Read Ewangeliczny Instytut Biblijny Ozeasza 2 Bible Online

Ozeasza 2 - Ewangeliczny Instytut Biblijny bible

Ozeasza 2

¹I będzie[21] liczba synów Izraela jak piasek morski,[22] którego nie można zmierzyć ani zliczyć.[23] I w miejscu,[24] gdzie do nich mówiono: Nie-mój-lud, będą mówić: Synowie Boga żywego.

²I zebrani będą synowie Judy, i synowie Izraela razem [połączeni], i ustanowią sobie jedną głowę, i ruszą [w górę] z ziemi![25] Tak! Wielki [to] będzie dzień Boże-zasiej!

³Mówcie do swoich braci: Mój-lud! A do swoich sióstr: Litość-jej-okazano!

⁴Oskarżajcie waszą matkę, oskarżajcie, gdyż[26] ona nie jest moją żoną, a ja nie jestem jej mężem. Niech usunie nierząd ze swej twarzy i cudzołóstwo spomiędzy swych piersi,

⁵bym nie obnażył jej do naga i nie ukazał jej jak w dniu jej narodzin, i nie uczynił jej podobną do pustyni, i nie zamienił jej w suchą ziemię, i nie uśmiercił pragnieniem.

⁶A jej dzieci[27] nie otoczę litością, gdyż są one dziećmi nierządu.

⁷Tak, uprawiała nierząd ich matka, mnożyła wstyd ich rodzicielka. Tak, mówiła: Pójdę za moimi kochankami, dającymi mi chleb i wodę, wełnę i len, oliwę i napitek.

⁸Dlatego oto zagrodzę jej drogę cierniami i wymuruję przed nią mur, tak że nie odnajdzie swych ścieżek.

⁹Gdy będzie gonić za swymi kochankami, nie dogoni ich, a gdy szukać ich będzie, nie znajdzie. Wtedy powie: Ach, pójdę i wrócę do mojego pierwszego męża, gdyż wtedy było mi lepiej niż teraz.

¹⁰A nie wie ona, że to Ja dawałem jej zboże, moszcz, świeżą oliwę, obsypywałem ją srebrem i złotem — i oni używali tego dla Baala.[28]

¹¹Dlatego wrócę i odbiorę im moje zboże w jego czasie i mój moszcz w jego porze, i odejmę moją wełnę i mój len do okrywania jej nagości.

¹²I wkrótce[29] obnażę jej lubieżność na oczach jej kochanków, i nikt nie wyrwie jej z mojej ręki.

¹³I położę kres każdemu jej weselu, jej świętu, jej nowiom, jej szabatom i wszelkim jej rocznicom.

¹⁴I spustoszę jej winnice i figowce, o których mówiła: To ich zapłata dla mnie,[30] którą dali mi moi kochankowie — więc zamienię je w leśne gąszcza, paść się w nich będzie polne zwierzę.

¹⁵I nawiedzę ją za dni baalów,[31] którym spalała ofiary i [dla których] stroiła się w kolczyki i klejnoty, i chodziła za swoimi kochankami, a o Mnie zapomniała — oświadczenie JHWH.

¹⁶Dlatego oto Ja zwabię ją i zaprowadzę na pustynię, i przemówię do jej serca.

¹⁷I dam jej tam jej winnice, a Dolinę Niepokoju[32] zamienię w bramę nadziei, i zaśpiewa mi[33] tam jak za dni swej młodości i jak w dniu swojego wyjścia z ziemi egipskiej.

¹⁸I stanie się w tym właśnie dniu[34] — oświadczenie JHWH — że zawołasz do Mnie: Mój Mężu! I już nie zawołasz do Mnie: Mój Baalu![35]

¹⁹I usunę z jej ust imiona baalów, i już nie będą wspominane ich imiona.

²⁰W tym dniu zawrę dla niej przymierze z polnymi zwierzętami, podniebnymi ptakami i z tym, co pełza po ziemi, a łuk i miecz, i wojnę wyrwę z ziemi, i sprawię, że ułożą się do snu bezpiecznie.

²¹I zaręczę[36] cię z sobą na wieki, i zaręczę cię z sobą w[37] sprawiedliwości, prawie, łasce i miłosierdziu.

²²I zaręczę cię z sobą w wierności, i [wtedy] uznasz[38] JHWH.[39]

²³I stanie się w tym dniu, że odpowiem[40] — oświadczenie JHWH — odpowiem niebiosom, a one odpowiedzą ziemi,

²⁴a ziemia odpowie zbożu, moszczowi i oliwie, a te odpowiedzą Boże-zasiej!

²⁵I zasieję ją sobie w ziemi, i zlituję się nad Litości-jej-odmówioną, i powiem do Nie-mojego-ludu: Jesteś Moim-ludem, a on odpowie: Boże mój!