Read Ewangeliczny Instytut Biblijny Mateusza 20 Bible Online

Mateusza 20 - Ewangeliczny Instytut Biblijny bible

Mateusza 20

¹Królestwo Niebiosa podobne jest bowiem do pewnego człowieka, gospodarza, który wyszedł wczesnym rankiem wynająć robotników do swojej winnicy.

²Uzgodnił z robotnikami po denarze za dzień i posłał ich do swojej winnicy.

³Następnie wyszedł około godziny trzeciej[370] i zobaczył innych, stojących bezczynnie na rynku.

⁴I powiedział do nich: Idźcie i wy do winnicy, a ja dam wam, co słuszne.

⁵Ci zaś poszli. Potem znów wyszedł około szóstej i dziewiątej[371] godziny i uczynił tak samo.

⁶A gdy wyszedł około jedenastej i zastał innych stojących, zapytał ich: Dlaczego tutaj cały dzień bezczynnie stoicie?

⁷Mówią Mu: Nikt nas nie wynajął. On na to: Idźcie i wy do winnicy.

⁸Z nastaniem wieczoru pan winnicy polecił swojemu zarządcy: Zwołaj robotników i wypłać im należność, zaczynając od ostatnich aż do pierwszych.

⁹Podeszli zatem [wynajęci] o godzinie jedenastej i otrzymali po denarze.

¹⁰A gdy podeszli pierwsi, sądzili, że wezmą więcej, ale i oni otrzymali po denarze.

¹¹Po otrzymaniu szemrali przeciw panu domu

¹²i mówili: Ci ostatni pracowali jedną godzinę, a potraktowałeś ich na równi z nami, którzy znieśliśmy ciężar dnia i upał.

¹³On zaś odpowiedział jednemu z nich: Kolego, nie krzywdzę cię. Czy nie zgodziłeś się ze mną na denara?

¹⁴Bierz, co twoje, i idź! Chcę bowiem temu ostatniemu dać, jak i tobie.

¹⁵Czy nie wolno mi z tym, co moje, czynić tego, co chcę? Albo czy patrzysz nieprzychylnie[372] dlatego, że ja jestem dobry?

¹⁶Tak właśnie ostatni będą pierwszymi, a pierwsi ostatnimi.

¹⁷Podążając do Jerozolimy, Jezus wziął ze sobą dwunastu uczniów, osobno, i w drodze powiedział im:

¹⁸Oto zdążamy do Jerozolimy i Syn Człowieczy będzie wydany arcykapłanom oraz znawcom Prawa, i skażą Go na śmierć.

¹⁹I wydadzą Go poganom na pośmiewisko, na ubiczowanie[373] i na ukrzyżowanie, a trzeciego dnia zostanie wzbudzony [z martwych].

²⁰Wtedy podeszła do Niego matka synów Zebedeusza[374] wraz ze swoimi synami, pokłoniła się i poprosiła Go o coś.

²¹On zaś zapytał ją: Czego chcesz? Mówi Mu: Powiedz, aby w Twoim Królestwie ci dwaj moi synowie zasiedli jeden po Twojej prawej, a drugi po Twojej lewej[375] stronie.

²²Jezus odpowiedział: Nie wiecie, o co prosicie. Czy jesteście w stanie pić kielich, który Ja mam pić? Mówią Mu: Jesteśmy w stanie.

²³A On im na to: Mój kielich wprawdzie pić będziecie, jednak zasiąść po mojej prawej lub po lewej stronie — nie do Mnie należy to dać, lecz [będzie to dane] tym, którym zostało przygotowane przez mojego Ojca.

²⁴Gdy o tym usłyszało pozostałych dziesięciu uczniów, oburzyło się na dwóch braci.

²⁵Jezus zaś przywołał ich i powiedział: Wiecie, że władcy narodów podporządkowują je sobie i wielcy dają im odczuć swą władzę.

²⁶Nie tak ma być pośród was; ale kto między wami chciałby stać się wielki, niech wam będzie posługującym.[376]

²⁷I kto między wami chciałby stać się pierwszy, niech będzie waszym sługą.

²⁸Podobnie jak Syn Człowieczy nie przyszedł, by Mu posługiwano, lecz aby posługiwać i oddać swoją duszę na okup za wielu.

²⁹Gdy wychodzili z Jerycha,[377] szedł za Nim liczny tłum.

³⁰I oto dwaj niewidomi, którzy siedzieli przy drodze, usłyszeli, że przechodzi Jezus i wykrzyknęli: Zmiłuj się nad nami, Panie, Synu Dawida!

³¹Tłum jednak zganił ich, aby zamilkli; lecz oni jeszcze głośniej zawołali: Zmiłuj się nad nami, Panie, Synu Dawida!

³²Wówczas Jezus stanął, zawołał ich i zapytał: Co chcecie, abym wam uczynił?

³³Mówią Mu: Panie, aby otworzyły się nam oczy!

³⁴Jezus zaś zlitował się, dotknął ich oczu, a oni zaraz odzyskali wzrok i poszli za Nim.