Read Ewangeliczny Instytut Biblijny Liczb 14 Bible Online

Liczb 14 - Ewangeliczny Instytut Biblijny bible

Liczb 14

¹Wtedy całe zgromadzenie podniosło i wydało[213] swój głos, i płakał lud tej nocy.

²Narzekali[214] na Mojżesza i na Aarona wszyscy synowie Izraela, i powiedziało do nich całe zgromadzenie: Obyśmy wówczas pomarli w ziemi egipskiej albo obyśmy pomarli na tej pustyni!

³I po cóż JHWH prowadzi nas do tej ziemi? Abyśmy padli od miecza? Aby nasze żony i dzieci[215] stały się łupem? Czy nie lepiej nam wrócić do Egiptu?

⁴I mówili jeden do drugiego: Obierzmy sobie wodza i wróćmy do Egiptu!

⁵Wtedy Mojżesz i Aaron padli na swoją twarz przed całą społecznością[216] zgromadzenia synów Izraela.

⁶Jozue zaś, syn Nuna, i Kaleb, syn Jefunego, spośród zwiadowców [wysłanych do] ziemi, rozdarli swoje szaty

⁷i powiedzieli do całego zgromadzenia synów Izraela: Ziemia, przez którą przeszliśmy dla jej wyśledzenia, jest ziemią bardzo, bardzo dobrą.

⁸Jeśli JHWH upodobał nas sobie, to wprowadzi nas do tej ziemi i da nam ją, ziemię opływającą w mleko i miód.

⁹Tylko nie buntujcie się przeciw JHWH! Sami też nie bójcie się ludu tej ziemi. Owszem, będą naszym chlebem![217] Odeszła od nich ich osłona,[218] a JHWH jest z nami! Nie bójcie się ich!

¹⁰Lecz całe zgromadzenie powiedziało, aby ich ukamienować.[219] Wtedy wszystkim synom Izraela ukazała się w namiocie spotkania chwała JHWH.

¹¹Wówczas JHWH powiedział do Mojżesza: Jak długo ten lud będzie Mną pogardzać?[220] I jak długo nie będą Mi wierzyć[221] pomimo wszystkich znaków, których dokonałem wśród nich?

¹²Uderzę go zarazą i wydziedziczę go, a ciebie[222] uczynię narodem większym i liczniejszym niż oni.

¹³Lecz Mojżesz powiedział do JHWH: Gdy wtedy Egipcjanie usłyszą — bo przecież wywiodłeś ten lud w swojej mocy spośród nich —

¹⁴to powiedzą [o tym] mieszkańcom tej ziemi. [A ci] usłyszeli, że Ty, JHWH, jesteś pośród tego ludu, że oko w oko Ty, JHWH, ukazujesz się im i że Twój obłok stoi nad nimi — że w słupie obłoku kroczysz przed nimi za dnia, a w słupie ognia nocą.

¹⁵Jeśli więc uśmiercisz ten lud do ostatniego człowieka, to narody, które słyszały wieść o Tobie, powiedzą:

¹⁶Ponieważ JHWH nie był w stanie wprowadzić tego ludu do ziemi, którą im przysiągł, to wybił ich na pustyni.

¹⁷Teraz więc niech się, proszę, okaże moc mojego Pana, tak jak oznajmiłeś w słowach:

¹⁸JHWH powściągliwy w gniewie i wielce łaskawy,[223] przebaczający winę i przestępstwo,[224] [który] nigdy nie pozostawia bez kary,[225] lecz nawiedza winę ojców na synach do trzeciego i do czwartego [pokolenia].

¹⁹Przebacz, proszę, winę tego ludu, według wielkości Twojej łaski, jak już odpuszczałeś temu ludowi od [czasu jego wyjścia z] Egiptu aż dotąd.

²⁰A JHWH powiedział: Przebaczyłem — według twego słowa.

²¹Ale — jak Ja żyję[226] i [jak] cała ziemia jest pełna chwały JHWH —

²²że żaden z tych ludzi, którzy widzieli moją chwałę i moje znaki, których dokonywałem w Egipcie i na pustyni — a już po dziesięciokroć wystawiali Mnie na próbę[227] i nie słuchali mojego głosu —

²³nie zobaczy ziemi, którą przysiągłem ich ojcom.[228] Żaden z tych, którzy Mnie znieważyli, nie zobaczy jej.

