Read Ewangeliczny Instytut Biblijny Mateusza 13 Bible Online

Mateusza 13 - Ewangeliczny Instytut Biblijny bible

Mateusza 13

¹Tego dnia wyszedł Jezus z domu i usiadł nad morzem.[262]

²I zebrały się przy Nim liczne tłumy;[263] tak że wszedł do łodzi i usiadł, a cały tłum stał na brzegu.

³I powiedział im wiele w przypowieściach,[264] mówiąc: Oto wyszedł siewca, aby siać.

⁴A gdy on siał, niektóre [ziarna] padły przy drodze i przyleciały ptaki — i zjadły je.

⁵Inne zaś padły na miejsce skaliste,[265] gdzie nie miały wiele gleby, i zaraz wystrzeliły w górę, dlatego że gleba nie była głęboka.

⁶Gdy zaś wzeszło słońce, zostały spieczone, a ponieważ nie miały korzenia, uschły.

⁷Inne znów padły między ciernie, a ciernie wyrosły i zadusiły je.

⁸Jeszcze inne padły na żyzną ziemię i wydały owoc, te sto, te sześćdziesiąt, a tamte trzydzieści.

⁹Kto ma uszy, niech słucha.

¹⁰Wówczas podeszli uczniowie i zapytali Go: Dlaczego mówisz do nich w przypowieściach?

¹¹On zaś odpowiedział im: Wam dano poznać tajemnice Królestwa Niebios, tamtym zaś nie dano.[266]

¹²Ktokolwiek bowiem ma, temu będzie dane i będzie miał w nadmiarze; ktokolwiek zaś nie ma, temu również to, co ma, zostanie odebrane.

¹³Dlatego mówię do nich w przypowieściach, że[267] patrząc, nie widzą, i słuchając, nie słyszą ani nie rozumieją.

¹⁴I spełnia się na nich proroctwo Izajasza, które głosi: Będziecie stale słuchać [268] i nie zrozumiecie; wpatrzeni będziecie patrzeć i nie zobaczycie.

¹⁵Gdyż tłuszczem obrosło serce tego ludu, z trudem uszami usłyszeli, swoje oczy zamknęli, aby oczami nie zobaczyli ani uszami nie usłyszeli, [aby] sercem nie zrozumieli, nie nawrócili się — i abym ich nie uleczył.

¹⁶Lecz szczęśliwe wasze oczy, że widzą, i wasze uszy, że słyszą,

¹⁷bo zapewniam was, że wielu proroków i sprawiedliwych pragnęło zobaczyć to, co [wy] widzicie, a nie zobaczyli, i usłyszeć to, co [wy] słyszycie, a nie usłyszeli.

¹⁸Wy zatem wysłuchajcie przypowieści o siewcy.[269]

¹⁹Do każdego, kto słucha Słowa o Królestwie i nie rozumie,[270] przychodzi zły[271] i porywa to, co zostało zasiane w jego sercu — to jest zasiany przy drodze.

²⁰Zasiany zaś na gruncie skalistym to ten, kto słucha Słowa i zaraz z radością je przyjmuje,

²¹ale nie ma w sobie korzenia,[272] przeciwnie: wytrzymuje tylko chwilę, gdy nastaje ucisk lub prześladowanie z powodu Słowa, zaraz się zraża.

²²Zasiany zaś między ciernie to ten, kto słucha Słowa, ale troska tego wieku i oszustwo bogactwa zaduszają Słowo i staje się bezowocne.

²³A posiany na żyznej ziemi to ten, kto słucha Słowa i rozumie [je]; ten właśnie wydaje owoc i czyni — ten sto, ten sześćdziesiąt, a tamten trzydzieści.

²⁴Przedłożył im też inną przypowieść, mówiąc: Królestwo Niebios podobne jest do człowieka, który posiał dobre nasienie na swojej roli.[273]

²⁵A gdy ludzie spali, przyszedł jego nieprzyjaciel, nasiał kąkolu[274] między pszenicę i odszedł.

²⁶Kiedy zboże podrosło i wydało owoc, wtedy pokazał się też kąkol.

²⁷Przyszli więc słudzy gospodarza i zapytali go: Panie, czy nie posiałeś dobrego nasienia na swojej roli? Skąd więc ma kąkol?

²⁸On zaś im odpowiedział: Nieprzyjaciel to zrobił. Słudzy na to: Czy chcesz więc, abyśmy poszli i zebrali go?

²⁹Odpowiedział: Nie! Abyście czasem, zbierając kąkol, nie powyrywali także pszenicy.

