Read Ewangeliczny Instytut Biblijny Mateusza 18 Bible Online

Mateusza 18 - Ewangeliczny Instytut Biblijny bible

Mateusza 18

¹W tej godzinie[340] uczniowie podeszli do Jezusa i zapytali: Kto zatem jest większy w Królestwie Niebios?

²Wtedy przywołał dziecko,[341] postawił je pośród nich

³i powiedział: Zapewniam was, jeśli się nie nawrócicie i nie staniecie się jak dzieci, na pewno nie wejdziecie do Królestwa Niebios.

⁴Kto więc uniży się jak to dziecko, ten jest większy w Królestwie Niebios.

⁵I kto przyjmie jedno takie dziecko w moje imię, Mnie przyjmuje.

⁶Kto zaś zrazi jednego z tych małych, wierzących we Mnie, korzystniej byłoby dla niego, gdyby mu zawieszono u szyi ośli kamień młyński[342] i utopiono [go] w głębi morza.

⁷Biada światu z powodu skandali![343] Musi dojść do skandali, lecz biada temu człowiekowi, przez którego skandal przychodzi.

⁸Jeśli zaś twoja ręka lub twoja noga[344] jest dla ciebie pułapką, odetnij ją i odrzuć od siebie; korzystniej jest dla ciebie wejść w życie okaleczonym lub kulawym, niż mając obie ręce lub obie nogi, być wrzuconym do ognia wiecznego.

⁹I jeśli twoje oko jest dla ciebie pułapką, wyłup je i odrzuć od siebie; korzystniej jest dla ciebie wejść w życie jednookim niż mieć dwoje oczu i być wrzuconym do ognia Gehenny.

¹⁰Uważajcie, abyście nie gardzili żadnym z tych małych, gdyż mówię wam, że ich aniołowie w niebiosach zawsze widzą twarz mojego Ojca w niebie.[345]

¹¹Gdyż Syn Człowieczy przyszedł zbawić to, co zginęło.[346]

¹²Jak się wam wydaje? Jeśli jakiś człowiek posiada sto owiec i zbłądzi jedna z nich, czy nie zostawi w górach dziewięćdziesięciu dziewięciu i nie pójdzie szukać zbłąkanej?

¹³A jeśli uda mu się ją znaleźć, zapewniam was, cieszy się z niej bardziej niż z dziewięćdziesięciu dziewięciu, które nie zbłądziły.

¹⁴Tak też nie jest wolą waszego Ojca w niebie, aby zginął jeden z tych małych.

¹⁵Jeśli twój brat zgrzeszy przeciw tobie,[347] idź upomnij go sam na sam;[348] jeśli cię posłucha, pozyskałeś swego brata.

¹⁶Jeśli zaś nie posłucha, weź z sobą jeszcze jednego lub dwóch, aby na świadectwie[349] dwóch lub trzech świadków była oparta każda sprawa.

¹⁷Jeśli zaś ich zlekceważy, powiedz zgromadzeniu; a jeśli i zgromadzenie zlekceważy, niech ci będzie jak poganin i celnik.

¹⁸Zapewniam was, cokolwiek zwiążecie na ziemi, będzie związane w niebie; i cokolwiek rozwiążecie na ziemi, będzie rozwiązane w niebie.

¹⁹Znów zapewniam was, że jeśli dwaj z was na ziemi zgodzą się co do wszelkiej sprawy, o którą chcieliby poprosić, stanie się im ze strony mojego Ojca w niebie.

²⁰Gdzie bowiem są dwaj lub trzej zgromadzeni w moje imię, tam jestem pośród nich.

²¹Wtedy podszedł Piotr i zapytał Go: Panie, ile razy mam odpuścić mojemu bratu, gdy zgrzeszy przeciw mnie? Czy aż siedmiokrotnie?[350]

²²Jezus na to: Nie mówię ci, że aż siedmiokrotnie, lecz aż siedemdziesięciokrotnie siedem.[351]

²³Dlatego Królestwo Niebios przypomina pewnego człowieka, króla, który postanowił sprawdzić rozliczenia[352] ze swoimi sługami.

²⁴Gdy zaś zaczął sprawdzać, przyprowadzono mu jednego dłużnika, winnego dziesięć tysięcy talentów.[353]

²⁵A ponieważ nie miał [z czego] oddać, pan polecił, aby został sprzedany wraz z żoną i dziećmi, i wszystkim, co ma — i by zostało oddane.

²⁶Upadł więc sługa, kłaniając mu się i mówiąc: Okaż mi cierpliwość, a wszystko ci oddam.

²⁷Wtedy pan zlitował się nad tym sługą, uwolnił[354] go i odpuścił mu dług.

²⁸Gdy zaś sługa ten wyszedł, znalazł jednego ze swoich współsług, który był mu winien sto denarów;[355] złapał go i zaczął go dusić, mówiąc: Oddaj, skoro jesteś coś winien.

²⁹Upadł więc jego współsługa i prosił go, mówiąc: Okaż mi cierpliwość, a oddam ci.

³⁰On jednak nie chciał, lecz odszedł i wtrącił go do więzienia, dopóki nie odda, co dłużne.

³¹Gdy więc jego współsłudzy zobaczyli, co zaszło, bardzo się zasmucili, po czym poszli i donieśli swemu panu o wszystkim, co się stało.

³²Wtedy jego pan przywołał go i mówi mu: Niegodziwy sługo! Cały tamten dług odpuściłem ci, dlatego że mnie prosiłeś.

³³Czy i ty nie powinieneś zmiłować się nad swoim współsługą, jak i ja zmiłowałem się nad tobą?

³⁴I pan, rozgniewany, wydał go śledczym [więziennym], dopóki nie odda wszystkiego, co dłużne.[356]

³⁵Podobnie mój Ojciec niebieski uczyni wam, jeśli nie odpuścicie, każdy z serca, swojemu bratu.