Read Ewangeliczny Instytut Biblijny Sofoniasza 2 Bible Online

Sofoniasza 2 - Ewangeliczny Instytut Biblijny bible

Sofoniasza 2

¹Zbierzcie się i zgromadźcie, bezwstydny narodzie!

²Zanim wykona się wyrok, dzień minie jak plewa;[21] zanim przyjdzie na was żar gniewu JHWH; zanim przyjdzie na was dzień gniewu JHWH![22]

³Szukajcie JHWH, wszyscy pokorni ziemi, którzy wypełniacie Jego prawo! Szukajcie sprawiedliwości, szukajcie pokory, może skryjecie się w dniu gniewu JHWH.

⁴Gdyż Gaza będzie opuszczona i Aszkelon — na spustoszenie! Aszdod? W samo południe je wyrzucą, a Ekron wykorzenią!

⁵Biada mieszkańcom wybrzeża morskiego, narodowi Kreteńczyków! Przeciwko wam [kieruje się] Słowo JHWH: Kanaanie, ziemio Filistynów, zniszczę cię, zabraknie mieszkańca!

⁶I stanie się wybrzeże morskie[23] pastwiskiem, podwórzem[24] pasterzy i zagrodą dla stad.

⁷I będzie wybrzeże dla reszty domu Judy, dla nich, by popasali, w domach Aszkelonu wieczorem się kładli, gdyż nawiedzi ich JHWH, ich Bóg, i przywróci im powodzenie.[25]

⁸Usłyszałem złorzeczenie Moabu i zniewagi synów Ammona, którymi obrzucali mój lud i pysznili się nad ich granicą.[26]

⁹Dlatego, jak żyję — oświadczenie JHWH Zastępów, Boga Izraela — Moab stanie się jak Sodoma, a synowie Ammona jak Gomora, miejscem zachwaszczonym i kopalnią soli,[27] i pustkowiem — na wieki. Reszta mojego ludu złupi ich, a pozostałość narodu[28] posiądzie ich.

¹⁰Spotka ich to za ich pychę, gdyż złorzeczyli i wynosili się ponad lud JHWH Zastępów.

¹¹JHWH okaże się straszny[29] przeciwko nim, gdyż odtłuści wszystkie bóstwa ziemi; i pokłoni Mu się każdy ze swojego miejsca, wszystkie wybrzeża narodów.[30]

¹²Również wy, Kuszyci — przebici oni moim mieczem.

¹³Wyciągnie też swoją rękę przeciwko północy i zniszczy Asyrię, Niniwę obróci w pustkowie, w kraj suchy, jak pustynię.

¹⁴I wylegiwać się będą w niej stada, wszelkie zwierzęta narodów;[31] również sowa[32] i puszczyk[33] przysiądą na głowicach jej kolumn, głos pohukiwania w oknach, śmieci[34] na progu, gdyż cedrowe obicia — zerwane.

¹⁵Oto miasto wesołe, zamieszkałe bezpiecznie, mówiące w swoim sercu: Tylko ja i nikt inny! Jaką to stało się okropnością! Legowiskiem zwierząt! Każdy przechodzący obok niego gwizdnie i machnie swą ręką.