³⁰Pozwólcie obu rosnąć razem aż do żniwa. A w czasie żniwa powiem żeńcom: Zbierzcie najpierw kąkol i powiążcie go w snopy na spalenie, pszenicę natomiast zbierzcie do mojego spichrza.

³¹Przedłożył im też inną przypowieść, mówiąc: Królestwo Niebios podobne jest do ziarnka gorczycy,[275] które wziął człowiek i zasiał na swojej roli.

³²Wprawdzie jest ono mniejsze niż wszystkie nasiona, ale kiedy wyrośnie, jest większe od warzyw[276] i staje się drzewem, tak że zlatują się ptaki niebieskie i budują gniazda w jego gałęziach.

³³Opowiedział im inną przypowieść: Królestwo Niebios podobne jest do zakwasu,[277] który wzięła kobieta i zmieszała z trzema satonami[278] mąki, aż wszystko się zakwasiło.

³⁴To wszystko Jezus mówił do ludu w przypowieściach, a bez przypowieści nic do nich nie mówił.

³⁵W ten sposób spełniło się to, co zostało powiedziane przez proroka, gdy mówił: Otworzę w przypowieściach moje usta, wypowiem rzeczy zakryte od założenia świata. [279]

³⁶Następnie rozpuścił tłumy i poszedł do domu. Wówczas podeszli do Niego Jego uczniowie, mówiąc: Wyjaśnij nam dokładnie przypowieść o kąkolu na roli.

³⁷On zaś odpowiedział: Tym, który sieje dobre nasienie, jest Syn Człowieczy;

³⁸rolą jest świat, dobrym nasieniem synowie Królestwa, kąkolem zaś synowie złego,

³⁹nieprzyjacielem, który go rozsiał, jest diabeł, żniwem jest koniec wieku, a żeńcami są aniołowie.

⁴⁰Jak więc zbierany jest kąkol i palony w ogniu, tak będzie przy końcu wieku.

⁴¹Syn Człowieczy pośle swoich aniołów i zbiorą z Jego Królestwa wszystkie skandale oraz dopuszczających się bezprawia,

⁴²i wrzucą ich do ognistego pieca; tam będzie płacz i zgrzytanie zębów.

⁴³Wtedy sprawiedliwi rozbłysną jak słońce w Królestwie swego Ojca.[280] Kto ma uszy, niech słucha!

⁴⁴Królestwo Niebios podobne jest do skarbu ukrytego w roli, który człowiek znalazł, ukrył i z radości idzie, sprzedaje wszystko, co ma, i kupuje tę rolę.[281]

⁴⁵Dalej Królestwo Niebios podobne jest do człowieka żeglującego po morzach w poszukiwaniu pięknych pereł.

⁴⁶Gdy zaś znalazł jedną drogocenną perłę, odszedł, wyprzedał wszystko, co miał, i nabył ją.[282]

⁴⁷Dalej Królestwo Niebios podobne jest do sieci,[283] zarzuconej w morze i zgarniającej z każdego rodzaju,

⁴⁸którą po napełnieniu wyciągnęli na brzeg, usiedli, dorodne wybrali do naczyń, a marne wyrzucili na zewnątrz.

⁴⁹Tak będzie przy końcu wieku; wyjdą aniołowie i oddzielą złych spośród sprawiedliwych,

⁵⁰i wrzucą ich do ognistego pieca; tam będzie płacz i zgrzytanie zębów.[284]

⁵¹Czy zrozumieliście to wszystko?[285] Odpowiedzieli Mu: Tak!

⁵²A On im powiedział: Dlatego każdy znawca Prawa, który stał się uczniem Królestwa Niebios,[286] podobny jest do gospodarza,[287] który wyciąga ze swojego skarbca to, co nowe i stare.

⁵³I stało się, gdy Jezus skończył te podobieństwa, że oddalił się stamtąd.

⁵⁴Gdy przyszedł w swoje ojczyste strony, nauczał ich w ich synagodze, tak że byli oni zdumieni i mówili: Skąd u Niego ta mądrość i te dzieła mocy?

⁵⁵Czy nie jest On synem tego cieśli?[288] Czy Jego matce nie jest na imię Maria, a Jego braciom Jakub, Józef, Szymon i Juda?

⁵⁶A Jego siostry — czy nie ma ich wszystkich przy nas?[289] Skąd więc u Niego to wszystko?

⁵⁷I zaczęli szukać powodów do odsunięcia się od Niego.[290] Jezus zaś powiedział im: Nie jest prorok bez czci, chyba tylko w ojczystych stronach i w swoim domu.

⁵⁸I nie dokonał tam wielu dzieł mocy[291] — z powodu ich niewiary.[292]