejsca najświętszego.[190]

²⁵Dlatego wiedz i zrozum: Od wyjścia słowa[191] o tym, by wrócić[192] i by budować Jerozolimę, do Pomazańca-Księcia[193] jest siedem siódemek[194] i sześćdziesiąt dwie siódemki — wróci i będzie odbudowana: rynek i wały [obronne] — i w trudnych czasach.

²⁶A po sześćdziesięciu dwóch siódemkach Pomazaniec będzie zabity[195] i nic Mu[196] — i miasto, i świątynię splądruje lud przychodzącego[197] księcia, a jego[198] koniec w powodzi — i do końca wojna, postanowione spustoszenia.[199]

²⁷I spowoduje[200] potwierdzenie przymierza dla wielu — na jedną siódemkę; a w połowie siódemki spowoduje zniesienie ofiary krwawej i z pokarmów. I na krańcu[201] [przeróżnych] obrzydliwości [będzie] wywołujący spustoszenie[202] — i aż dopełnienie,[203] i [to] postanowione, wyleje się na pustoszącego.[204]