²⁴Jednak mojego sługę Kaleba, za to, że jest w nim[229] inny duch i całkowicie był za Mną, wprowadzę do ziemi, do której poszedł, i jego potomstwo ją posiądzie.

²⁵Skoro więc Amalek i Kananejczyk ma mieszkać w dolinie, zawróćcie jutro i wyruszcie na pustynię, w drogę [ku] Morzu Czerwonemu.

²⁶JHWH przemówił ponadto do Mojżesza i do Aarona tymi słowy:

²⁷Jak długo jeszcze to niegodziwe zgromadzenie[230] będzie szemrać przeciwko Mnie? Słyszałem narzekających synów Izraela, [wiem], jak szemrają przeciwko Mnie![231]

²⁸Powiedz im: Jak Ja żyję — oświadczenie JHWH — uczynię wam tak, jak mówiliście w mojej obecności.[232]

²⁹Na tej pustyni padną wasze trupy i wszyscy spisani spośród was, w pełnej liczbie, od dwudziestego roku życia wzwyż — którzy szemraliście przeciw Mnie,

³⁰nie wejdziecie wy do ziemi, co do której podniosłem moją rękę,[233] że osiedlę was w niej, za wyjątkiem Kaleba, syna Jefunego, i Jozuego, syna Nuna.

³¹Za to wasze dzieci, o których mówiliście, że staną się łupem, te wprowadzę i one poznają[234] ziemię, którą wy pogardziliście.

³²Co do was więc, wasze trupy padną na tej pustyni,

³³a wasi synowie będą pasterzami[235] na pustyni przez czterdzieści lat i poniosą karę za waszą niewierność,[236] aż w pełni padną wasze trupy na pustyni.

³⁴W liczbie dni szpiegowania przez was ziemi, [to jest w liczbie] czterdziestu dni, dzień za rok, przez czterdzieści lat, będziecie ponosić karę za wasze winy i doznacie mojej niechęci.[237]

³⁵Ja, JHWH, powiedziałem tak i tak postąpię z całym tym niegodziwym zgromadzeniem, które zmówiło się przeciw Mnie. Na tej pustyni wyginą do ostatniego i tu pomrą!

³⁶Mężczyźni zaś, których Mojżesz wysłał, aby wyszpiegowali ziemię, a którzy, gdy wrócili, przez rozgłaszanie złej wieści o ziemi podburzyli całe zgromadzenie do szemrania przeciw niemu,

³⁷ci mężczyźni, którzy roznosili złą wieść o ziemi, pomarli przed obliczem JHWH z powodu plagi.

³⁸Tylko Jozue, syn Nuna, i Kaleb, syn Jefunego, pozostali przy życiu spośród tych mężczyzn, którzy poszli na przeszpiegi do ziemi.

³⁹A gdy Mojżesz oznajmił te słowa wszystkim synom Izraela, lud bardzo się zasmucił.

⁴⁰[Ludzie] zatem wstali wcześnie rano i wyszli na skraj góry, mówiąc: Oto jesteśmy i chcemy wyruszyć do tego miejsca, o którym mówił JHWH, bo zgrzeszyliśmy.[238]

⁴¹Lecz Mojżesz powiedział: Dlaczego to chcecie przekroczyć rozkaz JHWH? To się nie powiedzie.

⁴²Nie wyruszajcie, gdyż nie ma JHWH pośród was! [Nie idźcie], abyście nie zostali pobici przed obliczem waszych wrogów.

⁴³Gdyż Amalek i Kananejczyk są tam przed wami i padniecie od miecza, ponieważ odwróciliście się od [kroczenia] za JHWH — i JHWH nie będzie z wami.

⁴⁴Uparli się jednak, by wejść na skraj góry, choć skrzynia Przymierza JHWH ani Mojżesz nie opuścili obozu.

⁴⁵I zszedł Amalek i Kananejczyk, mieszkaniec tej góry,[239] i pobili ich — i bili aż po Chormę.[240]